27 Pułk Piechoty (LWP)
W tym artykule chcemy głębiej zagłębić się w temat 27 Pułk Piechoty (LWP), zagadnienia, które w ostatnim czasie zyskało ogromne znaczenie. 27 Pułk Piechoty (LWP) stał się podstawowym aspektem w różnych obszarach, czy to na polu społecznym, politycznym, naukowym czy technologicznym. Jego wpływ jest tak transcendentny, że konieczne jest odniesienie się do jego różnych wymiarów i zastanowienie się nad jego wpływem na nasze codzienne życie. Poprzez tę analizę staramy się wykorzystać wiele krawędzi 27 Pułk Piechoty (LWP) i podkreślić jego znaczenie w konstruowaniu wiedzy i podejmowaniu decyzji w naszym nowoczesnym społeczeństwie.
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1944 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
27 Pułk Piechoty – oddział piechoty ludowego Wojska Polskiego.
Sformowany w Rzeszowie na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa WP z 6 października 1944 w oparciu o sowiecki etat pułku strzeleckiego nr 04/501. Pod koniec 1944 pułk stacjonował w podrzeszowskiej Słocinie. Zaprzysiężenia dokonano 14 stycznia 1945 r. w Rzeszowie.
Wchodził w skład 10 Sudeckiej Dywizji Piechoty z 2 Armii WP.
Skład etatowy
- 3 bataliony piechoty
- kompanie: dwie fizylierów, przeciwpancerna, rusznic ppanc, łączności, sanitarna, transportowa
- baterie: działek 45 mm, dział 76 mm, moździerzy 120 mm
- plutony: zwiadu konnego, zwiadu pieszego, saperów, obrony pchem, żandarmerii
Razem: 2915 żołnierzy (w tym: oficerów 276, podoficerów 872, szeregowców 1765).
Sprzęt: 162 rkm, 54 ckm, 66 rusznic ppanc, 12 armat ppanc 45 mm, 4 armaty 76 mm, 18 moździerzy 50 mm, 27 moździerzy 82 mm, 8 moździerzy 120 mm
Działania bojowe
Od chwili sformowania do zakończenia wojny pułk walczył w składzie 10 Dywizji Piechoty. Najcięższe walki stoczył przy forsowaniu Nysy Łużyckiej, walczył w lasach Muskauer Forst i nad Schwarzer Schöps w rejonie Boxbergu. Następnie uczestniczył w zdobyciu Spreefurtu. Swój szlak bojowy zakończył na terenie Czechosłowacji uczestnicząc w operacji praskiej.
|
|
|
|
|
|
Żołnierze pułku
- Dowódcy pułku
- ppłk Piotr Waluzynicz (29 września – 5 grudnia 1944)
- płk Jan Kuszniarow (12 grudnia 1944)
- płk Stanisław Daniluk-Daniłowski – (11 listopada 1945 – 27 listopada 1946)
- mjr Zygmunt Huszcza (27 listopada 1946 – 10 listopada 1947)
- ppor. Marian Kaszewski
- chor. Jerzy Łyżwa
Uwagi
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.
- ↑ Witold Szymczyk. Pod znakiem piastowskiego orła. „Widnokrąg”. 41 (107), s. 3, 13 października 1963.
- ↑ Komornicki 1965 ↓, s. 204.
- ↑ Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy... s. 251.
- ↑ Łyżwa 1966 ↓, s. 271.
Bibliografia
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, T. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. Warszawa: Wydawnictwo Trio: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
- Jerzy Łyżwa: Od Wisłoka do Czarnej Elstery. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1966.
| Korpusy | |
|---|---|
| Dywizje (DP) | |
| Brygady | |
| Pułki (pp) | |
| Bataliony | |
| Broń strzelecka |
| Rodowód | |
|---|---|
| Instytucje centralne | |
| Formacje | |
| Struktura organizacyjna | |
| Działania wojsk |
|
| Stalinizm w wojsku | |
| Szkolnictwo wojskowe |
