Dzisiaj zagłębimy się w ekscytujący świat Trybunał inkwizycji w Padwie, temat, który przyciągnął uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Trybunał inkwizycji w Padwie odegrał fundamentalną rolę w codziennym życiu ludzi i wywołał niekończące się debaty i kontrowersje. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Trybunał inkwizycji w Padwie, badając jego wpływ na różne aspekty współczesnego życia i analizując jego ewolucję w czasie. Zanurz się w tej odkrywczej podróży i dołącz do nas w odkrywaniu Trybunał inkwizycji w Padwie we wszystkich jego wymiarach.
Trybunał inkwizycji w Padwie – sąd inkwizycyjny z siedzibą w Padwie w Republice Weneckiej, który uformował się ostatecznie w roku 1544. Był kierowany przez franciszkanów konwentualnych i należał do struktur inkwizycji rzymskiej. Istniał do 1797.
W 1254 papież Innocenty IV powierzył franciszkanom sprawowanie urzędu inkwizycji w Marchii Trewizańskiej, do której należała też Padwa. Jednakże na początku XIV wieku franciszkańscy inkwizytorzy działający w Padwie i Vicenzy zostali oskarżeni o malwersacje finansowe. W wyniku dochodzenia papież Bonifacy VIII zadecydował o odebraniu tych okręgów franciszkanom i powierzeniu ich inkwizytorom z zakonu dominikanów (1302). Dominikańscy inkwizytorzy Padwy i Vicenzy w latach 1302–1308 skazali na stos nie mniej niż 22 członków sekty braci apostolskich.
W 1477 papież Sykstus IV przywrócił okręgi inkwizytorskie Padwy i Vicenzy w ręce franciszkanów. W 1530 niemal cała Marchia Trewizańska, w tym diecezja Padwy, zostały podporządkowane głównemu inkwizytorowi tej prowincji rezydującemu w Wenecji. Jednak w 1544 ponownie utworzono oddzielny trybunał dla diecezji padewskiej. Pierwszym inkwizytorem został Girolamo Girelli. W ciągu następnych kilku lat trybunał ten został zreformowany i zgodnie z regułami obowiązującymi w Republice Weneckiej w jego skład weszli także świeccy urzędnicy. W drugiej połowie XVI wieku trybunał padewski wszedł w skład struktur inkwizycji rzymskiej i został objęty nadzorem Kongregacji Świętego Oficjum w Rzymie.
W 1610/11, 1631 i 1736 inkwizytorzy Padwy prowadzili zakończone wyrokami śmierci procesy przeciwko osobom oskarżonym o sprawowanie Eucharystii bez święceń kapłańskich.
Kres istnieniu trybunału padewskiego położyła inwazja rewolucyjnej Francji na północną Italię w latach 1796–1797, w wyniku której Republika Wenecka przestała istnieć. Padwa weszła w skład proklamowanej w 1797 Republiki Cisalpińskiej. W dniu 17 lipca 1797 rewolucyjne władze municypialne zlikwidowały trybunał inkwizycji i zniszczyły jego archiwum.
Na czele trybunału stał inkwizytor z zakonu franciszkanów konwentualnych, któremu pomagało dwóch wikariuszy generalnych i trzech wikariuszy rejonowych na prowincji. Siedzibą trybunału był konwent S. Francesco w Padwie. Jurysdykcji trybunału podlegała jedynie diecezja padewska.