Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1952 roku
W tym artykule zbadamy temat Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1952 roku i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1952 roku jest od lat przedmiotem zainteresowania i debaty, a jego znaczenie nie maleje wraz z upływem czasu. W ostatnich dziesięcioleciach zaobserwowaliśmy znaczny postęp i badania wokół Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1952 roku, co doprowadziło do większego zrozumienia i świadomości jego znaczenia. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty otaczające Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1952 roku, od jego historii i ewolucji po wpływ na różne obszary życia codziennego. Mamy nadzieję, że ta eksploracja przyczyni się do rzucenia światła na Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1952 roku i jego implikacje w dzisiejszym świecie.
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Rodzaj |
wybory prezydenckie | ||
| Data przeprowadzenia |
4 listopada 1952 (głosowanie powszechne) | ||
| Podstawa prawna | |||
| Głosowanie | |||
| |||
| |||
| |||
| |||
Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1952 roku – czterdzieste drugie wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano Dwighta Eisenhowera, a wiceprezydentem został Richard Nixon.
Kampania wyborcza
Po zapowiedzi nieubiegania się o reelekcję Harry’ego Trumana obie główne partie zabiegały o poparcie Dwighta Eisenhowera. Pod względem przekonań politycznych i polityki gospodarczej, generałowi bliżej było do Partii Republikańskiej. O jej nominację ubiegał się także Robert A. Taft, syn byłego prezydenta Williama Tafta. Bossowie partyjni, argumentując że Taft jest izolacjonistą i obojętne mu jest utrzymanie wysokiej pozycji wojskowej Stanów Zjednoczonych na świecie, przekonali Eisenhowera by zgodził się kandydować. 30 maja 1952 generał przekazał zwierzchnictwo sił zbrojnych NATO Matthew Ridgwayowi i wystąpił z wojska. Na konwencji republikanów, odbywającej się w dniach 7-11 lipca w Chicago Eisenhower otrzymał nominację w pierwszym głosowaniu. Kandydatem na wiceprezydenta został Richard Nixon. Wakat w Partii Demokratycznej po ustępującym prezydencie, wykorzystał gubernator Illinois, Adlai Stevenson. Jego współkandydatem został reprezentant stanów Południa John Sparkman. Był to sygnał, że ugrupowanie uporało się z rozłamami, jakie miały miejsce w 1948 roku, z powodu praw obywatelskich. Stevenson popierał ówczesny kierunek polityki zagranicznej i prowadził aktywną kampanię. Jego wykształcenie i zdolności oratorskie pozwoliły mu na zdobycie elektoratu intelektualistów, jednak nie wpłynęło na poparcie klas średnich. Eisenhower prowadził aktywną kampanię, jeżdżąc po kraju i obiecując zakończenie wojny w Korei, a także oskarżając demokratów o zbyt łagodną politykę względem komunizmu. To, w połączeniu z niepopularnością ustępującej administracji Trumana, spowodowała zdecydowane zwycięstwo republikanina.
Kandydaci
Partia Demokratyczna
-
Adlai Stevenson -
John Sparkman
Partia Republikańska
-
Dwight Eisenhower -
Richard Nixon
.jpg)
Wyniki głosowania
Głosowanie powszechne odbyło się 4 listopada 1952. Eisenhower uzyskał 55,1% poparcia, wobec 44,4% dla Stevensona. Ponadto, około 300 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów. Frekwencja wyniosła 61,6%. W głosowaniu Kolegium Elektorów Eisenhower uzyskał 442 głosy, przy wymaganej większości 266 głosów. Na Stevensona zagłosowało 89 elektorów. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Nixon, uzyskując 442 głosy, wobec 89 dla Sparkmana.
Dwight Eisenhower został zaprzysiężony 20 stycznia 1953 roku.
| Kandydat na prezydenta | Partia | Głosowanie powszechne | Kolegium Elektorów | |
|---|---|---|---|---|
| Głosy | Procent | |||
| Dwight Eisenhower | Partia Republikańska | 33 936 234 | 55,1% | 442 |
| Adlai Stevenson | Partia Demokratyczna | 27 314 992 | 44,4% | 89 |
| Łącznie | 531 | |||
| Kandydat na wiceprezydenta | Partia | Kolegium Elektorów |
|---|---|---|
| Richard Nixon | Partia Republikańska | 442 |
| John Sparkman | Partia Demokratyczna | 89 |
| Łącznie | 531 | |
Przypisy
- ↑ a b c d e f g L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 742.
- ↑ a b c d e f M. Jones: Historia USA. s. 615.
- ↑ L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 743.
- ↑ a b c US President – National Vote. Our Campaign. . (ang.).
- ↑ Election of 1952. CountingTheVotes. . (ang.).
- ↑ a b c Electoral College Box – 1952. NARA. . (ang.).
- ↑ L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 744.
Bibliografia
- Maldwyn Jones: Historia USA. Gdynia: Latarnia, 2016. ISBN 978-83-65387-02-8. (pol.).
- Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Warszawa: Iskry, 1999. ISBN 83-207-1558-X. (pol.).
| Wybory według lat |
|
|---|---|
| Kandydaci | |
| Zasady | |
| Prawybory |
