W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Aleksander Skrzyński. Temat ten cieszy się dużym zainteresowaniem szerokiego spektrum ludzi, ponieważ jego wpływ jest odczuwalny w różnych obszarach codziennego życia. Od aspektów historycznych po dzisiejsze znaczenie, Aleksander Skrzyński był przedmiotem badań, debat i refleksji zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. W następnych wierszach zbadamy różne aspekty Aleksander Skrzyński, analizując jego znaczenie, konsekwencje i możliwy przyszły rozwój. Dołącz do nas podczas tej wycieczki po Aleksander Skrzyński i odkryj wszystko, co ma do zaoferowania ten ekscytujący temat!
Pełne imię i nazwisko |
Aleksander Józef Skrzyński |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
19 marca 1882 |
Data i miejsce śmierci |
25 września 1931 |
Prezes Rady Ministrów | |
Okres |
od 20 listopada 1925 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister spraw zagranicznych | |
Okres |
od 27 lipca 1924 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister spraw zagranicznych | |
Okres |
od 16 grudnia 1922 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Aleksander Józef Skrzyński herbu Zaremba (ur. 19 marca 1882 w Zagórzanach, zm. 25 września 1931 pod Ostrowem Wielkopolskim) – polski prawnik, polityk, hrabia, premier II RP.
Syn Adama i Oktawii z Tarnowskich.
Uczył się w C. K. III Gimnazjum w Krakowie, gdzie w 1900 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości (w jego klasie był m.in. Włodzimierz Zagórski). Studiował prawo, w latach 1900–1904 na Uniwersytecie Wiedeńskim, a w okresie 1904–1906 na Uniwersytecie Jagiellońskim. 6 lutego 1906 uzyskał stopień doktora praw. Po studiach pracował we Lwowie, następnie w starostwie w Gorlicach. Od 1908 pracował w służbie administracyjnej przy namiestnictwie galicyjskim, po czym wstąpił do austriackiej służby dyplomatycznej w ramach ministerstwa spraw zagranicznych. W 1912 został mianowany szambelanem na dworze cesarza Franciszka Józefa i przeniesiony do poselstwa w Hadze. Był attaché poselstwa w Watykanie, od 1912 pełnił funkcję sekretarza przy poselstwie w Berlinie i Paryżu. W 1914 został mianowany na stanowisko dyplomatyczne w Waszyngtonie, lecz po wybuchu I wojny światowej nie przyjął nominacji i został na własną prośbę urlopowany.
Podczas wojny służył w wojsku, awansował od stopnia szeregowca do podporucznika. Służył u boku generała Tadeusza Rozwadowskiego. W 1916 przeniesiony do rezerwy.
Zaangażował się w polskie życie polityczne w ramach konserwatywnego Stronnictwa Prawicy Narodowej. W czerwcu 1919 otrzymał nominację na posła w Bukareszcie. W rządzie Władysława Sikorskiego (1923) objął ministerstwo spraw zagranicznych. Po upadku rządu przebywał w Londynie. 27 lipca 1924 został ponownie powołany na urząd ministra spraw zagranicznych w rządzie Władysława Grabskiego. Na tym stanowisku podpisał 2 października 1924 w Genewie Protokół w sprawie pokojowego regulowania sporów międzynarodowych mający zapobiegać agresji. W kolejnym rządzie objął 20 listopada 1925 urząd premiera, który sprawował do 5 maja 1926. Po zamachu majowym Piłsudskiego odbył pojedynek z generałem Stanisławem Szeptyckim, który zarzucał mu współudział w przygotowaniu zamachu.
Po zakończeniu działalności dyplomatycznej i politycznej zajął się biznesem (przemysł drzewny). Zginął 25 września 1931 w wypadku samochodowym na szosie, 8 km od Ostrowa Wielkopolskiego. Został pochowany w rodzinnym grobowcu piramidowym na terenie swojej posiadłości w Zagórzanach.