In deze moderne tijd is Duits voetbalkampioenschap 1928/29 een onderwerp van interesse en controverse over de hele wereld geworden. Sinds zijn verschijning heeft Duits voetbalkampioenschap 1928/29 aanleiding gegeven tot debatten en tegenstrijdige meningen onder deskundigen en de samenleving in het algemeen. De implicaties en gevolgen ervan hebben geleid tot uitgebreide analyse en reflectie op de impact ervan op verschillende aspecten van het dagelijks leven. In dit artikel zullen we het fenomeen Duits voetbalkampioenschap 1928/29 grondig onderzoeken, de oorsprong en evolutie ervan analyseren en de relevantie ervan vandaag benadrukken. Door middel van een kritische en rigoureuze aanpak streven we ernaar de lezer een volledige en objectieve visie op Duits voetbalkampioenschap 1928/29 te bieden, en een gedetailleerd en verrijkend overzicht van dit belangrijke onderwerp te bieden.
1928/29 was het 22ste Duitse voetbalkampioenschap ingericht door de DFB. De eindronde werd dit jaar pas heel laat gespeeld, reden hiervoor was de bijzonder strenge winter. De meeste regionale kampioenen waren pas eind mei bekend waardoor de eindronde pas in juni kon beginnen. Een andere vertraging was de halve finale tussen Neurenberg en Hertha die na 150 minuten nog steeds onbeslist was en waardoor er een replay kwam.
Hertha vestigde een record door vier keer op rij de finale te halen en ze ook vier keer te verliezen. Fürth daarentegen kon al voor de derde keer zegevieren en de regio Neurenberg-Fürth was al voor de achtste keer aan het feesten.
Fürth speelde voor 50.000 toeschouwers in het naburige Neurenberg en kwam op voorsprong danzkij een doelpunt van Heinrich Auer in de 14de minuut. Hertha, dat voor de vierde opéénvolgende keer in de finale stond maakte kort voor de rust gelijk na een doelpunt van Hanne Sobek. In de 66ste minuut kwam Fürth opnieuw voor dankzij Georg Frank, maar tien minuten later trapte Sobek opnieuw de gelijkmaker binnen. Vijf minuten voor tijd maakte Karl Rupprecht het winnende doelpunt voor de Zuid-Duitsers, Hertha bleef andermaal met lege handen achter.