Benoît Magimel

W tym artykule będziemy odkrywać ekscytujący świat Benoît Magimel. Benoît Magimel to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie, wywołując niespotykane dotąd zainteresowanie w różnych społecznościach i sektorach. Przez lata Benoît Magimel wywarł znaczący wpływ na społeczeństwo, wpływając na sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje, komunikują się i postrzegają otaczający ich świat. Od momentu pojawienia się Benoît Magimel był przedmiotem debaty, badań i podziwu, co czyni go fascynującym i stale rozwijającym się tematem. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Benoît Magimel, badając jego pochodzenie, wpływ i dzisiejsze znaczenie.

Benoît Magimel
Ilustracja
Magimel (2016)
Data i miejsce urodzenia

11 maja 1974
Paryż

Zawód

aktor

Lata aktywności

od 1988

Multimedia w Wikimedia Commons

Benoît Magimel (ur. 11 maja 1974 w Paryżu) – francuski aktor filmowy.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się i dorastał w Paryżu jako syn pracownika banku i pielęgniarki. W dzieciństwie marzył o zawodzie strażaka. W wieku dwunastu lat został wybrany spośród 1600 kandydatów do roli zdemoralizowanego, okradającego staruszki chłopca Momo Groseille w komedii Życie to długa, spokojna rzeka (La vie est un long fleuve tranquille, 1988).

Kariera

Kreacja Jimmy’ego Fontany w kryminalnym melodramacie Złodzieje (Les voleurs, 1996) z Catherine Deneuve przyniosła mu nagrodę Prix Michel Simon w St. Denis i nominację do nagrody Cezara. W dramacie historyczno-muzycznym Król tańczy (Le roi danse, 2000) zagrał postać Ludwika XIV.

Za rolę utalentowanego pianisty Waltera Klemmera, który uwodzi 40-letnią nauczycielkę gry na fortepianie (Isabelle Huppert) w dramacie Pianistka (La pianiste, 2001) Michaela Hanekego otrzymał nagrodę aktorską na 54. MFF w Cannes. W 2002 został uhonorowany nagrodą Rémy Julienne na MFF w Valenciennes.

Życie prywatne

Podczas realizacji biograficznego melodramatu Dzieci wieku (Les enfants du siècle, 1999) spotykał się poza planem z Juliette Binoche, z którą ma córkę Hannah (ur. 16 grudnia 1999). Rozstali się w 2003.

Filmografia

Rok Tytuł Rola Reżyser
1988 Życie to długa, spokojna rzeka (La Vie est un long fleuve tranquille) Momo Groseille Étienne Chatiliez
1989 Tata odszedł, mama też (Papa est parti, maman aussi) Jérôme Christine Lipinska
1992 Beztroskie lata (Les Années campagne) Jules Philippe Leriche
Toutes peines confondues Thomas Gardella Michel Deville
1993 Skradziony zeszyt (Le Cahier volé) Maurice Christine Lipinska
L'Instit (odc. Les chiens et les loups) Félix François Luciani
1994 Wzgórze tysiąca dzieci (La Colline aux mille enfants, TV) Rene Jean-Louis Lorenzi
1995 La Fille seule Rémi Benoît Jacquot
Nienawiść (La Haine) Benoît Mathieu Kassovitz
1996 Złodzieje (Les Voleurs) Jimmy Fontana André Téchiné
1997 Tato (Papa) Marc Laurent Merlin
1998 Martwi za życia (Déjà mort) David Olivier Dahan
1999 Dzieci wieku (Les Enfants du siècle) Alfred de Musset Diane Kurys
2000 Król tańczy (Le Roi danse) Ludwik XIV Gérard Corbiau
Selon Matthieu Matthieu Xavier Beauvois
2001 Pianistka (La Pianiste) Walter Klemmer Michael Haneke
Lisa Sam Pierre Grimblat
2002 Ostatni skok (Nid de guêpes) Santino Florent-Emilio Siri
2003 Kwiaty zła (La Fleur du mal) François Vasseur Claude Chabrol
Dziwne ogrody (Effroyables Jardins) Emile Bailleul Jean Becker
2004 Purpurowe rzeki II: Aniołowie apokalipsy (Les Rivières pourpres 2 : les Anges de l'Apocalypse) Kapitan Reda Olivier Dahan
Druhna (La Demoiselle d'honneur) Philippe Tardieu Claude Chabrol
2005 Sky Fighters (Les Chevaliers du ciel) Kapitan Antoine „Walk'n” Marchelli Gérard Pirès
2006 Selon Charlie Pierre Nicole Garcia
2007 Żołnierze mafii (Truands) Frank Frédéric Schoendoerffer
Wewnętrzny wróg (L'Ennemi intime) Porucznik Terrien Florent Emilio Siri
Dziewczyna przecięta na pół (La Fille coupée en deux) Paul André Claude Gaudens Claude Chabrol
24 mesures Didier Jalil Lespert
2008 Ich dwóch i Paryż (Seuls Two) Komisarz Ramzy Bédia
Możliwość wyspy (La Possibilité d'une île) Daniel Michel Houellebecq
Inju- przebudzenie bestii (Inju : la Bête dans l'ombre) Alex Fayard Barbet Schroeder
Rezolucja 819 (Résolution 819, TV) Jacques Calvez Giacomo Battiato
2010 Bez śladów (Sans laisser de traces) Étienne Meunier Grégoire Vigneron
Niewinne kłamstewka (Les Petits Mouchoirs) Vincent Ribaud Guillaume Canet
Adwokat (L'Avocat) Léo Demarsan Cédric Anger
2011 Terytorium wroga (Forces spéciales) Tic-Tac Stéphane Rybojad
Droga pod wiatr (Des Vents contraires) Paul Anderen Jalil Lespert
2012 My Way (Cloclo) Paul Lederman Florent Emilio Siri
2013 Dla kobiety (Pour une femme) Michel Diane Kurys
2014 Marsylski łącznik (La French) Le Fou Cédric Jimenez
2015 Z podniesionym czołem (La Tête haute) Yann Emmanuelle Bercot
2017 Carbone Antoine Roca Olivier Marchal

Nagrody

Przypisy

  1. ↑ Benoît Magimel. AlloCiné. . (fr.).
  2. ↑ Benoît Magimel. Rotten Tomatoes. . (ang.).
  3. ↑ Benoit Magimel: Biographie, Photos, Vidéos, Interviews. Comme Au Cinema. . (fr.).
  4. ↑ Benoît Magimel - Toute l'actu !. Pure People. . (fr.).
  5. ↑ Benoît Magimel – Biographie, news, photos, vidéos. Closer. . (fr.).
  6. ↑ De Leonardo DiCaprio à George Blagden: Louis XIV, un rôle en or massif!. Pure People. . (fr.).
  7. ↑ Benoit Magimel – Biographie et filmographie. L'Internaute. . (fr.).
  8. ↑ Cannes 2015: Benoît Magimel, fleuve intranquille. L'Express. . (fr.).
  9. ↑ Benoît Magimel: sa biographie. Cinéfil. . (fr.).
  10. ↑ Juliette Binoche: Olivier Martinez, Benoît Magimel...Les hommes de sa vie. Puretrend.com. . (fr.).

Bibliografia

Cezar dla najlepszego aktora
Cezar dla najlepszego aktora w roli drugoplanowej
Nagroda za pierwszoplanową rolę męską na Festiwalu Filmowym w Cannes
1946–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–
Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot