Obecnie Wojskowa Akademia Polityczna im. Feliksa Dzierżyńskiego to temat, który przyciągnął uwagę i zainteresowanie wielu ludzi na całym świecie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Wojskowa Akademia Polityczna im. Feliksa Dzierżyńskiego stał się podstawowym aspektem codziennego życia ludzi. Od mody po politykę, Wojskowa Akademia Polityczna im. Feliksa Dzierżyńskiego przeniknął każdy aspekt współczesnego społeczeństwa. Przy tak wielu różnych opiniach i perspektywach ważne jest, aby głębiej zagłębić się w temat Wojskowa Akademia Polityczna im. Feliksa Dzierżyńskiego, aby zrozumieć jego wpływ i znaczenie we współczesnym świecie. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Wojskowa Akademia Polityczna im. Feliksa Dzierżyńskiego i przeanalizujemy jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
Data założenia |
1951 |
---|---|
Data likwidacji |
1990 |
Typ |
uczelnia wojskowa, uczelnia partyjna PZPR |
Patron | |
Państwo | |
Adres |
Warszawa |
Rektor |
gen. bryg. prof. Mieczysław Michalik |
Wojskowa Akademia Polityczna im. Feliksa Dzierżyńskiego (WAP) – uczelnia Sił Zbrojnych PRL kształcąca między innymi oficerów politycznych.
Akademię powołano ustawą z dnia 22 marca 1951 roku o utworzeniu Akademii Wojskowo-Politycznej.
Do utworzenia akademii wykorzystano kadrę dydaktyczną i bazę szkoleniową Wyższej Szkoły Oficerów Politycznych w Rembertowie. 18 lipca 1951 akademia otrzymała imię Feliksa Dzierżyńskiego.
W Akademii wprowadzono radziecki wzór kształcenia, który powielano niemal bez zmian – zwłaszcza w pierwszych latach funkcjonowania uczelni. W pierwszych latach akademia była uczelnią bezwydziałową. W jej składzie znajdowało się osiem katedr: historii Polski i polskiego ruchu robotniczego, historii powszechnej i międzynarodowego ruchu robotniczego, historii wojen i sztuki wojennej, taktyki i służby sztabów, geografii wojennej, ekonomii politycznej, marksizmu i leninizmu, pracy partyjno-politycznej. W 1954, po rozwiązaniu Oficerskiej Szkoły Prawniczej, w ramach Akademii Wojskowo-Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego powołano Fakultet Wojskowo-Prawniczy działający w latach 1954-1955.
W czerwcu 1957 minister Obrony Narodowej rozkazem nr 052/org przemianował Akademię Wojskowo-Polityczną na Wojskową Akademię Polityczną. W grudniu 1958 utworzono dwa fakultety: historyczny i pedagogiczny, które potem przemianowano na wydziały. Na początku 1961 w miejsce rozwiązanego Fakultetu Wojskowo-Prawniczego powołano Wojskowy Instytut Prawniczy (WIP), którego organizatorem i komendantem był dr Leon Łustacz. WIP powstał po rozwiązaniu Zarządu Sądownictwa Wojskowego. W 1966 na wniosek Komisji MON ds. psychologii, socjologii i pedagogiki wojskowej powołano w WAP Ośrodek Badań Społecznych. W tym samym roku utworzono też nowy Wydział Ekonomiczno-Wojskowy.
Do 1990 akademia kształciła słuchaczy na poziomie studiów magisterskich w zakresie nauk społeczno-politycznych i wojskowych oraz pracowników naukowo-dydaktycznych(studia doktoranckie).
Uczelnia miała uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego nauk humanistycznych. Prowadziła również liczne studia podyplomowe w zakresie: pedagogiki wojskowej, socjologii wojska, historii sztuki wojennej, ekonomiki wojskowej itp.
Struktura organizacyjna i proces kształcenia w AWP były zbliżone do rozwiązań zastosowanych w Akademii im. Lenina w Moskwie. Autorem większości koncepcji przy tworzeniu akademii był płk Jan Hoffman, absolwent moskiewskiej uczelni. W okresie funkcjonowania uczelnia przechodziła liczne zmiany organizacyjne. Podyktowane były one w dużej mierze przemianami społeczno-politycznymi i polityczno-wojskowymi. Podstawowymi jednostkami dydaktycznymi WAP były:
Fakultet Wojskowo-Prawniczy Zadaniem fakultetu było kształcenie oficerów przewidzianych na stanowiska w sądownictwie wojskowym i jego administracji oraz w prokuraturze. Fakultet został rozwiązany 8 grudnia 1955 w wyniku reformy sądownictwa, kiedy to wiele spraw podlegających orzecznictwu sądów wojskowych przekazano do kompetencji sądów powszechnych. Okres kształcenia prawników wojskowych trwał do 3,5 roku. Ukończenie fakultetu nie dawało uprawnień do tytułu magistra prawa.
