Obecnie Sławomir Łosowski to temat, który zyskał duże znaczenie we współczesnym społeczeństwie. Od momentu powstania Sławomir Łosowski znacząco wpłynął na różne aspekty życia codziennego, wywołując debaty, dyskusje i zmiany w różnych obszarach. Wpływ Sławomir Łosowski jest obecny w kulturze, ekonomii, technologii, polityce i wielu innych dziedzinach, dzięki czemu jest tematem interesującym szerokie spektrum ludzi. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Sławomir Łosowski, jego ewolucją w czasie i wpływem na dzisiejsze społeczeństwo. Dodatkowo omówimy możliwe przyszłe implikacje, jakie Sławomir Łosowski może mieć w naszym ciągle zmieniającym się świecie.
Sławomir Łosowski (2022) | |
Imię i nazwisko | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
31 sierpnia 1951 |
Instrumenty | |
Gatunki |
rock, experimental, jazz-rock, synth pop, pop-rock, muzyka elektroniczna |
Zawód |
elektronik (wyuczony) |
Aktywność |
1969–1992, 1993–1995, od 2004 |
Powiązania | |
Instrument | |
Sequential Circuits Prophet-5 MiniKorg 700s Yamaha DX7 Ensoniq ASR-10 Korg MS2000 Dave Smith Instruments PolyEvolver | |
Zespoły | |
Akcenty (1969–1976) Kombi (1976–1992) Kombi Łosowski (od 2004) | |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Sławomir Łosowski, właściwie Marek Sławomir Łosowski (ur. 31 sierpnia 1951 w Gdańsku) – polski muzyk i producent muzyczny. Lider, główny kompozytor i założyciel zespołu Akcenty (1969), przekształconego następnie w Kombi (1976), a obecnie zespołu Kombi Łosowski. Gra na instrumentach klawiszowych, jest również autorem tekstów do kilku utworów zespołu. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV. Właściciel studia nagraniowego, firmy nagłośnieniowej i wydawniczej SL Sound.
Pochodzi z rodziny o litewskich korzeniach. Jego matka Maria Łosowska z domu Nielubszyc pochodziła z Wilna i była z zawodu nauczycielką biologii, zaś ojciec Alfons Łosowski pochodził ze stron Nowogródka, był artystą rzeźbiarzem, malarzem i rysownikiem, absolwentem Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Dzieciństwo spędził w pracowni ojca przy ul. Mariackiej w Gdańsku. Za jego namową zainteresował się rysunkiem. W 1959 roku zdobył pierwszą nagrodę w konkursie rysunkowym Dziennika Bałtyckiego. W następnych latach udzielał się w harcerstwie i pobierał prywatne lekcje gry na fortepianie wraz ze swoją siostrą. Ukończył liceum ogólnokształcące, a następnie Pomaturalne Studium Elektroniki w Gdańsku zdobywając tytuł technika-elektronika. Miał studiować grafikę, przez rok był studentem ekonomii, lecz ostatecznie zrezygnował z dalszej edukacji.
