W tym artykule zajmiemy się Walter Montagu-Douglas-Scott (5. książę Buccleuch), tematem niezwykle aktualnym dzisiaj. Walter Montagu-Douglas-Scott (5. książę Buccleuch) to zagadnienie, które wywołało duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach, czy to w sferze akademickiej, zawodowej czy społecznej. Przez lata Walter Montagu-Douglas-Scott (5. książę Buccleuch) przyciągał uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa ze względu na jego wpływ i implikacje w różnych aspektach życia codziennego. W tym artykule proponujemy przeanalizowanie i zagłębienie się w różne aspekty związane z Walter Montagu-Douglas-Scott (5. książę Buccleuch), w celu przedstawienia globalnej i wzbogacającej wizji tego tematu. Poprzez kompleksowe i szczegółowe podejście staramy się zaoferować wszechstronną perspektywę, która pozwoli czytelnikowi zrozumieć i zastanowić się nad Walter Montagu-Douglas-Scott (5. książę Buccleuch) z różnych perspektyw.
5. książę Buccleuch na ilustracji magazynu Vanity Fair (1873) | |
Data i miejsce urodzenia |
25 listopada 1806 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
16 kwietnia 1884 |
Narodowość |
brytyjska |
Odznaczenia | |
Walter Francis Montagu-Douglas-Scott, 5. książę Buccleuch i 7. książę Queensberry KG, KT (ur. 25 listopada 1806 w Dalkeith, zm. 16 kwietnia 1884 w Selkirk) – brytyjski arystokrata, syn Charlesa Montagu-Scotta, 4. księcia Buccleuch, i Harriet Katherine Townshend, córki 1. wicehrabiego Sydney. Kształcił się w Eton College i St John’s College w Cambridge.
Sir Walter Scott zapisał, że książę wyrósł na szczodrego i postawnego młodego mężczyznę (...). Myślę, że będzie nadawał się do wypełniania swoich trudnych i ważnych obowiązków. Ma wspaniałe serce i wiele talentów (...). Ma świetne wyczucie sytuacji, co uchroni go przed niegodnym towarzystwem.
Po śmierci ojca w 1819 r. odziedziczył tytuły 5. księcia Buccleuch i 7. księcia Queensberry oraz jedną z największych w Szkocji fortun magnackich. Książę przez wiele lat udzielał się w polityce, wspierał konserwatywny rząd Roberta Peela. Sprawował urząd Lorda Tajnej Pieczęci w latach 1842-1846 i Lorda Przewodniczącego Rady w 1846 r. Popierał działania Peela w celu zniesienia ustaw zbożowych.
Książę utrzymywał bliskie stosunki z rodziną królewską. W 1822 r. w jego posiadłości w Dalkeith Palace gościł król Jerzy IV. Była to pierwsza wizyta króla z dynastii hanowerskiej w Szkocji. W 1842 r. księcia odwiedziła królowa Wiktoria. Król Jerzy IV był ponadto sponsorem ślubu księcia oraz chrzcin jego najstarszego syna. Książę uczestniczył również w koronacjach Wilhelma IV (1830) i Wiktorii (1837) jako Gold Stick, prywatny strażnik osoby królewskiej.
Książę, mimo bogactwa i wpływów był bardzo skromnym człowiekiem. Pisano o nim, że jego wysoka pozycja i ogromne posiadłości uczyniły go kimś w rodzaju „grand seigneur”, a mimo tego jego zwyczaje pozostały proste, a wyglądem przypominał bardziej Starszego Kirku niż księcia. Ubierał się zawsze w szary płaszcz, pasterskie spodnie i czapkę z dużym daszkiem. Jego maniery były opryskliwe, ale nikt nie miał bardziej dobrotliwego serca.
Kariera polityczna księcia dobiegła końca wraz z upadkiem Peela w 1846 r., związanym z podziałami w łonie konserwatystów po zniesieniu ustaw zbożowych. Książę usunął się do swych posiadłości. W 1877 r. został Kanclerzem Uniwersytetu Glasgow.
13 sierpnia 1829 r. w Londynie poślubił lady Charlotte Anne Thynne (10 kwietnia 1811 – 18 marca 1895), córkę Thomasa Thynne'a, 2. markiza Bath, i Isabelli Elizabeth Byng, córki 4. wicehrabiego Torrington. Walter i Charlotte mieli razem 4 synów i 3 córki: