W tym artykule poruszony zostanie temat Walna Rada Warszawska 1710, który w ostatnim czasie zyskał na znaczeniu ze względu na jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Walna Rada Warszawska 1710 był przedmiotem debaty, analiz i dyskusji w różnych obszarach, generując sprzeczne opinie i budząc zainteresowanie naukowców, specjalistów i ogółu społeczeństwa. W tym sensie konieczne jest pełne zbadanie implikacji i konsekwencji, jakie niesie za sobą Walna Rada Warszawska 1710, a także zastanowienie się nad możliwymi rozwiązaniami i działaniami, które mogłyby złagodzić jego wpływ. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zostaną omówione różne aspekty związane z Walna Rada Warszawska 1710, oferując wszechstronną i krytyczną wizję, która pozwala nam zrozumieć jego zakres i bieżący kontekst.
Walna Rada Warszawska – sejm konfederacki, obradujący w dniach 4 lutego – 16 kwietnia 1710 r. Marszałkiem był Stanisław Ernest Denhoff. Rada uchwaliła konstytucje.
Zwołana 8 listopada 1709 r. Sejmiki odbyły się 7 stycznia 1710 r. Powtórzone zostały: kujawski (22 stycznia 1710 r.) oraz (31 stycznia 1710 r.) dobrzyński.
Na Walnej Radzie Warszawskiej nastąpiła formalna restytucja Augusta II na króla Polski, po przedstawieniu przez niego zaświadczenia od papieża Klemensa XI, że jego rezygnacja (Pokój w Altranstädt) była wymuszona. Uchwalono amnestię dla zwolenników Stanisława Leszczyńskiego, pod warunkiem że za prawowitego króla uznali Augusta II. Przyjęto ustawy skarbowo-wojskowe. Rada ustaliła komput wojska na 40 tys. żołnierzy. Ratyfikowano pod naciskiem rosyjskim traktat Grzymułtowskiego z 1686 r. oraz traktat narewski.