Equites Singulares Augusti
W dzisiejszym świecie Equites Singulares Augusti to temat, który nabrał dużego znaczenia w różnych dziedzinach nauki. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę naukową, kulturalną, historyczną czy społeczną, Equites Singulares Augusti przykuł uwagę zarówno naukowców, ekspertów, jak i entuzjastów. Jego wpływ rozciąga się w czasie i obejmuje szeroki zakres perspektyw, od jednostki po zbiorowość, umożliwiając w ten sposób głęboką i refleksyjną analizę jego znaczenia i konsekwencji. W tym artykule zbadamy różne aspekty i podejścia do Equites Singulares Augusti, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny.
Equites singulares Augusti – osobista kawaleria cesarza, formacja została powołana przez Trajana pod koniec I w. n.e, wraz z Germani Corporis Custodes, powołaną przez Augusta, stanowiła gwardię przyboczną cesarza Rzymu, podstawowym zadaniem Equites singulares Augusti była ochrona cesarza, gdy opuszczał Rzym.
Equites singulares Augusti dowodził tribunus militum. Początkowo składała się z 720 jeźdźców. Liczba ta wzrosła do około 1000 za Hadriana (117-38 r.), a za czasów Septymiusza Sewera (197-211) została powiększona do 2000 jeźdźców. Equites singulares Augusti jak i Germani Corporis Custodes były to oddziały rekrutowane z ludności germańskiej, głównie z Batawów i Ubiów. Była to formacja o charakterze prywatnym. Zarówno Equites singulares Augusti jak i Germani Corporis Custodes nie mieli statusu żołnierzy a niewolników cesarza. Oktawian August a za nim kolejni cesarze swą osobistą ochronę rekrutowali spośród Batawów i Ubiów, aby utrudnić wciągniecie ich w spisek przeciw cesarzowi (cesarze dbali o to aby wyłącznie dowodzący Equites singulares Augusti znał łacinę). Ten stan rzeczy wywoływał niezadowolenie w senacie, również Tacyt i Kasjusz Dion uważali, że nie godzi się aby o bezpieczeństwo cesarza dbali niewolnicy, a utrzymywanie prywatnej armii przez cesarza jest wbrew tradycji, zaś Swetoniusz wypowiadał się mniej krytycznie o tej formacji.
Koszary Equites singulares Augusti (Castra singularium equitum Nova) znajdowały się w miejscu gdzie dzisiaj stoi bazylika św. Jana na Lateranie.
Na Kolumnie Trajana (113 r.), Equites singulares Augusti są przedstawieni z symbolem podwójnej błyskawicy.
Wydaje się, że po kilku kampaniach, oddziały singulares pozostawały na prowincji, w celu stworzenia podstaw nowych alae, wiadomo, że jeden oddział Equites singulares Augusti stacjonował w Recji w połowie II wieku.
W 312 r, po pokonaniu cesarza Maksencjusza w bitwie przy moście Mulwijskim, Equites singulares Augusti została rozwiązana wraz z pretorianami, przez cesarza Konstantyna I.
Historycy nie są zgodni jakie przyczyny legły u podstaw rozwiązania Equites singulares Augusti. Najczęściej dopuszcza się dwie możliwości: być może już Dioklecjan powołał formację która zastępowała Equites singulares Augusti czyli scholae, lub scholae mogła być powołana dopiero przez Konstantyna, ale jako bezpośredni następca equites singulares.
Przypisy
- ↑ Adrian Goldsworthy, "Complete Roman Army", Thames & Hudson 2003, s. 58.; Wojciech Górczyk, Praefecti Pretorio - znaczenie i rola polityczna w Cesarstwie Rzymskim (cz. I)
- ↑ R.S.O. Tomlin , The Army of the Late Empire, w: The Roman World, red. J. Wacher, London, 1987, s. 107-133.
- ↑ a b Gawroński Radosław, Cohors multis experimentis fidelissima - Batawowie jako straż przyboczna dynastii julijsko-klaudyjskiej, „Meander" 1/2005, s. 86-105.
- ↑ Wojciech Górczyk, Praefecti Pretorio - znaczenie i rola polityczna w Cesarstwie Rzymskim (cz.I)
- ↑ Tacyt, Roczniki, XIII 18; XV 58
- ↑ Swetoniusz, Żywoty cezarów, Neron 34
- ↑ On this castra see Buzzetti, C. 1997. ‘Castra Equitum Singularium’, in E. M. Steinby (ed), Lexicon Topographicum Urbis Romae, 1 (A - C). Rome: Edizioni Quasar,s. 246-248
- ↑ l. Rossi, Trajan's Column and the Dacian Wars,1971 s. 102.
- ↑ Paul Holder, Auxiliary Deployment in the Reign of Hadrian, 2003
- ↑ Gawroński Radosław, Cohors multis experimentis fidelissima - Batawowie jako straż przyboczna dynastii julijsko-klaudyjskiej, „Meander" 1/2005, s. 86-105; A.H.M. Jones, The Later Roman Empire, 1964 , s. 100
- ↑ A.H.M. Jones, The Later Roman Empire, 1964, s.613
Bibliografia
- Radosław Gawroński, Cohors multis experimentis fidelissima - Batawowie jako straż przyboczna dynastii julijsko-klaudyjskiej, „Meander" 1/2005, s. 86-105.
- Adrian Goldsworthy, "Complete Roman Army", Thames & Hudson 2003.
- Wojciech Górczyk, Praefecti Pretorio - znaczenie i rola polityczna w Cesarstwie Rzymskim (cz. I)
- R.S.O. Tomlin, The Army of the Late Empire, w: The Roman World, red. J. Wacher, London, 1987, s. 107-133.
- Swetoniusz, Żywoty cezarów, Neron 3
- Tacyt, Roczniki, XIII 18; XV 58
- On this castra see Buzzetti, C. 1997. ‘Castra Equitum Singularium’, in E. M. Steinby (ed), Lexicon Topographicum Urbis Romae, 1 (A - C). Rome: Edizioni Quasar,s. 246-248
- L. Rossi, Trajan's Column and the Dacian Wars, 1971.
- Paul Holder, Auxiliary Deployment in the Reign of Hadrian, 2003
- A.H.M. Jones, The Later Roman Empire, 1964.