Quisqueyanos valientes
In dit artikel zullen we de fascinerende wereld van Quisqueyanos valientes diepgaand verkennen. Vanaf de oorsprong tot de relevantie ervan vandaag zullen we ons onderdompelen in een reis die ons in staat zal stellen de impact ervan op verschillende aspecten van de samenleving grondig te begrijpen. We zullen de invloed ervan analyseren op uiteenlopende terreinen als cultuur, economie en politiek, waarbij we de vele facetten ervan en de rol ervan in het vormgeven van de hedendaagse wereld zullen ontrafelen. Door middel van een uitgebreide analyse zullen we de uitdagingen en kansen onderzoeken die Quisqueyanos valientes vertegenwoordigt, evenals de mogelijke implicaties voor de toekomst. Aan het einde van deze reis hopen we onze lezers een dieper en vollediger begrip van Quisqueyanos valientes te hebben gegeven, waardoor nieuwe perspectieven zijn geopend om het belang ervan in de wereld van vandaag te reflecteren en te bespreken.
Quisqueyanos valientes is het volkslied van de Dominicaanse Republiek. ('Quisqueya' is de oorspronkelijke naam van het eiland Hispaniola.) De muziek is gemaakt door Jose Rufino Reyes Siancas (1835-1905), en de tekst is geschreven door Emilio Prud'homme (1856-1932). De Quisqueyanos valientes werd voor het eerst publiekelijk ten gehore gebracht op 17 augustus 1883 bij de Vrijmetselaarsloge 'Esperanza No.9'.
De muziek was een groot succes, maar de tekst klopte niet. In 1897 maakte Emilio Prud'homme de (huidige) gecorrigeerde versie. Het werd het volkslied van de Dominicaanse Republiek op 30 mei 1934.
Spaanse tekst
I
- Quisqueyanos valientes, alcemos
- Nuestro canto con viva emoción,
- Y del mundo a la faz ostentemos
- Nuestro invicto glorioso pendón.
- ¡Salve el pueblo que intrépido y fuerte,
- A la guerra a morir se lanzó
- Cuando en bélico reto de muerte
- Sus cadenas de esclavo rompió.
- Ningun pueblo ser libre merece
- Si es esclavo indolente y servil;
- Si en su pecho la llama no crece
- Que templó el heroismo viril.
- Mas Quisqueya la indómita y brava
- Siempre altiva la frente alzará:
- Que si fuere mil veces esclava
- Otras tantas ser libre sabrá.
II
- Que si dolo y ardid la expusieron
- de un intruso señor al desdén,
- ¡Las Carreras ! ¡Beller!... campos fueron
- que cubiertos de gloria se ven.
- Que en la cima de heroíco baluarte,
- de los libres el verbo encarnó,
- donde el genio de Sánchez y Duarte
- a ser libre o morir enseñó.
- Y si pudo inconsulto caudillo
- de esas glorias el brillo empañar,
- de la guerra se vió en Capotillo
- la bandera de fuego ondear.
- Y el incendio que atónito deja
- de Castilla al soberbio león,
- de las playas gloriosas le aleja
- donde flota el cruzado pendón.
III
- Compatriotas, mostremos erguida
- nuestra frente, orgullosos de hoy más;
- que Quisqueya será destruida
- pero sierva de nuevo, jamás.
- Que es santuario de amor cada pecho
- do la patria se siente vivir;
- Y es su escudo invencible, el derecho;
- Y es su lema: ser libre o morir.
- Libertad que aún se yergue serena
- La victoria en su carro triunfal.
- Y el clarín de la guerra aún resuena
- Pregonando su gloria inmortal.
- ¡Libertad! Que los ecos se agiten
- Mientras llenos de noble ansiedad
- Nuestros campos de gloria repiten
- ¡Libertad! ¡Libertad! ¡Libertad!
· 
· 