William Golding to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Jego znaczenie i aktualność zarówno w życiu codziennym, jak i zawodowym sprawiają, że jest godna analizy i refleksji. W całej historii William Golding był przedmiotem debaty i kontrowersji oraz ewoluował zgodnie z potrzebami i wymaganiami społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty William Golding, od jego powstania po dzisiejszy wpływ, a także przeanalizujemy jego wpływ w różnych dziedzinach, takich jak polityka, ekonomia, kultura i technologia.
William Golding (1983) | |
Imię i nazwisko |
William Gerald Golding |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Język | |
Alma Mater | |
Dziedzina sztuki | |
Ważne dzieła | |
| |
Odznaczenia | |
Nagrody | |
Nagroda Nobla w dziedzinie literatury
| |
Strona internetowa |
Sir William Gerald Golding (ur. 19 września 1911 w Newquay, zm. 19 czerwca 1993 w Perranarworthal) – brytyjski pisarz, poeta, laureat Nagrody Nobla w 1983 i Nagrody Bookera w 1980, najbardziej znany z powieści Władca much.
Urodził się w Newquay w Kornwalii. Dzieciństwo spędził w domu rodzinnym w Malborough w hrabstwie Wiltshire, gdzie jego ojciec był profesorem nauk ścisłych w lokalnej szkole. Do szkoły tej uczęszczał William i jego brat, Joseph. Jego matka prowadziła dom. W 1930 rozpoczął studia w Oxfordzie na wydziale biologicznym, dwa lata później przeniósł się na anglistykę. Odbywał służbę wojskową, w trakcie której wziął czynny udział w II wojnie światowej. W 1934 wydał w Londynie pierwszą książkę – Wiersze, dzięki pomocy przyjaciela z Oxfordu, Adama Bittlestona.
30 września 1939 ożenił się z Ann Brookfield, chemiczką analityczną. W 1940 urodził mu się syn, David, a w 1944 – córka, Judith.
Podczas II wojny światowej Golding walczył w Royal Navy. Uczestniczył m.in. w pościgu za niemieckim pancernikiem Bismarck oraz operacji lądowania wojsk alianckich w Normandii, podczas której dowodził okrętem. Po zakończeniu działań wojennych powrócił do nauczania oraz kontynuował karierę pisarską.
We wrześniu 1953 wysłał manuskrypt swojej najnowszej książki, odrzuconej uprzednio przez co najmniej dziesięciu wydawców, do oficyny Faber & Faber. Początkowo i tym razem została odrzucona przez recenzenta, jednak nowy naczelny redaktor wydawnictwa, Charles Monteih, docenił jej wartość i we wrześniu 1954 ukazała się w księgarniach pt. Władca much. Sukces pisarski pozwolił Goldingowi na rezygnację w 1961 z pracy nauczyciela. Został wówczas pisarzem-rezydentem w amerykańskim Hollins College (zlokalizowanym niedaleko Roanoke w Wirginii) i całkowicie poświęcił się pracy twórczej.
W 1980 został wyróżniony Nagrodą Bookera za najlepszą powieść, a w 1983 uzyskał nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Pięć lat później został pasowany przez królową na rycerza i uzyskał tytuł szlachecki.
Siedem lat przed śmiercią przeniósł się wraz z żoną do Perranarworthal w Kornwalli, gdzie zmarł na zawał serca 19 czerwca 1993. Jego ciało zostało spopielone, a prochy pochowane na cmentarzu we wsi Bowerchalke w angielskim Wiltshire. Po jego śmierci ukazała się niedokończona książka Dwoisty język.
William Golding był aktywną postacią pośród teoretyków potwora z Loch Ness i napisał wiele artykułów poświęconych temu zagadnieniu.
Interesował się muzyką poważną, grał też w wolnym czasie na fortepianie.
Władcę much zekranizowano dwukrotnie:
Natomiast na podstawie trylogii Na koniec świata nakręcono trzyodcinkowy miniserial telewizyjny BBC (2005) z Benedictem Cumberbatchem w roli głównej.