Józef Brzowski

Dziś Józef Brzowski to temat, który przyciąga uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na obecne społeczeństwo czy znaczenie w życiu codziennym, Józef Brzowski zdołał zająć poczesne miejsce w różnych obszarach życia. Od momentu pojawienia się Józef Brzowski wzbudził zainteresowanie badaczy, ekspertów i ciekawskich, którzy poświęcili czas i wysiłek na zrozumienie i analizę jego implikacji. W tym artykule dokładnie zbadamy Józef Brzowski i jego znaczenie w dzisiejszym świecie, oferując globalną i szczegółową wizję tego tematu, któremu udało się przekroczyć granice i kultury.

Józef Brzowski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

przed 18 kwietnia 1805
Warszawa

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

3 lub 4 grudnia 1888
Warszawa

Instrumenty

wiolonczela, fortepian

Gatunki

muzyka poważna, muzyka romantyczna

Zawód

kompozytor, dyrygent, pedagog, wiolonczelista

Józef Brzowski (ur. przed 18 kwietnia 1805 w Warszawie, zm. 3 lub 4 grudnia 1888 tamże) – polski kompozytor, pedagog, dyrygent, wiolonczelista i publicysta muzyczny.

Urodził się w domu przy ulicy Leszno w Warszawie jako syn Karola Brzowskiego i Tekli z domu Przeździeckiej, został ochrzczony w warszawskim kościele św. Andrzeja 18 kwietnia 1805 roku. Nauki pobierał w Liceum Warszawskim, potem uczył się muzyki u swojego szwagra Karola Kurpińskiego, a od 1821 harmonii u W. Würfla i gry na wiolonczeli u J. Wagnera w konserwatorium w Warszawie. Osiągnął też biegłość w grze na fortepianie. Od 1824 grał na wiolonczeli w orkiestrze operowej, od 1827 był korepetytorem w balecie i asystentem dyrygenta, a w latach 1830–1833 dyrygentem opery i baletu w Warszawie.

Około 1833 zrezygnował z pracy w teatrze i poświęcił się kompozycji. W latach 1836–1837 występował we Francji i Niemczech. Opinię dobrego pedagoga zyskał Brzowski dzięki sukcesom pianistycznym córki Jadwigi Brzowskiej-Méjean. W 1857 został współpracownikiem „Ruchu Muzycznego”. W 1861 objął w Instytucie Muzycznym w Warszawie stanowisko inspektora, a od 1866 prowadził klasę fortepianu dla śpiewaków. W tym okresie wyjeżdżał kilkakrotnie do Brukseli, gdzie wykonano z dużym powodzeniem kilka jego kompozycji (2 msze, kantatę, Te Deum). Sukcesy belgijskie skłoniły Brzowskiego do napisania opery o bohaterze Flandrii Jacobie van Artevelde pt. Ruvaert Flandrii czyli Piwowar z Gandawy.

Twórczość Brzowskiego była oceniana różnorako: spotykała się zarówno z wielkim uznaniem, jak i ostrą krytyką. Był wielokrotnie wyróżniany i odznaczany, w kraju i za granicą, m.in. w Belgii i Hiszpanii. Po śmierci został zapomniany.

Życie rodzinne

Brzowski był dwukrotnie żonaty: 22 sierpnia 1835 ożenił się z Anną Elżbietą Dückert z domu Ketschon (ok. 1795–1843), zaś 25 sierpnia 1849 z Florentyną Górecką (ok. 1819–1905). Kompozytor miał dwoje dzieci: z pierwszą żoną córkę Jadwigę (1830–po 1892), znaną pianistkę i kompozytorkę, a z drugą – syna Aleksandra (1843–1858), zmarłego w młodości ucznia Szkoły Dramatycznej.

Ważniejsze kompozycje

  • Opera komiczna Hrabia Weseliński (Warszawa 1833)
  • Opera Rejent z Flandrii czyli Piwowar z Gandawy (nie wystawiona)
  • Requiem (1845)
  • Messe Solennelle (1861, wyk. Bruksela 1867)
  • La Foi Messe (Bruksela 1868)
  • Te Deum (Bruksela 1867)
  • Symfonia dramatyczna (wyk. 1860)
  • Elegia d-moll na skrzypce i fort. (wyd. 1885)
  • Utwory fortepianowe i pieśni

Przypisy

  1. a b c d e Tomasz Fatalski, „Nestor muzyków polskich”? Józef Brzowski i jego rodzina w świetle dokumentów metrykalnych, „Muzyka”, 67 (3), 2022, s. 151–162, DOI10.36744/m.1408, ISSN 2720-7021 .

Bibliografia

Linki zewnętrzne