Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1932 roku
W tym artykule zagłębimy się w temat Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1932 roku, który wzbudził duże zainteresowanie i dyskusję w dzisiejszym społeczeństwie. Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1932 roku stał się powracającym tematem dyskusji ze względu na jego wpływ na różne obszary, takie jak polityka, ekonomia, kultura i życie codzienne. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1932 roku, analizując jego pochodzenie, ewolucję i konsekwencje w dzisiejszym świecie. Ponadto zagłębimy się w różne perspektywy i opinie istniejące na ten temat, aby zaoferować naszym czytelnikom pełną i wzbogacającą wizję.
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Rodzaj |
wybory prezydenckie | ||
| Data przeprowadzenia |
6 listopada 1932 (głosowanie powszechne) | ||
| Podstawa prawna | |||
| Głosowanie | |||
| |||
| |||
| |||
| |||
Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1932 roku – trzydzieste siódme wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano Franklina Delano Roosevelta, a wiceprezydentem został John Nance Garner.
Kampania wyborcza
Wybory prezydenckie w 1932 roku odbywały się w cieniu wielkiego kryzysu. Urzędujący prezydent Herbert Hoover, pomimo swojej niepopularności był w zasadzie jedynym możliwym kandydatem Partii Republikańskiej. Delegaci, zebrani na konwencji w Chicago w czerwcu 1932 roku, ponownie nominowali Hoovera z Charlesem Curtisem jako kandydatem na wiceprezydenta. W kampanii Hoover podtrzymywał hasła z 1928 roku, czyli utrzymanie prohibicji, ograniczenie imigracji, obniżenie taryf celnych i wyegzekwowanie spłaty długów wojennych. Konwencja Partii Demokratycznej odbyła się w Chicago w dniach 27 czerwca – 2 lipca 1928. Od początku było trzech liczących się kandydatów: F.D. Roosevelt, Al Smith oraz spiker Izby Reprezentantów John Garner. Przed czwartym głosowaniem, Roosevelt, idąc za radą Jamesa Harleya, skonsultował się z kongresmanem Samem Rayburnem i zaproponował Garnerowi nominację wiceprezydencką. Ten ostatni przystał na propozycję i przekazał głosy swoich delegatów Rooseveltowi, który dzięki temu uzyskał wymaganą większość. Nominację Partii Socjalistycznej uzyskał Norman M. Thomas, a Komunistycznej Partii USA – William Foster. Kandydat demokratów popierał interwencjonizm państwowy, a jego polityka gospodarcza została zawarta w planie Nowego Ładu. Republikanie starali się dyskredytować Roosevelta, atakując nie tylko jego rewolucyjne poglądy gospodarcze, ale także jego stan zdrowia. Zarzucali, cierpiącemu na chorobę Heinego-Medina demokracie, że jego ciało i umysł są sparaliżowane chorobą. Jednak lepsze odczytywanie nastrojów społecznych i program gospodarczy mający wyciągnąć kraj z recesji zapewniły zwycięstwo Rooseveltowi.
Kandydaci
Partia Demokratyczna
-
F.D. Roosevelt -
John Garner
.jpg)
Komunistyczna Partia USA
-
William Foster
Partia Republikańska
-
Herbert Hoover -
Charles Curtis
Socjalistyczna Partia Ameryki
-
Norman Thomas
Wyniki głosowania
Głosowanie powszechne odbyło się 8 listopada 1932. Roosevelt uzyskał 57,4% poparcia, wobec 39,6% dla Hoovera, 2,2% dla Thomasa i 0,4% dla Fostera. Ponadto, około 180 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów. Frekwencja wyniosła 52,6%. W głosowaniu Kolegium Elektorów Roosevelt uzyskał 472 głosy, przy wymaganej większości 266 głosów. Na Hoovera zagłosowało 59 elektorów. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Garner, uzyskując 472 głosy, wobec 59 dla Curtisa.
Franklin Delano Roosevelt został zaprzysiężony 4 marca 1933 roku.
| Kandydat na prezydenta | Partia | Głosowanie powszechne | Kolegium Elektorów | |
|---|---|---|---|---|
| Głosy | Procent | |||
| Franklin Delano Roosevelt | Partia Demokratyczna | 22 829 501 | 57,4% | 472 |
| Herbert Hoover | Partia Republikańska | 15 760 684 | 39,6% | 59 |
| Norman Thomas | Socjalistyczna Partia Ameryki | 884 649 | 2,2% | 0 |
| William Foster | Komunistyczna Partia Stanów Zjednoczonych | 102 221 | 0,4% | 0 |
| Łącznie | 531 | |||
| Kandydat na wiceprezydenta | Partia | Kolegium Elektorów |
|---|---|---|
| John Garner | Partia Demokratyczna | 472 |
| Charles Curtis | Partia Republikańska | 59 |
| Łącznie | 531 | |
Przypisy
- ↑ M. Jones: Historia USA. s. 519.
- ↑ A. Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. s. 114.
- ↑ a b A. Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. s. 115.
- ↑ a b c d L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 671.
- ↑ M. Jones: Historia USA. s. 520.
- ↑ a b c d US President – National Vote. Our Campaign. . (ang.).
- ↑ a b L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 672.
- ↑ A. Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. s. 116.
- ↑ Election of 1932. CountingTheVotes. . (ang.).
- ↑ a b c Electoral College Box – 1932. NARA. . (ang.).
- ↑ L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 673.
Bibliografia
- Maldwyn Jones: Historia USA. Gdynia: Latarnia, 2016. ISBN 978-83-65387-02-8. (pol.).
- Andrzej Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11894-6. (pol.).
- Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Warszawa: Iskry, 1999. ISBN 83-207-1558-X. (pol.).
| Wybory według lat |
|
|---|---|
| Kandydaci | |
| Zasady | |
| Prawybory |
