Rośliny pastewne

W dzisiejszym świecie Rośliny pastewne stał się tematem ogólnego zainteresowania wielu ludzi. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, polityczne, naukowe czy kulturowe, Rośliny pastewne przyciągnął uwagę szerokiego grona odbiorców. Aby lepiej zrozumieć jego znaczenie i implikacje, konieczne jest zagłębienie się w szczegółową analizę Rośliny pastewne. W tym artykule zbadamy różne aspekty, które sprawiają, że Rośliny pastewne jest tematem zainteresowania, a także jego wpływ na różne obszary społeczeństwa. Poprzez wyczerpującą analizę postaramy się rzucić światło na najbardziej istotne i kontrowersyjne aspekty Rośliny pastewne, umożliwiając czytelnikowi pogłębienie zrozumienia i refleksji na ten temat.

Rzepa w uprawie polowej

Rośliny pastewne – rośliny wykorzystywane w rolnictwie na paszę dla zwierząt gospodarskich. Jest to grupa roślin bardzo zróżnicowana botanicznie, którą łączy duża masa uzyskiwana z jednostki powierzchni i duże walory odżywcze wynikające z ich składu chemicznego.

Rośliny pastewne uprawiane mogą być na gruntach ornych (polowe rośliny pastewne) oraz na użytkach zielonych. Polowe rośliny pastewne uprawia się w siewie czystym lub w mieszankach, nierzadko jako wsiewki lub międzyplon. Na użytkach zielonych rośliny pastewne rosną z reguły w mieszankach, na które składają się: trawy, drobnonasienne rośliny motylkowe i zioła. W zależności od ich składu, stopnia dojrzałości, zawartości suchej masy, sposobu konserwowania i przechowywania uzyskiwać można z nich zróżnicowane rodzaje pasz. Jako świeże pasze zielone mogą być też spasane bezpośrednio w miejscu uprawy.

Warunki produkcji

Do warunków skutecznej produkcji pasz należy eliminacja z upraw roślin pastewnych roślin trujących dla zwierząt. Domieszka takich roślin w plonie skutkować może nieprzydatnością całego zbioru do celów pastewnych. Gleby do uprawy roślin pastewnych powinny cechować się dużą zasobnością w składniki pokarmowe, uregulowanymi warunkami wodnymi i dobrym odchwaszczeniem. Wymagają dobrego przygotowania pod zasiew i zwykle obfitego nawożenia (nie dotyczy to nawożenia azotem upraw samych roślin motylkowych, które za pomocą bakterii brodawkowych pozyskują ten pierwiastek z powietrza).

Ze względu na zmiany następujące w roślinach wraz z ich wzrostem (stopniowe zwiększanie się w ich masie procentowego udziału łodyg kosztem liści oraz wzrost udziału błonnika kosztem białek) krytyczne znaczenie dla jakości zbioru ma termin zbioru roślin pastewnych. Właściwy termin związany jest zwykle z pojawieniem się pąków kwiatowych lub początkiem kwitnienia roślin, a w przypadku surowca przeznaczanego do produkcji pasz wysokowartościowych – jeszcze wcześniej, w czasie szybkiego wydłużania pędów.

Przykłady i podział roślin pastewnych

W warunkach Europy Środkowej jako rośliny pastewne wykorzystywane są:

Na obszarach suchszych cenionymi roślinami pastewnymi są trawy prosowate: proso zwyczajne, sorgo alepskie, sorgo dwubarwne, chwastnica zbożowa czy włośnica ber.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d e Słownik botaniczny. Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.). Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 764. ISBN 83-214-1305-6.
  2. a b c d e f g Władysław Byszewski (red.), Surowce roślinne, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1972, s. 143–153.
  3. a b Lesław Zimny, Encyklopedia ekologiczno-rolnicza, Wrocław: Wydawnictwo Akademii Rolniczej we Wrocławiu, 2003, s. 178, ISBN 83-87866-79-2.
  4. Charakterystyka roślin pastewnych, Zbigniew Kowalak, Produkcja rolnicza, cz. 3, 2003, ISBN 83-88933-78-7.
  5. a b c d e f g A. Kalicki, Rośliny pastewne. Uprawa polowa, łąki i pastwiska, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1954.