Wojskowy Instytut Prawniczy Zadaniem placówki było prowadzenie pracy dydaktycznej, działalności naukowej oraz popularyzacja wojskowego prawa karnego, administracyjnego i sądowego. W skład WIP wchodził Dział Prawa Administracyjnego kier. przez Sykstusa Guze oraz Dział Prawa Karnego kier. przez Haraschina. W jego składzie znajdowały się:
1977-1978
1990
Kadra dydaktyczna WAP rekrutowała się w początkowym okresie przede wszystkim z oficerów politycznych Wyższej Szkoły Oficerów Politycznych w Rembertowie, Oficerskiej Szkoły Politycznej w Łodzi oraz Głównego Zarządu Politycznego WP. Spośród kadry WSOP do akademii skierowanie zostali: Julian Biełous, Bolesław Kiek, Michał Pirko, Jakub Zylbersztein, Zdzisław Rosiński, Rudolf Dzipanov, Artur Leinwand, Tadeusz Kopaniak, Jan Myczko, Tadeusz Lenczowski, Wacław Jackowski. Z OSPolit w Łodzi skierowani zostali: Aleksander Puchow, Tadeusz Gęsek, Jerzy Dworniak, Adolf Wartoś, Witold Bondziul, Stanisław Oprychał, Ludwik Stein, Henryk Olek i Zenon Chałat. Szef GZP WP skierował m.in. Aleksandra Zatorskiego i Michała Rudawskiego oraz Andrzeja Wysłoucha. Skierowano również Tadeusza Jędruszczaka z organizacji Służba Polsce oraz Fryderyka Zbiniewicza z Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. W grupie pierwszych pracowników znaleźli się również oficerowie Armii Radzieckiej: Michał Stankiewicz, Andrzej Wysłouch, Wiktor Uspieński, Edward Bałut, Eugeniusz Tarasow. Absolwentami radzieckich akademii w gronie kadry byli: Jan Hofman, Tadeusz Szaciłło i Stanisław Rutkowski. Do 1956 w APW tylko Emanuel Halicz miał stopień naukowy doktora. Do 1960 nominacje profesorskie WAP otrzymali Emanuel Halicz i Jakub Wachtel.[potrzebny przypis]
Wśród cywilnych wykładowców po 1956 znaleźli się: Jerzy Wiatr, Jan Szczepański, Stanisław Herbst, Czesław Madajczyk i Janusz Reykowski. Do 1965 spośród cywilnych pracowników dołączyli: Janusz Woliński, Ludwik Bazylow, Wiktor Szczerba, Tadeusz Cieślak, Józef Skrzypek, Adam Stebelski, Franciszek Ryszka, Maria Turlejska, Roman Kamienik, Marian Wojciechowski, Karol Lapter, Władysław Tomkiewicz, Andrzej Zahorski, Eugenia Strumień, Witold Sierpiński, Zbigniew Ćwiek, Hernryk Birecki, Bolesław Lewicki, Janusz Nowicki, Adam Krokiewicz, Tadeusz Kroński, Jan Legowicz, Tadeusz Nowacki, Tadeusz Pasierbiński, Ryszard Wroczyński, Ignacy Szaniawski, Stanisław Jedlewski, Bronisław Syzdek.
W 1968 po wydarzeniach marcowych z WAP odeszli m.in. Jerzy Wiatr, Adam Uziembło, Stanisław Herbst, Leszek Grot, Ignacy Pawłowski, Józef Lewandowski, Zdzisław Rosiński, Lechosław Stein, Emanuel Halicz opuścił Polskę w 1972, Ryszard Sztetner, Stefan Michnik, Czesław Madajczyk, Tadeusz Jędruszczak.
W latach 70. i 80. profesorami WAP byli m.in..
Wieloletnimi pracownikami naukowymi WAP byli również:[potrzebny przypis]
i inni
W latach 1951-1954 AWP zajmowała budynek dawnego Hotelu Europejskiego przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. W 1954 została przeniesiona do budynków Wolnej Wszechnicy Polskiej z 1929 przy ulicy Opaczewskiej (od 1960 ulica Banacha), które stopniowo zwalniała Akademia Sztabu Generalnego. Przenosiny zakończono w lutym 1956.
Rozporządzeniem Rady Ministrów z 21 maja 1990 Wojskowa Akademia Polityczna została rozwiązana. Część kompleksu przy ul. Banacha 2, w którym miała siedzibę, została przekazana Uniwersytetowi Warszawskiemu (mieści się tam Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW).