Bobo Brazil

W tym artykule zajmiemy się tematem Bobo Brazil, który był przedmiotem zainteresowań i analiz w różnych obszarach badań. Bobo Brazil przykuł uwagę badaczy, naukowców, specjalistów i ogółu społeczeństwa ze względu na jego znaczenie w różnych kontekstach. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Bobo Brazil, analizując jego implikacje, ewolucję i możliwy wpływ na obecne społeczeństwo. Podobnie przeanalizujemy różne perspektywy i opinie dotyczące Bobo Brazil, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję na ten temat. Poprzez multidyscyplinarne podejście staramy się rzucić światło na Bobo Brazil i przyczynić się do zrozumienia i dyskusji na ten temat, który dotyczy szerokiego spektrum ludzi i zainteresowań.

Bobo Brazil
Ilustracja
Bobo Brazil w 1972 roku.
Imię i nazwisko

Houston Harris

Data i miejsce urodzenia

10 lipca 1924
Little Rock

Data i miejsce śmierci

20 stycznia 1998
St. Joseph

Dzieci

6

Kariera wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Bobo Brazil
Boo-Boo Brazil
BuBu Brasil
Houston Harris

Wzrost

198 cm

Masa ciała

122 kg

Zapowiadany z

Benton Harbor, Michigan

Trenerzy

Joe Savoldi

Debiut

1951

Emerytura

1993

Houston Harris (ur. 10 lipca 1924 w Little Rock, Arkansas, zm. 20 stycznia 1998 w St. Joseph, Michigan) – amerykański wrestler, bardziej znany jako Bobo Brazil. Przypisuje się mu przełamywanie barier segregacji rasowej we wrestlingu oraz jest uważany za jednego z pierwszych afroamerykańskich zawodowych zapaśników, którzy odnieśli duży sukces w tym biznesie.

Kariera

Wczesne życie

Będąc w wieku 7 lat zmarł jego ojciec przez co Harris imał się dorywczych prac – m.in. pracował w lokalnym gospodarstwie owocowym. Później grywał w baseball w odrębnej lidze dla czarnoskórych (tzw. „lidze murzyńskiej” – ang. Negro league) w klubie The House of David.

Wrestling

Wrestlingiem zainteresował się pracując w hucie stali w Benton Harbor w stanie Michigan. Swoje pierwsze walki odbywał w stoczni Naval Armory, gdzie przestawiono go Joe Savoldi’emu. Savoldi został jego trenerem i nadał mu nowy gimmick o nazwie „BuBu Brasil – Południowoamerykański Gigant”, jednak podczas jednego z show promotor błędnie przeczytał jego imię zmieniając je na „Bobo”, co przystało przy nim przez całą jego karierę wrestlera. W czasie kiedy Brazil zaczynał występować na większych wydarzeniach, segregacja rasowa na południu Stanów Zjednoczonych zwykle ograniczała afroamerykańskich wrestlerów tylko do walk z innymi afroamerykańskimi zapaśnikami – Harris okazał się tak popularny, że promotorzy odłożyli na bok swoje uprzedzenia, aby zarabiać pieniądze na jego występach.

Pierwszą nagraną walkę odbył w dniu 29 marca 1948 jako „Houston Harris – Czarna Pantera” przeciwko Armandowi Myersowi, która zakończyła się po 30 minutach remisem. Odnosząc sukces w Detroit, które było ośrodkiem miejskim, Brazil zyskał rzeszę fanów zarówno wśród czarnych, jak i białych kibiców wrestlingu, dzięki swojej skromności, stylowi i profesjonalizmowi podczas walk, co sprawiło, że stał się wielką atrakcją i babyfacem wśród fanów obu ras. W okresie, gdy Harris osiągnął sławę, Afroamerykanie byli zmuszeni siedzieć w miejscach, w których trudno było zobaczyć walki Bobo Brazil – nawet sam Harris miał zakaz chodzenia do restauracji, hoteli, a nawet walk na niektórych terytoriach ze względu na kolor jego skóry.

Mierzył się z takimi wrestlerami jak: Killer Kowalski, Dick the Bruiser, Johnny Valentine i The Sheikiem, z którym prowadził zaciekłą rywalizację przez kilka dekad, obfitującą w krwawe starcia, m.in. o tytuł WWWF United States Heavyweight Championship. Później prowadził rywalizację z Buddym Rogersem i Bruno Sammartino, którego wyzwał na pojedynek o tytuł WWWF World Heavyweight Championship, jednak go nigdy nie zdobył.

Jest uznawany za pierwszego „nieoficjalnego afroamerykańskiego mistrza świata” po tym jak w 1962 pokonał Buddy’ego Rogersa o tytuł NWA World Heavyweight Championship. W retrospekcji kariery Bobo Brazila w artykule portalu Last Word On Pro Wrestling stwierdzono, że Brazil odmówił przyjęcia tytułu, ponieważ jego przeciwnik doznał kontuzji (w kayfabe) i zamiast tego chciał rozegrać rewanż w momencie gdy Buddy Rogers byłby gotowy do walki. Walka rewanżowa odbyła się już następnego dnia, kiedy Rogers odzyskał tytuł wygrywając z Brazilem i chociaż lokalna promocja uhonorowała zwycięstwo Bobo Brazila – NWA jako całość nigdy nie uznała jego panowania nad tym mistrzostwem.

W 1970 wystąpił w pierwszym w historii mieszanym rasowo tag team matchu u boku El Mongola przeciwko Mr. Ito i The Great Ota – walka miała miejsce w Atlancie. W latach 70. był mentorem Rocky’ego Johnsona – ojca Dwayne’a „The Rocka” Johnsona. Przeszedł na emeryturę po okresie czterdziestoletniej kariery w 1993. Jego ostatnią walką było starcie przeciwko Kelly’emu Kiniski, które odbyło się w Chicago. W 1994 został wprowadzony do galerii sław WWF Hall of Fame przez swojego długoletniego rywala – Erniego Ladda, stając się pierwszym Afroamerykaninem wprowadzonym do tej loży. Rok później Brazil wprowadził Ladda do tej galerii sław.

Tytuły i osiągnięcia

Życie osobiste

Był żonaty, miał sześcioro dzieci. Jego syn Karl występował jako wrestler pod pseudonimem Bobo Brazil Jr. Po przejściu na emeryturę otworzył restaurację o nazwie Bobo’s Grill.

W książce pt. The Squared Circle: Life, Death, and Professional Wrestling, historyk wrestlingu David Shoemaker określił go mianem: „Jackie Robinson Of Professional Wrestling”. Również zawodowy bokser Joe Frazier wymienił Bobo Brazila jako swojego idola.

Zmarł 20 stycznia 1998 w wieku 74 lat w szpitalu Lakeland Medical Center w St. Joseph w stanie Michigan. Został przyjęty do szpitala po tym jak przeszedł serię udarów mózgu.

Przypisy

Linki zewnętrzne