W tym artykule szczegółowo zbadamy Stanisław Nawrocki (jezuita), temat, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie i debatę. Od początków do dzisiejszego znaczenia, Stanisław Nawrocki (jezuita) był przedmiotem badań i analiz w różnych obszarach. W tym artykule staramy się rzucić światło na ten temat, przedstawiając różne perspektywy i podejścia, które pozwalają nam lepiej zrozumieć jego znaczenie i wpływ w różnych kontekstach. Aby to zrobić, będziemy polegać na wizji ekspertów, badaniach i odpowiednich danych, które pomogą nam zagłębić się w tajniki Stanisław Nawrocki (jezuita) i zastanowić się nad jego znaczeniem we współczesnym społeczeństwie.
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Prowincjał PME Towarzystwa Jezusowego | |
| Okres sprawowania |
1967–1973 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
8 września 1941 |
Stanisław Nawrocki (ur. 3 maja 1915 w Kurowie, zm. 10 marca 1986 w Krakowie) – jezuita, teolog, rekolekcjonista, przełożony Prowincji Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego.
Do Towarzystwa Jezusowego wstąpił w 1930 Święcenia kapłańskie otrzymał w Warszawie w 1941. W latach 1938–1939 studiował w Warszawie etnografię i antropologię. W czasie wojny był działaczem RGO. W latach 1945–1946 studiował na Uniwersytecie Warszawskim, a w latach 1946–1947 na KUL.
W 1950 aresztowany za działalność solidacyjną i skazany na 12 lat pozbawienia wolności, przebywał w więzieniu do 1955. Według ks. Isakowicza-Zaleskiego w 1953 pozyskany do współpracy przez Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego jako TW „Jackowski”. Był aktywnym informatorem aż do 1982, kiedy zwolniono go z tej funkcji ze względu na nieprzydatność dla służb.
Po wyjściu z więzienia pracował w Czechowicach-Dziedzicach jako rekolekcjonista oraz w Krakowie jako duszpasterz akademicki. W latach 1960–1967 był członkiem Komisji Duszpasterskiej Episkopatu Polski, a w latach 1967–1973 prowincjałem Prowincji Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego. Później mieszkał w Krakowie zajmując się działalnością publikacyjną i poligraficzną. Był organizatorem i kierownikiem małej poligrafii w krakowskich Przegorzałach.
Jest autorem licznych publikacji, w tym książek i artykułów w czasopismach dotyczących tematyki religijnej. Ważniejsze spośród nich to Ks. P. Skarga jako czciciel Marji, Rozważania o chrześcijańskim obowiązku modlitwy i pracy, Apostolstwo Modlitwy w teorii i praktyce, Posługacz trędowatych O. Jan Beyzym.