Wieniec (Gdańsk)
W świecie Wieniec (Gdańsk) istnieje nieskończona liczba aspektów i punktów widzenia, które można badać i omawiać. Od historii po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Wieniec (Gdańsk) to temat, który przez lata przyciągał uwagę i zainteresowanie wielu osób. Niezależnie od tego, czy chodzi o życie Wieniec (Gdańsk), jego znaczenie w określonym kontekście, czy też jego wpływ zawodowy, istnieje wiele perspektyw i podejść, które można przyjąć, podejmując ten temat. W tym artykule zbadamy różne aspekty Wieniec (Gdańsk) i przeanalizujemy jego znaczenie w różnych kontekstach, prezentując głębsze zrozumienie jego znaczenia i wpływu.
Wieniec (niem. Kronenhof) – osiedle (dawna wieś rybacka) w Gdańsku, na Wyspie Sobieszewskiej.
Wieś należąca do Mierzei Wiślanej terytorium miasta Gdańska położona była w drugiej połowie XVI wieku w województwie pomorskim. Wieniec został przyłączony wraz z całą Wyspą Sobieszewską w granice miasta w 1973. Należy do okręgu historycznego Niziny.
W Wieńcu znajduje się dom wypoczynkowy i sezonowe kwatery prywatne oraz niewielkie osiedle bloków mieszkalnych przy ul. Kwiatowej. W kierunku północnym (w odległości 0,9 km), za Lasem Mierzei znajduje się piaszczysta plaża.
Położenie i zabudowa
Wieniec znajduje się na Wyspie Sobieszewskiej pomiędzy Orlem i Pastwą Sobieszewską a Komarami, od Zatoki Gdańskiej osiedle oddziela Las Mierzei. Na osiedlu dominuje niska zabudowa mieszkaniowa. Przy ulicy Kwiatowej znajdują niskie (jedno- lub dwupiętrowe) bloki mieszkalne.
Historia
Pierwsza zachowana wzmianka o Wieńcu pochodzi z początku XV wieku. Wówczas to w wykazie czynszów została umieszczona wieś Krimsdorff z czterema pustymi ogrodami. W XVI wieku wieś nazywano Kronsdorf, Krahndorff, Kronhdorff.
W Wielki Piątek, 23 marca 1543 Wisła wylała w pobliżu Wieńca.
W 1676 założono karczmę Niedźwiedzia.
W 1819 wieś liczyła 171 mieszkańców i 23 domy. W 1840 powódź zaczęła niszczyć miejscowość topiąc ostatni dom w 1857.
Wieś została odbudowana na przełomie XIX i XX wieku. Z tego okresu pochodzi dwór przy Kwiatowej 18.
W 1933 wiatrak z Wieńca, który napędzał stację pomp, został przeniesiony do Oliwy.
Po drugiej wojnie światowej wieś została nazwana Wieniec.
W 1967 wiatrak z Wieńca został wpisany do rejestru zabytków. W 1968 powstał Zespół Nasienno-Szkółkarski w Wieńcu, który początkowo zajmował się nasiennictwem zbóż, a później roślin ozdobnych. W 1972 gospodarstwo to zaczęło zajmować się również produkcją zwierzęcą.
1 grudnia 1973 miejscowość wraz z całą Wyspą Sobieszewską została przyłączona do Gdańska.
W lutym 1977 Miejska Rada Narodowa podjęła uchwałę o nazwach ulic na Wyspie Sobieszewskiej.
W październiku 1977 wiatrak wrócił do Wieńca. Operacja przenoszenia zabytku została wykonana za pomocą helikoptera, gdyż stan techniczny nie pozwalał na przeniesienie go w elementach. Pod koniec 1977 zabytek spłonął w niewyjaśnionych okolicznościach.
Transport i komunikacja
Wieniec położony jest przy drodze wojewódzkiej nr 501. Połączenie z centrum Gdańska umożliwiają autobusy komunikacji miejskiej – linie nr 112, 212 i N9 (część północna) i 512 (część południowa).
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w.: rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 129.
- ↑ Wyspa Sobieszewska On-line - Gdańsk Sobieszewo, Orle, Świbno, Przegalina, Górki Wschodnie:. . . (pol.).
- ↑ a b c Waldemar Nocny: Wyspa Sobieszewska. Gdańsk: Mirex, 2000, s. 59.
- ↑ a b Waldemar Nocny: Wyspa Sobieszewska. Gdańsk: Mirex, 2000, s. 60.
- ↑ Waldemar Nocny: Wyspa Sobieszewska. Gdańsk: Mirex, 2000, s. 142.
- ↑ a b c d Waldemar Nocny: Wyspa Sobieszewska. Gdańsk: Mirex, 2000, s. 105.
- ↑ Waldemar Nocny: Wyspa Sobieszewska. Gdańsk: Mirex, 2000, s. 150.
- ↑ Waldemar Nocny: Wyspa Sobieszewska. Gdańsk: Mirex, 2000, s. 151.
- ↑ Wyspa Sobieszewska On-line - Gdańsk Sobieszewo, Orle, Świbno, Przegalina, Górki Wschodnie:. . . (pol.).
- ↑ Waldemar Nocny: Wyspa Sobieszewska. Gdańsk: Oskar, 2008, s. 349.
- ↑ Wyspa Sobieszewska On-line - Gdańsk Sobieszewo, Orle, Świbno, Przegalina, Górki Wschodnie:. . . (pol.).