Zawodowo zajmuje się muzyką od 1969 roku, odkąd zadebiutował jako pianista zespołu skompletowanego przez perkusistę Andrzeja Kysia podczas wieczorów tanecznych w klubie Gzyms. Następnie udzielał się we własnym zespole Blues Band Akcenty, do którego zwerbował m.in. muzyków poznanych w Gzymsie. Na początku lat 70. zainteresował się muzyką syntezatorową. Na świecie ruszyła wówczas produkcja pierwszych syntezatorów, na które nie było jednak stać Łosowskiego. Walory brzmieniowe dostępnych dla niego finansowo organów elektronowych były niewystarczające, co spowodowało, że zaczął się interesować możliwościami zastosowania elektroniki do modyfikacji ich brzmienia. Wykonał szereg analogowych urządzeń i wprowadził kilka modyfikacji w swoim instrumentarium. Zakupił wielogłowicową taśmową kamerę pogłosową WEM i wykorzystując przerobione przez siebie rosyjskie organy elektronowe Junost rozpoczął poszukiwania nowych brzmień. Dało mu to większe możliwości kreowania własnych barw dźwięku, a jednocześnie zainspirowało do wykonywania muzyki z dużą ilością improwizacji, na skutek czego jego zespół w 1971 zmienił kierunek muzyczny wpisując się w nurt muzyki eksperymentalnej. Pod skróconą nazwą Akcenty, grupa brała udział w trzech edycjach Festiwalu Młodzieżowej Muzyki Współczesnej w Kaliszu. Na ostatnim z nich, w 1973 w składzie: Sławomir Łosowski (instrumenty klawiszowe), Piotr Gągałka (gitara basowa), Jan Rucki (perkusja) zdobyła pierwszą nagrodę, wykonując kompozycje Łosowskiego: „Bumerang”, „Siódme żebro” i „Zapylanie”. Czterokrotnie wystąpiła we Wrocławiu na festiwalu Jazz nad Odrą; w 1973 zespół zdobył tam wyróżnienie, a w 1974 Łosowski główną nagrodę indywidualną.
Od 1976 roku współtworzył powstałą na bazie Akcentów grupę Kombi, w której grał na instrumentach klawiszowych i dla której komponował. Współtworzył rozpoznawalny styl i wykreował charakterystyczne brzmienie zespołu. Jest kompozytorem takich jego przebojów jak: „Słodkiego miłego życia”, „Kochać cię – za późno”, „Przytul mnie”, „Wspomnienia z pleneru”, „Taniec w słońcu”, „Za ciosem cios” i „Nietykalni – skamieniałe zło”. W swojej karierze skomponował ponad 80 utworów. Jego kompozycja instrumentalna „Bez ograniczeń (energii)” była jedną z muzycznych czołówek TVP – w latach 1982–2007 otwierała program 5-10-15. Premiera utworu „Słodkiego miłego życia” miała miejsce jesienią 1983 na antenie Programu Trzeciego Polskiego Radia. W roku 1984 piosenka ta spotkała się z najbardziej entuzjastycznym odbiorem publiczności podczas XXI Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu; zespół wielokrotnie nią bisował i wygrał nagrodę publiczności. Stała się największym hitem w historii Kombi i do dzisiaj jest jego „muzycznym logo”. Zaliczana jest przez różne plebiscyty radiosłuchaczy do grona największych polskich przebojów okresu powojennego.
W 1992 roku zawiesił działalność zespołu Kombi po odejściu ze składu Grzegorza Skawińskiego i Waldemara Tkaczyka. Następnie, w latach 1993–1994 nagrał z synem Tomaszem materiał na płytę instrumentalną Nowe narodziny (wyd. 1995), po czym wycofał się z działalności scenicznej. W kolejnych latach prowadził studio nagraniowe i firmę nagłośnieniową SL Sound, a także opiekował się żoną Łucją, która chorowała na stwardnienie rozsiane. W 2003 roku grupa Kombi miała wznowić działalność w pierwotnym składzie, lecz w zespole doszło do rozłamu. Trzech byłych członków Kombi – Grzegorz Skawiński, Waldemar Tkaczyk i Jan Pluta – powołało do życia zespół o nazwie Kombii, w którego składzie zabrakło Sławomira Łosowskiego. Fani muzyka zaczęli pytać go o wyjaśnienie tej sytuacji i przesyłać petycje z prośbami, by wrócił do koncertowania. Za ich namową, Łosowski w 2004 roku zdecydował się powrócić do aktywności scenicznej. Początkowo występował pod własnym nazwiskiem, czyli jako Łosowski, a w 2013 roku zmienił nazwę na Kombi Łosowski, by ułatwić słuchaczom odróżnienie jego zespołu od formacji Skawińskiego i Tkaczyka.
18 marca 2013 roku Sławomir Łosowski złożył wniosek o rejestrację znaku towarowego przedstawiającego nazwę i logotyp Kombi w Urzędzie Patentowym RP. W styczniu 2014 roku wystąpił o rejestrację unijnego znaku towarowego Kombi, dzięki czemu otrzymał wyłączne prawa do korzystania z tego znaku, a osiem miesięcy później powrócił do koncertowania pod nazwą Kombi (bez dopisku „Łosowski”). 13 maja 2016 nakładem wydawnictwa In Rock ukazała się książka Kombi. Słodkiego miłego życia. Prawdziwa historia autorstwa Sławomira Łosowskiego oraz Wojciecha Korzeniewskiego przedstawiająca historię zespołu z perspektywy autorów. W 2019 roku muzyk obchodzi 50-lecie swojej działalności artystycznej, które uczcił koncertem Kombi w Muzycznym Studiu Polskiego Radia im. Agnieszki Osieckiej. Na scenie gościnnie wystąpili również Leszek Możdżer, MC Silk, Andrzej Nowak i DJ Spox. Podczas wydarzenia został odznaczony m.in. złotym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. 22 lutego 2022 trafił na okładkę „Tygodnika Solidarność”, któremu udzielił obszernego wywiadu pt. Nie dam się zabetonować.
Funkcjonowanie na polskim rynku muzycznym dwóch zespołów o łudząco podobnych nazwach – Kombi i Kombii – spowodowało konflikt, którego finał miał miejsce przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej. 7 września 2022 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej oddalił skargę Sławomira Łosowskiego, który domagał się unieważnienia decyzji Izby Odwoławczej z września 2021 roku, utrzymującej w mocy wcześniejszą decyzję Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) o unieważnieniu prawa Łosowskiego do unijnego znaku towarowego Kombi oraz obciążył go kosztami prowadzonej sprawy. Tydzień po ogłoszeniu wyroku Łosowski wydał specjalne oświadczenie, w którym ustosunkował się do sprawy i poinformował, że jego zespół ponownie zmienia nazwę na Kombi Łosowski. W listopadzie 2022 udzielił obszernego wywiadu portalowi Onet.pl, w którym odniósł się do zaistniałej sytuacji i poinformował, że wyrok TSUE nie wpłynie na dalszą działalność artystyczną zespołu.
Drugą po muzyce pasją Łosowskiego jest rysowanie. Swoje rysunki przekornie określa nazwą „gra-fika”. Rysuje od 3 roku życia. Wiele prac z dzieciństwa zachowało się dzięki jego ojcu Alfonsowi Łosowskiemu. Publicznym debiutem Łosowskiego jako rysownika był album Tabu, na okładce którego wykorzystano „gra-fiki” muzyka. Miał kilkadziesiąt wystaw indywidualnych. Rysował także na potrzeby teledysków.
W 2022 we współpracy z producentem „Medora” przygotował projekty „gra-fik”, które umieścił na odzieży medycznej. Odzież została przygotowana z myślą o 28. Międzynarodowych Targach Stomatologicznych Krakdent, podczas których była prowadzona sprzedaż kolekcji. Dochód został przekazany na pomoc Ukrainie.
Od 1992 jest właścicielem studia nagraniowego SL Sound w gdańskiej dzielnicy Osowa.
Był żonaty z Łucją Łosowską (zm. 18 sierpnia 2015 r.). W 1981 r. stwierdzono u niej stwardnienie rozsiane. Z tego małżeństwa ma dwójkę dzieci – perkusistę Tomasza Łosowskiego i flecistkę Joannę Łosowską-Stojek.
W 1989 roku, napisał córce kilka piosenek na potrzeby programu Dyskoteka Pana Jacka (czyt. Dżeka). Z synem Tomaszem, koncertuje z przerwami od 1991 roku. Od 2004 grają razem w zespole Kombi Łosowski. Po śmierci swojej żony Łucji ożenił się po raz drugi.
Nie będące już w użytku[potrzebny przypis].