Władysław Majewski (1933–2002)
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Władysław Majewski (1933–2002), badając jego pochodzenie, wpływ na społeczeństwo i jego dzisiejsze znaczenie. Od czasów starożytnych Władysław Majewski (1933–2002) odgrywał kluczową rolę w życiu ludzi, wpływając na wszystko, od aspektów kulturowych po technologiczne. W kolejnych wierszach szczegółowo przeanalizujemy wszystkie aspekty związane z Władysław Majewski (1933–2002), odkrywając jego tajemnice, demistyfikację błędnych przekonań i podkreślając jego znaczenie we współczesnym świecie. Od pierwszych wzmianek w historii po obecność w dzisiejszym zglobalizowanym społeczeństwie, Władysław Majewski (1933–2002) pozostawił niezatarty ślad w życiu ludzi w każdym wieku i każdej kulturze, stając się tematem powszechnego zainteresowania.
| Data i miejsce urodzenia |
6 kwietnia 1933 |
|---|---|
| Data śmierci |
22 maja 2002 |
| Minister łączności | |
| Okres |
od 12 czerwca 1981 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Władysław Stanisław Majewski (ur. 6 kwietnia 1933 w Warszawie, zm. 22 maja 2002) – polski profesor nauk technicznych, specjalista od telekomunikacji, minister łączności w latach 1981–1987.
Życiorys
Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1950). W 1956 uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera łączności, a sześć lat później stopień doktora nauk technicznych na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej. Od 1954 był zatrudniony w Katedrze Teletransmisji Przewodowej Politechniki Warszawskiej, następnie (od 1970) jako adiunkt i zastępca dyrektora ds. naukowych w Instytucie Łączności. W 1976 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1981 został dyrektorem naczelnym Instytutu Łączności .
Od 1971 należał do Stronnictwa Demokratycznego. W rządach Wojciecha Jaruzelskiego i Zbigniewa Messnera pełnił obowiązki ministra łączności (1981–1987). Po odejściu z rządu powrócił do pracy w Politechnice Warszawskiej. W 1990 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Od wiosny 1991 do końca życia zatrudniony w Instytucie Telekomunikacji Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej jako jego dyrektor.
Specjalizował się w systemach cyfrowych, telekomunikacji cyfrowej, układach cyfrowych i logicznych. Prowadził wykłady: „Układy logiczne”, „Sieci zintegrowane” i „Matematyka dyskretna”. Był członkiem Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji Polskiej Akademii Nauk i członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
Zmarł po ciężkiej chorobie na wiosnę 2002. Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 198, rząd 6, grób 10/11).
Wybrane publikacje
- Instalacje głośnikowe rozgłaszania przewodowego, Biuro Wydawnictw Polskiego Radia, Warszawa 1952
- Władysław Majewski, Aleksander Albicki, Algebraiczna teoria automatów, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1980
- Teoria układów logicznych: synteza układów logicznych metodą dekompozycji funkcji boolowskich, Warszawa 1993
- Układy logiczne, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1999 (wydanie szóste rozszerzone)
Przypisy
- ↑ Janusz Kamiński objął urząd ministra transportu, żeglugi i łączności.
- ↑ Andrzej Straszak: Początki badań naukowych i edukacji wyższej w dziedzinie automatyki w Warszawie. apw.ee.pw.edu.pl. .
- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1950. wne.uw.edu.pl. .
- ↑ a b c Władysław Majewski (1933–2002). elka.pw.edu.pl. .
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZOFIA ŚLIWOWSKA, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
Bibliografia
- Oscyloskop. Pismo samorządu studentów Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej, nr 8 (59), 27 czerwca 2002 (wspomnienie)
- "Gazeta Stołeczna" dodatek do "Gazety Wyborczej" z 2002
- Wykaz publikacji w katalogu Biblioteki Narodowej
- Władysław Majewski, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) .[martwy link]
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu