Szeptyccy herbu własnego

W tym artykule zostanie poruszony temat Szeptyccy herbu własnego, który w ostatnich latach zyskał na znaczeniu ze względu na jego wpływ w różnych obszarach. Szeptyccy herbu własnego to temat, który wzbudził zainteresowanie ekspertów i naukowców, a także ogółu społeczeństwa, ze względu na jego wagę i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. W tym artykule przeanalizowane zostaną różne aspekty związane z Szeptyccy herbu własnego, od jego pochodzenia i historii po dzisiejsze wpływy. Zbadane zostaną różne punkty widzenia i opinie na ten temat, w celu przedstawienia kompleksowej i kompletnej wizji na ten temat. Ponadto przedstawione zostaną refleksje i wnioski, które zachęcą do refleksji i debaty, w celu pogłębienia zrozumienia Szeptyccy herbu własnego i jego wpływu na współczesny świat.

Herb Szeptycki wedł. Tadeusza Gajla
Herb Szeptycki według Kaspra Niesieckiego
Hrabiowski Herb Szeptycki

Szeptyccy herbu własnego – jeden z najbardziej znaczących rodów bojarskich województwa ruskiego, w wieku XVIII spolonizowani, od 1871 nosili austriacki tytuł hrabiowski.

Do XVI wieku nazywali się "z Szeptyc", później Szeptyckimi. Po nabyciu majątku Uherce w powiecie rudeckim, część rodziny tytułowała się na Szeptycach, a część na Woszczańcach i Uhercach. Z powodu wyznania prawosławnego nie byli dopuszczeni do urzędów. Od początku XVIII w. grekokatolicy, trzech członków rodu (Bazyli, Atanazy i Leon Ludwik Szeptyccy) sprawowało w latach 1708–1772 posługę biskupa ordynariusza greckokatolickiej diecezji lwowskiej. Biskup Atanazy Szeptycki był fundatorem archikatedry Świętego Jura we Lwowie. W wieku XVIII zaczęli zmieniać obrządek na rzymskokatolicki i polonizować się. Po rozbiorach i zmianie obrządku odgrywali istotną rolę wśród ziemiaństwa Galicji Wschodniej. W 1871 Jan Kanty Szeptycki otrzymał austriacki dziedziczny tytuł hrabiowski.

Przedstawiciele rodu

I generacja

12 kwietnia 1469 w Gródku Kazimierz Jagiellończyk potwierdził prawa dla Fiodora Szeptyckiego oraz jego wnuków Fiodora, Hliba i Sienka do posiadania dóbr Szeptyce, Woszczańce i Kanafosty.

II generacja

III generacja

IV generacja

V generacja

VI generacja

VII generacja

  • Jerzy Prokop Szeptycki, syn Pawła, z Szeptyc
  • Aleksander Zahariasz Szeptycki, syn Aleksandra, z Kupnowic

VIII generacja

IX generacja

X generacja

XI generacja

XII generacja

XIII generacja

XIV generacja

XV generacja

  • Paweł Szeptycki (1935-2004), syn Jana Sylwestra - profesor matematyki
  • Aleksander Szeptycki (1938-2020), syn Jana Kazimierza - profesor nauk rolniczych, właściciel Nadolec
  • Andrzej Szeptycki (1939-2008), syn Jana Sylwestra - profesor zoologii

Generacja nieokreślona

  • Joanna, żona kolejno Michała Rohozińskiego, Jana Kruszelnickigo (herbu Sas, właściciela wsi Dubie, podcaszego lwowskiego m.in. w 1772, syna sędziego ziemskiego lwowskiego Krzysztofa), Jana Tomaszewskiego.

Zobacz też

 Wykaz literatury uzupełniającej: Szeptyccy herbu własnego.

Przypisy

  1. Złota księga szlachty polskiej. T. I. Poznań, 1879, s. 305.
  2. A.G.Z. T.VI. str. 132
  3. Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 3. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda Sów), 1900, s. 287.
  4. a b c Ziemianie polscy XX wieku. Słownik biograficzny. Część 7. Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2004, s. 147-148, 155-156. ISBN 83-7181-320-1.
  5. Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 12. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda Sów), 1908, s. 353.