Wigilijny barszcz z uszkami
Dzisiaj zagłębimy się w ekscytujący i istotny temat, który przyciągnął uwagę wielu osób: Wigilijny barszcz z uszkami. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Wigilijny barszcz z uszkami to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. W tym artykule będziemy badać różne aspekty związane z Wigilijny barszcz z uszkami, od jego tła historycznego po wpływ na życie codzienne. Poprzez głęboką i przemyślaną analizę będziemy starali się zrozumieć znaczenie i znaczenie, jakie ma dzisiaj Wigilijny barszcz z uszkami, a także jego potencjał na przyszłość. Krótko mówiąc, zanurzymy się w podróż, podczas której odkryjemy bogactwo i złożoność Wigilijny barszcz z uszkami, uwzględniając różne perspektywy i podejścia, aby wzbogacić naszą wiedzę na ten fascynujący temat.
Wigilijny barszcz z uszkami – specjalnie przygotowany barszcz czerwony z postnymi uszkami, będący tradycyjną polską zupą podawaną w czasie Wigilii Bożego Narodzenia.
Barszcz wigilijny różni się od barszczu czerwonego przygotowywanego w ciągu roku. Jest to czysty barszcz postny, czyli przygotowany bez stosowania składników mięsnych z wyłączeniem rybnych. Barszcz czysty postny przygotowany jest z wywaru z włoszczyzny i buraków połączonego z wywarem z grzybów suszonych oraz z kwasem buraczanym. Według niektórych przepisów, np. według Mikołaja Reja, buraki przeznaczone na wywar należy wcześniej upiec. Barszcz doprawiamy jest solą i cukrem. Brak pieprzu w zupie pozwala na zastosowanie pikantniejszych dodatków (zob. niżej). Gotowy barszcz powinien być słodkawo-kwaśny, przejrzysty, o barwie intensywnie czerwonej.
Według części przepisów przygotowuje się od razu jeden wywar (z warzyw i grzybów). Maria Disslowa sugerowała opcjonalne wzbogacenie przygotowywanego wywaru głową ryby, solonym (tj. suszonym) koperkiem oraz roztartym czosnkiem. Bywa (np. według Disslowej), że do zupy dorzuca się posiekane, ugotowane buraki oraz podsmażoną cebulę. Rzadziej barszcz wigilijny zaprawiany jest zasmażką – wtedy otrzymana zupa nie będzie czystą i intensywnie czerwoną.
Zakwas buraczany często przygotowywany jest nawet dwa tygodnie przed Wigilią. Innym sposobem na zakwaszenie barszczu jest dodanie soku z cytryny, soku z porzeczek, wiśni sokowych lub kwaśnego kompotu z wiśni. Nie należy używać do tego celu octu. Ostatnio coraz częściej barszcz czerwony przygotowywany jest z koncentratu.
Tradycyjny farsz na uszka wigilijne może składać się z grzybów, cebuli, ryby lub jajek ugotowanych na twardo. Oprócz uszek, barszcz wigilijny podawany bywa z pasztecikami lub pieczonymi pierożkami.
Zobacz też
- żydowski barszcz czerwony zakwaszany
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Barszcz i piernik. Polskie przepisy na święta. Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP / Ambasada RP w Dosze, 20 grudnia 2012. (2016-02-05)].
- ↑ a b Zofia Bagieńska: „Zupy i dodatki do zup”, podrozdział „Zupy czyste”, przepis „Barszcz czysty postny”. W: praca zbiorowa (koordynator: Maria Szczygłowa): Dobra kuchnia: żywienie w rodzinie. Wyd. V. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo „Watra”, 1976, s. 90.
- ↑ Maciej Kuroń: Barszcz wigilijny. www.kuron.com.pl (dział „Przepisy Macieja” ) . Rodzina Kuroniów, 15 lutego 2007. .
- ↑ a b c „Zupy i dodatki do zup”, podrozdział „Barszcze”, przepis „Barszcz wigilijny”. W: Maria Disslowa: Jak gotować: praktyczny poradnik kucharski z 1930 roku. Warszawa: Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1988, s. 80. ISBN 83-202-0554-9.
- ↑ „Rozdział VI. Zupy”, podrozdział „Zupy postne”, przepis „64. Barszcz wigilijny”. W: Marya Ochorowicz-Monatowa: Uniwersalna książka kucharska. Wyd. trzecie znacznie powiększone. Warszawa – Lwów: Księgarnia E. Wende i S-ka, 1913, s. 174.
