Gabriel Wodziński

W dzisiejszym świecie nieuniknione jest, aby nie interesować się Gabriel Wodziński. Niezależnie od tego, czy mówimy o aktualnym temacie, postaci historycznej czy zjawisku naturalnym, Gabriel Wodziński budzi powszechne zainteresowanie w społeczeństwie. Wpływ Gabriel Wodziński można zaobserwować w różnych obszarach, od kultury popularnej po środowisko akademickie, w tym politykę i ekonomię. Dlatego ważne jest dokładne zbadanie wszystkiego, co jest związane z Gabriel Wodziński, zrozumienie jego znaczenia i wpływu, jaki ma na nasze życie. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Gabriel Wodziński, badając jego różne aspekty i znaczenie w obecnym kontekście.

Gabriel Wodziński
Ilustracja
Herb duchownego
Data urodzenia

25 marca 1727

Data śmierci

28 listopada 1788

Miejsce pochówku

Cmentarz Świętokrzyski w Warszawie

Biskup smoleński
Okres sprawowania

1772-1788

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

28 marca 1750

Nominacja biskupia

4 kwietnia 1759

Sakra biskupia

24 czerwca 1759

Odznaczenia
Order Orła Białego
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

24 czerwca 1759

Miejscowość

Wilno

Konsekrator

Aleksander Kazimierz Horain

Współkonsekratorzy

Antoni Józef Żółkowski
Tomasz Ignacy Zienkowicz

Gabriel Wodziński, (Wodzyński) herbu Jastrzębiec (ur. 25 marca 1727, zm. 28 listopada 1788), duchowny katolicki, kanonik warszawski i wileński, archidiakon żmudzki.

Życiorys

W latach 1759-1772 koadiutor diecezji smoleńskiej i tytularny biskup Theveste. Mianowany biskupem smoleńskim 1762, członek konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1764 roku. Od 1772 ordynariusz smoleński, rezydował w Warszawie. Za jego rządów całe terytorium diecezji smoleńskiej znalazło się w granicach rosyjskich, gdzie w 1783 zostało włączone do nowo powstałej archidiecezji mohylewskiej. W 1763 odznaczony Orderem Orła Białego. Na Sejmie Rozbiorowym 1773-1775 był przedstawicielem opozycji. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku.

Pochowany został na warszawskim cmentarzu Świętokrzyskim.

Bibliografia

  • Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Instytut Wydawniczy "Pax", Warszawa 2000.

Przypisy

  1. Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 325.
  2. Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 559.
  3. Herbarz polski, t. IX, Lipsk 1842, s. 383.
  4. Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 73.
  5. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 204.
  6. Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 557, 559.
  7. Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 527.

Linki zewnętrzne