8 Gwardyjska Armia Ogólnowojskowa
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat 8 Gwardyjska Armia Ogólnowojskowa, badając jego wiele aspektów oraz zagłębiając się w jego znaczenie i wpływ na różne aspekty życia. Idąc tym tropem, odkryjemy, że 8 Gwardyjska Armia Ogólnowojskowa odegrał kluczową rolę w historii ludzkości, wpływając na kultury, ruchy i kluczowe decyzje. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie, zagłębimy się w szczegółową analizę 8 Gwardyjska Armia Ogólnowojskowa, odnosząc się do jego implikacji w sferze społecznej, ekonomicznej, politycznej i kulturalnej. Przygotuj się na ekscytującą i wzbogacającą podróż, która doprowadzi Cię do zrozumienia prawdziwej wielkości 8 Gwardyjska Armia Ogólnowojskowa w dzisiejszym świecie.
 Gen. Anatolij Bietiechtin, dowódca 8 Gwardyjskiej Armii. 1980. | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
5 maja 1943 |
| Rozformowanie |
1992 |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Kontynuacja |
8 Gwardyjski Korpus Armijny |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa Operacja „Dunaj” | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość | |
| Odznaczenia | |
| |
_Berliner_Kapitulation.JPG)
8 Gwardyjska Armia Ogólnowojskowa odznaczona orderem Lenina (ros. 8-я гвардейская общевойсковая ордена Ленина армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej z czasów II wojny światowej (ówcześnie 8 Armia Gwardyjska).
Historia
Powstała 5 maja 1943 na bazie 62 Armii. Wchodziła w skład 1 Frontu Białoruskiego. 8 Armia została podporządkowana Frontowi Południowo-Zachodniemu zajmując pozycje obronne wzdłuż prawego brzegu rzeki Siewierskiego Dońca na północ od Słowiańska. Następnie uczestniczyła w operacjach na terenie Donbasu i w ofensywie w kierunku Dniepru zakończonej zdobyciem przyczółka na jego prawym brzegu. Od 20 października 1943 roku armia w ramach 3 Frontu Ukraińskiego walczyła na Prawobrzeżnej Ukrainie w okolicach Krzywego Rogu, Nikopola. Brała również w walkach o Odessę (26 marca – 14 kwietnia 1944).
Przed przystąpieniem do działań zaczepnych w 8 Gwardyjskiej Armii uzupełniono stany osobowe w 9 dywizjach jakimi dysponowała. Dodatkowo wzmocniono ją 11 Gwardyjską Brygadą Pancerną wyposażoną w 53 czołgi T-34 oraz 5 pułkami uzbrojonymi w czołgi ISU-122 i działa pancerne SU-76. W sumie jednostki te liczyły 179 pojazdów pancernych. 15 czerwca 1944 została włączona do 1 Frontu Białoruskiego i przeniesiona w rejon Kowla. Uczestniczyła w operacji Bagration zakończonej walkami na przyczółku warecko-magnuszewskim.
Wycofujące się pod naporem 8 Gwardyjskiej Armii niemieckie oddziały, w rejonie Amelina na Lubelszczyźnie były atakowane przez oddział Batalionów Chłopskich dowodzony przez Franciszka Kusyka, oddziały 27 Dywizji Piechoty Armii Krajowej i oddział Armii Ludowej dowodzony przez mjr. Czesława Klima. Od 14 stycznia 1945 brała udział w operacji wiślańsko-odrzańskiej (wyzwolenie Łodzi, zdobycie przyczółków na Odrze, zdobycie twierdz Poznań i Kostrzyn). 8 Armia zakończyła szlak bojowy w II wojnie światowej udziałem w operacji berlińskiej.
Rozwiązana w 1992.
Dowódcy armii
- gen. por. Wasilij Czujkow (17.04.1943–18.10.1943)
- gen. płk Iwan Maslennikow (21.10.1943–15.11.1943)
- gen. płk Wasilij Czujkow (15.11.1943–1.07.1946)
- ...
- gen. Anatolij Bietiechtin (1980)
- gen. mjr Wasilij Sosiedow (1992)
Struktura organizacyjna
- Stan na 1 czerwca 1943
- 28 Gwardyjski Korpus Strzelecki
- 29 Gwardyjski Korpus Strzelecki
- 24 Dywizja Strzelecka,
- 5 oraz 9 Samodzielne Gwardyjskie pułki czołgów
- 224 Samodzielny pułk czołgów
- 1443 pułk artylerii samobieżnej,
- 99 pułk artylerii,
- 184 i 536 pułki artylerii przeciwpancernej,
- 141 pułk moździerzy,
- 302 Gwardyjski pułk moździerzy (Katiusza),
- 878 pułk artylerii przeciwlotniczej.
- Skład w 1990
Dowództwo 8 Armii – Nora
- 27 Gwardyjska Omsko–Nowobugska Dywizja Zmechanizowana – Halle
- 39 Gwardyjska Barwienkowska Dywizja Zmechanizowana – Ohrdruf
- 57 Gwardyjska Nowobugska Dywizja Zmechanizowana – Naumburg
- 79 Gwardyjska Zaporoska Dywizja Pancerna – Jena:
Jednostki podporządkowania armijnego:
- 11 Gwardyjska Brygada Rakiet Operacyjno–Taktycznych – Weischenfeld;
- 449 Brygada Rakiet Operacyjno–Taktycznych – Amstadt;
- 390 Brygada Artylerii – Ordruf;
- 18 Brygada Rakiet Przeciwlotniczych – Gota;
- 325 Berlińska Brygada Inżynieryjno–Saperska – Marsenburg;
- 116 Brygada Zabezpieczenia Materiałowego – Altenburg;
- 336 pułk śmigłowców – Nora;
- 486 pułk śmigłowców – Altes Lager;
- 65 pułk pontonowo–mostowy – Marsenburg;
- 91 Odeski pułk łączności – Weimar;
- 194 pułk radiotechniczny – Weimar;
- 446 pułk radioliniowy – Naumburg;
- 678 pułk WRE – Frankendorf;
- 227 batalion ochrony – Nora;
- 298 eskadra śmigłowców – Hesleben;
- 943 dywizjon artylerii przeciwpancernej – Altenburg;
- 46 batalion radiotechniczny – Nora;
- 325 batalion inżynieryjno–saperski – Gera;
- 134 batalion rozpoznania chemicznego – Gera;
- 173 batalion remontowy – Markensdorf;
- 202 batalion remontowy – Oberungwic;
- 794 kompania SpecNaz – Nora.
Przypisy
- ↑ Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 144.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 353.
- ↑ Czujkow 1982 ↓, s. 38.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 12,13.
- ↑ Bahm 2015 ↓, s. 1.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 353–355.
Bibliografia
- Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
- Wasilij Czujkow: Koniec Trzeciej Rzeszy. Warszawa: 1982. ISBN 83-11-06846-1.
- Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Mała Encyklopedia Wojskowa MON 1967.
- Greczko A. A., Siły zbrojne państwa radzieckiego, Warszawa 1975.