Kwestia Władysław Machejek jest dziś tematem niezwykle aktualnym. Coraz więcej osób chce dowiedzieć się więcej o Władysław Machejek i jego wpływie na ich codzienne życie. W tym artykule dokładnie przeanalizujemy wszystko, co jest związane z Władysław Machejek, od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Przeanalizujemy różne perspektywy i opinie ekspertów w dziedzinie Władysław Machejek, w celu przedstawienia pełnej i obiektywnej wizji na ten temat. Oprócz tego przyjrzymy się także najnowszym trendom i nowościom związanym z Władysław Machejek, tak aby czytelnik miał jak najbardziej aktualne informacje. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się wszystkiego, co musisz wiedzieć o Władysław Machejek!
Władysław Machejek (fot. przed 1965) | |
Data i miejsce urodzenia |
25 lutego 1920 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
21 grudnia 1991 |
Narodowość |
polska |
Język |
polski |
Dziedzina sztuki | |
Epoka | |
Odznaczenia | |
|
Władysław Machejek, ps. „Leśniak” (ur. 25 lutego 1920 w Chodowie, zm. 21 grudnia 1991 w Krakowie) – polski pisarz, publicysta i działacz komunistyczny, poseł na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji.
Syn Jakuba i Franciszki. W latach 1936–1938 działał w Komunistycznym Związku Młodzieży Polski. W czasie II wojny światowej współorganizował Gwardię Ludową, a następnie Armię Ludową. Od 1942 był działaczem Polskiej Partii Robotniczej.
Jako żołnierz Armii Ludowej 8 września 1944 po bitwie pod Rząbcem dostał się do niewoli Brygady Świętokrzyskiej Narodowych Sił Zbrojnych. Jako jeniec wstąpił w jej szeregi i przez kilka dni był ordynansem podpułkownika Antoniego Szackiego dowódcy Brygady. Następnie zbiegł z szeregów Brygady. W 1945 był sekretarzem powiatowym PPR w Nowym Targu oraz przewodniczącym Powiatowej Rady Narodowej w Miechowie.
Uzyskał wykształcenie wyższe niepełne. Był redaktorem naczelnym: od 1945 do 1946 „Głosu Pracy”, w latach 1946–1948 „Echa Krakowa”, w 1950 „Dziennika Literackiego”, a w okresie 1952–1989 „Życia Literackiego”. W 1953 podpisał rezolucję Związku Literatów Polskich w sprawie procesu krakowskiego.
W 1948 wraz z PPR przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, z ramienia której był posłem na Sejm czterech kadencji (w latach 1957–1972). Był też delegatem na III, IV, V, VI, VII i VIII Zjazd partii. Od listopada 1968 do grudnia 1971 był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR, później dwukrotnie zasiadał w Centralnej Komisji Rewizyjnej partii. Pomimo zaangażowania komunistycznego drukował pisarzy objętych cenzurą, takich jak Czesław Miłosz. Przewodniczył krakowskiemu okręgowi Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, od 1969 był także członkiem Zarządu Głównego tej organizacji. W 1983 został wybrany w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. 28 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR-PPS – powstania PZPR.
W 1969 otrzymał, pierwszy raz przyznaną, dziennikarską Nagrodę im. Bolesława Prusa.
Został pochowany na Cmentarzu Prądnik Czerwony (kwatera CLXXXVIII-6-7).
Stanisław Barańczak jeden z esejów ze zbioru Książki najgorsze poświęcił analizie stylu i języka używanego przez Machejka. Ze względu na, jego zdaniem, swoistość stylu pisarskiego redaktora Machejka, Barańczak proponował określenie machejkizm (czasem także znany jako machejcyzm) na całokształt jego pisarskiej twórczości.
W powieści Rano przeszedł huragan autor zawarł fragmenty rzekomego dziennika Józefa Kurasia, kilkakrotnie cytowane w różnych wydawnictwach jako autentyczne, np. Strach. Antysemityzm w Polsce tuż po wojnie. Historia moralnej zapaści.