Targanica (gromada)

W dzisiejszym artykule przeanalizujemy Targanica (gromada) z różnych perspektyw, aby zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w różnych kontekstach. Targanica (gromada) to temat, który wywołuje szeroką dyskusję i budzi duże zainteresowanie współczesnego społeczeństwa. Na przestrzeni dziejów Targanica (gromada) odegrał kluczową rolę w rozwoju ludzkości i był przedmiotem badań w różnych dyscyplinach. W tym artykule zbadamy różne aspekty Targanica (gromada), badając jego implikacje społeczne, ekonomiczne, kulturowe i osobiste. Dodatkowo sprawdzimy, jak Targanica (gromada) ewoluował na przestrzeni czasu i jak nadal wpływa na nasze życie dzisiaj. Bez wątpienia Targanica (gromada) to temat, który zasługuje na uważną analizę, aby zrozumieć jego prawdziwy zakres i znaczenie.

Targanica
Targanice
gromada
1954–1973
Państwo

 Polska

Województwo

krakowskie

Powiat

wadowicki

Data powstania

6 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Targanica / Targanice

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

2

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

27

brak współrzędnych

Targanica (od 30 marca 1966 do 31 grudnia 1972 Targanice) – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954 do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973, tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972.

Gromadę Targanica z siedzibą GRN w Targanicy utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski – w powiecie wadowickim w woj. krakowskim, na mocy uchwały nr 31/IV/54 WRN w Krakowie z dnia 6 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad Targanica i Brzezinka ad Andrychów ze zniesionej gminy Andrychów w tymże powiecie. Dla gromady ustalono 27 członków gromadzkiej rady narodowej.

11 grudnia 1965 nazwę Targanicy zmieniono na Targanice, natomiast nazwę gromady na gromada Targanice dopiero 30 marca 1966.

Gromada Targanice przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej.

Przypisy

  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 31/IV/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 6 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu wadowickiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 17 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 29 listopada 1954 r., Nr. 11, Poz. 50)
  7. Uchwała Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Wadowicach z dnia 1 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 8 października 1954 r., Nr. 9, Poz. 44)
  8. M.P. z 1965 r. nr 67, poz. 382, także w Dzienniku Urzędowym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z 1966, nr 6, Poz. 44
  9. Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z 1966, nr 6, Poz. 44
  10. Obwieszczenie Wydziału Organizacyjno-Prawnego Prezydium WRN w Krakowie z dnia 1 października 1970 r. o podziale administracyjnym województwa krakowskiego – stan na dzień 1 stycznia 1970 r.(Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 7 października 1970 r., Nr. 9, Poz. 99) – ostatni wykaz gromad w Dzienniku Urzędowym WRN w Krakowie przed reaktywowaniem gmin
  11. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.