Bogusław Korwin Gosiewski
W tym artykule przyjrzymy się fascynującemu życiu Bogusław Korwin Gosiewski, postaci, która pozostawiła niezatarty ślad w historii. Dzięki swoim osiągnięciom i wkładowi Bogusław Korwin Gosiewski udowodnił, że jest prawdziwym pionierem w swojej dziedzinie, inspirując całe pokolenia swoją odwagą i determinacją. Od skromnych początków po drogę do sławy Bogusław Korwin Gosiewski pokonał pozornie nie do pokonania przeszkody, aby osiągnąć sukces. Dzięki dziedzictwu, które będzie trwać wiecznie, Bogusław Korwin Gosiewski pozostaje kultową postacią, która nadal wpływa na nasze życie w sposób, którego nawet sobie nie wyobrażaliśmy. Dołącz do nas w tej podróży w czasie, odkrywając życie i dziedzictwo Bogusław Korwin Gosiewski.
.jpg)
| ||
| ||
| Data urodzenia |
listopada 1660 | |
|---|---|---|
| Data śmierci |
23 czerwca 1744 | |
| Biskup smoleński | ||
| Okres sprawowania |
1725-1744 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat | ||
| Nominacja biskupia | ||
| Sakra biskupia |
brak danych | |
| Konsekrator | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
Bogusław Korwin Gosiewski herbu Ślepowron (ur. w listopadzie 1660, zm. 23 czerwca 1744) – biskup smoleński od 29 stycznia 1725, duchowny pisarz wielki litewski w 1720 roku, kantor i kustosz katedralny wileński, proboszcz oniksztyński.
Życiorys
Syn hetmana polnego litewskiego Wincentego Korwina Gosiewskiego i Magdaleny z Konopackich.
W 1687 roku przebywał w seminarium księży misjonarzy w Warszawie. W czasie wojny domowej na Litwie w 1700 poparł przeciwników Sapiehów. W 1722 został biskupem pomocniczym białoruskim i biskupem tytularnym akanteńskim. W 1723 kapituła wybrała go rządcą diecezji wileńskiej, a w 1725 został biskupem smoleńskim. W 1729, jako jeden z przywódców opozycji litewskiej przeciwko Augustowi II Mocnemu, ułożył się z ambasadorem francuskim Antoine'em-Felixem de Montim w sprawie popierania do tronu Stanisława Leszczyńskiego. W myśl porozumienia Francja płaciła 60 tys. liwrów za zerwanie każdego następnego sejmu za życia Augusta II. Równocześnie wraz z litewskimi przeciwnikami Wettyna zabiegał o pomoc rosyjską przeciwko absolutystycznym dążeniom Augusta II. Członek konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1734 roku.
Gosiewski, rozgoryczony brakiem nominacji na biskupstwo wileńskie, był bohaterem skandalu obyczajowego, gdy w 1730 na bankiecie, na którym obecna była cała kapituła, rzucił w nowego biskupa wileńskiego, Michała Zienkowicza, kieliszkiem i butelką. W 1730 Monti za pośrednictwem Gosiewskiego zerwał sejm w Grodnie. W 1732 w ten sam sposób Gosiewski zerwał sejm w Warszawie, opłacony z kasy ambasady francuskiej sumą 60 tys. liwrów. Za ten sam czyn poseł rosyjski Friedrich Casimir von Loewenwolde wypłacił jemu i Antoniemu Kazimierzowi Sapieże 1000 czerwonych złotych. Sam Gosiewski dostał ponadto 4 pary soboli i 100 czerwieńców.
Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na sejmie konwokacyjnym. Był elektorem Stanisława Leszczyńskiego w 1733 roku.
Przypisy
- ↑ a b Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. V, Patavii 1952, s. 66. (łac.)
- ↑ Krzysztof R. Prokop, Sakry i sukceja święceń biskupich pasterzy Kościoła wileńskiego z drugiej oraz trzeciej tercji XVIII stulecia, Rocznik Teologii Katolickiej t. V, Białystok 2006, ISSN 1644-8855, s. 217-218.
- ↑ Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. V, Patavii 1952, s. 359. (łac.)
- ↑ Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba. Kórnik 1994, s. 208.
- ↑ Krzysztof R. Prokop, Z dziejów seminariów warszawskich w dawnej diecezji poznańskiej. Biskupi oraz inni przedstawiciele znamienitych rodów doby staropolskiej w gronie wychowanków seminarium externum i seminarium internum Misjonarzy św. Wincentego à Paulo przy kościele Świętego Krzyża w Warszawie (1675/1676-1864/1865), w: Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski, 2016, Tom 11, s. 171.
- ↑ Feliksas Sliesoriūnas, The General Confederation of the Grand Duchy of Lithuania (1734–1736), w: Lithuanian Historical Studies, Volume 8 (2003): Issue 1 (Nov 2003), s. 68.
- ↑ Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona 27 (słow. kwietnia 1733, s. 31.
- ↑ Elektorowie królów Władysława IV., Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego i spis stronników Augusta III. / zestawili w porządek abecadłowy Jerzy Dunin-Borkowski i Miecz. Dunin-Wąsowicz, Lwów 1910, s. 62.
Bibliografia
- Emanuel Rostworowski, Bogusław Korwin Gosiewski, w Polskim słowniku Biograficznym, 1959-1960, t. VIII, s. 340-342.