W dzisiejszym świecie Théo Lefèvre to temat, który zyskał duże znaczenie w różnych obszarach. Od polityki po codzienne życie ludzi, Théo Lefèvre wywołał niekończące się debaty, dyskusje i refleksje. Jego wpływ jest tak znaczący, że jego obecność staje się coraz bardziej widoczna w dzisiejszym społeczeństwie. Théo Lefèvre wzbudził zainteresowanie ekspertów, naukowców i zwykłych obywateli, którzy starają się zrozumieć jego znaczenie i wpływ, jaki ma na ich życie. W tym artykule dokładnie zbadamy problem Théo Lefèvre, analizując jego przyczyny, skutki i możliwe rozwiązania, aby kompleksowo go rozwiązać.
Théo Lefèvre (1964) | |
Pełne imię i nazwisko |
Théodore Joseph Albéric Marie Lefèvre |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
17 stycznia 1914 |
Data i miejsce śmierci |
18 września 1973 |
Premier Belgii | |
Okres |
od 25 kwietnia 1961 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Théo Lefèvre, właśc. Théodore Joseph Albéric Marie Lefèvre (ur. 17 stycznia 1914 w Gandawie, zm. 18 września 1973 w Woluwe-Saint-Lambert) – belgijski polityk i prawnik, deputowany, lider belgijskich chrześcijańskich demokratów, minister, w latach 1961–1965 premier Belgii.
W 1937 został absolwentem prawa na Uniwersytecie Gandawskim. Praktykował w zawodzie prawnika, pracował także jako nauczyciel. Służył w belgijskim wojsku, od 1940 uczestniczył w ruchu oporu. W 1945 brał udział w założeniu chadeckiego ugrupowania PSC-CVP, od 1946 kierował jej strukturami we Flandrii Wschodniej. W 1946 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Izby Reprezentantów, odnawiał go w kolejnych wyborach, wykonując go do 1971.
W latach 1950–1961 był federalnym przewodniczącym PSC-CVP. W 1958 otrzymał tytuł honorowy ministra stanu. Od kwietnia 1961 do lipca 1965 sprawował urząd premiera, stojąc na czele koalicji chadeków z socjalistami. Po rozłamie partii na dwa odrębne ugrupowania działał w niderlandzkojęzycznej Chrześcijańskiej Partii Ludowej. W latach 1968–1973 wchodził w skład dwóch rządów Gastona Eyskensa; w pierwszym (do 1972) był ministrem bez teki, w drugim pełnił funkcję sekretarza stanu, w obu odpowiadał za sprawy polityki naukowej.
Od 1971 do czasu swojej śmierci w 1973 był członkiem Senatu oraz Cultuurraad (organu poprzedzającego powstanie Rady Flamandzkiej). W ostatnim roku życia pełnił funkcję przewodniczącego rady Katholieke Universiteit Leuven. Zmarł na chorobę nowotworową.