Suche dni

Suche dni (dni kwartalne) – w tradycji Kościoła łacińskiego kwartalne dni postu obejmujące środę, piątek i sobotę, obchodzone na początku każdej z czterech pór roku, tj.:

• po I niedzieli wielkiego postu – Dni modlitw o ducha pokuty – od środy po pierwszej niedzieli wielkiego postu do soboty przed drugą niedzielą wielkiego postu (luty – marzec)
• po Zesłaniu Ducha Świętego – Dni modlitw o powołania do służby w Kościele – od środy po Zesłaniu Ducha Świętego do soboty przed Uroczystością Trójcy Przenajświętszej (maj – czerwiec). Do roku 1095 przypadały na okres od drugiej środy czerwca.
• po Święcie Podwyższenia Krzyża Świętego (14 września) – Dni modlitw za dzieci, młodzież i wychowawców (trzeci tydzień września).
• po Wspomnieniu św. Łucji (13 grudnia) – Dni modlitw o życie chrześcijańskie rodzin (trzeci tydzień adwentu w grudniu).

Obchody te winny służyć odnowie duchowej wiernych poprzez obchody liturgiczne, praktyki pokutne i akcje duszpasterskie.

Obchodzenie suchych dni nie jest obecnie wymagane prawem kanonicznym. Ich termin i formę może określić lokalny ordynariusz. Do momentu wejścia w życie konstytucji apostolskiej Pænitemini w 1966 roku, obowiązywał w te dni post ścisły.

Zobacz też

• Pokuta
• Przykazania kościelne
• Umartwienie

Przypisy

Bibliografia

• RupertR. Berger RupertR., Mały słownik liturgiczny, JuliuszJ. Zychowicz (tłum.), MichałM. Tschuschke (red.), Poznań: „W Drodze”, 1990, ISBN 83-7033-080-0, OCLC 830055251 .brak strony (książka)

Linki zewnętrzne

• Wrześniowe suche dni