Rezerwat przyrody Nad Jeziorem Trześniowskim
W tym artykule Rezerwat przyrody Nad Jeziorem Trześniowskim zostanie omówiony z szerokiej i kompletnej perspektywy, w celu zapewnienia czytelnikowi globalnej i szczegółowej wizji tego tematu. Istotne aspekty zostaną przeanalizowane i zaktualizowane, a także przedstawione zostaną prawdziwe informacje, pochodzące z wiarygodnych, wyspecjalizowanych w tej kwestii źródeł. _Var1 jest dziś tematem bardzo interesującym i istotnym, dlatego istotne jest zrozumienie jego znaczenia i konsekwencji w różnych obszarach. W całym artykule zostaną zaprezentowane różne podejścia i opinie, a także konkretne przykłady, które przyczynią się do wzbogacenia zrozumienia Rezerwat przyrody Nad Jeziorem Trześniowskim.
 Ścieżka przyrodnicza „Sokola Góra” | |
| rezerwat leśny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
23 października 1965 |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia |
47,73 ha |
| Ochrona | |
Położenie na mapie gminy Łagów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu świebodzińskiego  | |
 52°20′40″N 15°17′18″E/52,344444 15,288333
| |
Nad Jeziorem Trześniowskim – rezerwat przyrody w województwie lubuskim, nad Jeziorem Trześniowskim, niedaleko Łagowa, na terenie Łagowsko-Sulęcińskiego Parku Krajobrazowego.
Rezerwat został powołany zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 23 października 1965 roku. Zajmuje powierzchnię 47,73 ha (akt powołujący podawał 49,93 ha).
Położenie geograficzne
„Nad Jeziorem Trześniowskim” to rezerwat ścisły, typu leśnego. Podstawowym celem jego powołania jest zachowanie ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych fragmentu lasu bukowego naturalnego pochodzenia, z domieszką innych drzew. Rezerwat położony jest na zachodnim brzegu Jeziora Trześniowskiego (Ciecz), jego południowa część przylega bezpośrednio do miejscowości Łagów. Można tu zobaczyć wspaniałą polodowcową rzeźbę terenu: liczne głębokie rozcięcia erozyjne i brzegi rynny.
Flora rezerwatu
Na uwagę zasługuje tu las bukowy – jego wiek dochodzi do 130 lat. Rosną tu zarówno lite buczyny, zbudowane wyłącznie z buka zwyczajnego oraz lasy mieszane, z domieszką drzew takich jak: sosna zwyczajna, świerk pospolity, dąb bezszypułkowy i wielu innych. Rezerwat jest miejscem występowania wielu rzadkich i chronionych roślin. Doskonałe warunki rozwoju (duża wilgotność powietrza) znajduje tu bluszcz pospolity. Występuje tu masowo oplatając pnie drzew do 25 m wysokości, tworząc żywe zielone kolumny. Spotkać też można inne, podlegające ochronie, gatunki roślin: paprotka zwyczajna, marzanka wonna, kalina koralowa, kruszyna pospolita, przylaszczka pospolita i inne.
Fauna rezerwatu
Fauna jest stosunkowo uboga; jest to skutek bliskiego sąsiedztwa miejscowości wypoczynkowej oraz dużej penetracji ludzi i psów. Niemniej stwierdzono tu występowanie pięciu gatunków płazów: żaba trawna i wiele drobnych ssaków, wśród których znajdują się ryjówka aksamitna i ryjówka malutka – oba gatunki są rzadkie i podlegające ochronie. Z większych zwierząt zobaczyć tu można jelenia, sarnę, dzika, lisa i zająca. Na szczególną uwagę zasługuje awifauna: z ciekawszych ptaków wymienić tu należy siniaka, jedynego gnieżdżącego się w dziuplach gołębia, dzięcioła zielonego i czarnego, wilgę, grubodzioba lub zimorodka. Ten ostatnio wspomniany ptak przesiaduje na wystających nad powierzchnię wody gałęziach, wypatrując małych rybek i wodnych owadów. Gniazdo zakłada w wydrążonych w urwistych brzegach tunelach, dochodzących do jednego metra długości. Na wodach i w nielicznych szuwarach można dojrzeć perkoza dwuczubego, gągoła, łyskę, krzyżówkę czy łabędzia niemego.
Historia
Dawniej wzdłuż wschodniego brzegu Jeziora Trześniowskiego biegła granica między plemionami Polan i Lubuszan. W wieku XII-XIV na Sokolej Górze (obecnie jest to fragment rezerwatu) istniał warowny gród. Do dzisiaj niewiele po nim zostało, drewniane części chat i umocnień bezpowrotnie uległy zniszczeniu, niemniej nadal wyraźnie widoczny jest potrójny pas obronnych wałów i fosa. Źródła podają, że na początku XIX wieku w lasach, obecnie wchodzących w skład rezerwatu, znajdował się mały ogród zoologiczny – rzecz niezwykle modna w owych czasach – utrzymywany przez właścicieli zamku w Łagowie. Już wtedy rosły tutaj dorodne buki, w które wkomponowany został zwierzyniec.
Przez teren rezerwatu prowadzi ścieżka przyrodniczo-historyczna „Sokola Góra”, oznakowana znakiem zielonego liścia na białym polu.
Przypisy
- ↑ a b c Rezerwat przyrody Nad Jeziorem Trześniowskim. Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody . Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. .
Bibliografia
- Formy Ochrony Przyrody. Łagowski Park Krajobrazowy. .
- Rezerwat nad Jeziorem Trześniowskim. RDOŚ Gorzów Wielkopolski. .