W dzisiejszym świecie Kacper Kazimierz Cieciszowski to temat, który wzbudza duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach społeczeństwa. Jego znaczenie i różnorodność podejść doprowadziły do obszernej dyskusji i refleksji na temat jego konsekwencji. Z perspektywy akademickiej po środowisko codzienne Kacper Kazimierz Cieciszowski generuje niezliczone pytania i stanowiska, które starają się zrozumieć jego zakres i wpływ na naszą rzeczywistość. W tym artykule zagłębimy się w szczegółową analizę Kacper Kazimierz Cieciszowski, badając jej różne aspekty i oferując kompleksową wizję pozwalającą zrozumieć jego znaczenie i obecne wyzwania.
| ||
Data i miejsce urodzenia |
stycznia 1745 | |
---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
28 kwietnia 1831 | |
Miejsce pochówku | ||
Arcybiskup metropolita mohylewski | ||
Okres sprawowania |
1828–1831 | |
Biskup łucki i żytomierski | ||
Okres sprawowania |
1798–1828 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Prezbiterat | ||
Nominacja biskupia | ||
Sakra biskupia |
8 października 1775 | |
Odznaczenia | ||
Data konsekracji |
8 października 1775 | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
|
Kacper Kazimierz Cieciszowski herbu Pierzchała (ur. w styczniu 1745 w Ozorowie, zm. 28 kwietnia 1831 w Łucku) – arcybiskup metropolita mohylewski w latach 1828-1831, metropolita wszystkich kościołów rzymskokatolickich w Imperium Rosyjskim od 1827, biskup kijowski od 1785, biskup łucki i żytomierski od 1798, opat komendatoryjny miechowski w 1782 roku, członek Komisji Edukacji Narodowej w latach 1791-1792.
W 1760 wyjechał do Rzymu, gdzie podjął studia teologiczne. W 1764 przyjął święcenia kapłańskie z rąk papieża Klemensa XIII. Już jako kanonik warszawski w 1775 został koadiutorem przy biskupie kijowskim Ignacym Franciszku Ossolińskim, mianowany biskupem Tebasty w Numidii in partibus infidelium. W 1782 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława. 16 lipca 1785 odbył uroczysty ingres do katedry w Żytomierzu. W 1786 został wybrany przez Sejm do Departamentu Wojskowego. Został kawalerem Orderu Orła Białego. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego. W 1790 roku był członkiem Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej dla powiatu radomskiego województwa sandomierskiego. Popierał uchwalenie Konstytucji 3 maja. 10 maja 1791 nakazał w swojej diecezji modlitwy w jej intencji. Członek konfederacji targowickiej, w 1792 roku delegowany przez nią jako komisarz do składu Komisji Edukacji Narodowej.
Pod koniec życia padł ofiarą prowokacji, gdy w czasie powstania listopadowego ociemniałemu arcybiskupowi kanonik skierniewicki dał do podpisania dokument, który później okazał się odezwą potępiającą powstańców. Pochowany w katedrze łuckiej.