W artykule, który prezentujemy poniżej, szczegółowo zbadamy Krynica Morska, odnosząc się do różnych aspektów, które pozwolą nam zrozumieć jego znaczenie i znaczenie dzisiaj. Od jego początków po wpływ na społeczeństwo, poprzez zastosowania i możliwe przyszłe implikacje – szczegółowo przeanalizujemy ten temat. Poprzez różne perspektywy i podejścia postaramy się rzucić światło na Krynica Morska, aby zapewnić pełną i dogłębną wizję, która pozwoli czytelnikowi zdobyć solidną wiedzę na jego temat.
miasto i gmina | |||
Przystań pasażerska w porcie nad Zalewem Wiślanym | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Prawa miejskie |
1991 | ||
Burmistrz |
Sylwia Szczurek | ||
Powierzchnia |
118 km² | ||
Populacja (30.06.2023) • liczba ludności • gęstość |
|||
Strefa numeracyjna |
(+48) 55 | ||
Kod pocztowy |
82-120 | ||
Tablice rejestracyjne |
GND | ||
Położenie na mapie powiatu nowodworskiego | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |||
54°22′57″N 19°26′40″E/54,382500 19,444444 | |||
TERC (TERYT) |
2210011 | ||
SIMC |
0932755 | ||
Urząd miejski ul. Górników 1582-120 Krynica Morska | |||
Strona internetowa | |||
BIP |
Krynica Morska (niem. Kahlberg, 1947–58 Łysica) – miasto w województwie pomorskim, w powiecie nowodworskim, na Mierzei Wiślanej, między Zatoką Gdańską a Zalewem Wiślanym, przy drodze wojewódzkiej nr 501. Miejscowość turystyczna z portem morskim, czterema przystaniami morskimi i letnim kąpieliskiem.
Według danych z 1 stycznia 2011 roku, powierzchnia gminy miejskiej wynosiła 116,01 km². Krynica Morska stanowi 15,63% powierzchni powiatu.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Według danych z 2005 roku, Krynica Morska miała obszar 102,04 km², w tym: użytki rolne 1%, użytki leśne 16%.
Obszar lądowy Krynicy Morskiej znajduje się w całości w Parku Krajobrazowym „Mierzeja Wiślana” i jednocześnie w Bałtyckim Systemie Obszarów Chronionych HELCOM MPA (Marine Protected Area) nr 83 Zalew Wiślany i Mierzeja Wiślana. Funkcję uzupełniającą ochronę tego obszaru spełnia specjalny obszar ochrony siedlisk Zalew Wiślany i Mierzeja Wiślana PLH280007. Tuż przy Urzędzie Miejskim znajduje się użytek ekologiczny „Krynicki Starodrzew”. W zachodniej części Krynicy, w dzielnicy Przebrno, znajduje się rezerwat przyrody Buki Mierzei Wiślanej. Obszar morski gminy Krynica Morska jest objęty obszarem specjalnej ochrony ptaków Zalew Wiślany PLB280010. Na terenie Krynicy Morskiej za pomniki przyrody uznano 2 drzewa (dęby szypułkowe).
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
Populacja | 1 284 | 100 | 664 | 51,7 | 620 | 48,3 |
Gęstość zaludnienia |
11 | 6 | 5 |
Krynica Morska jest jednym z najmniejszych miast w Polsce pod względem ludności. Według danych z 31 grudnia 2014 roku miasto miało 1335 mieszkańców, co plasowało je na ósmym miejscu w rankingu najmniejszych miast w Polsce. Natomiast Krynica Morska jako gmina zajmuje pierwszą pozycję w rankingu najmniejszych gmin w kraju (tzn. jest to najmniejsza pod względem liczby mieszkańców gmina w Polsce).
Pod względem powierzchni Krynica Morska znajduje się na 23 miejscu wśród miast polskich
Pierwsze potwierdzone wzmianki na temat osadnictwa na terenie dzisiejszej Krynicy Morskiej pochodzą z lat 1258–1282. Mówią one o miejscowości Lipa (Liep), której nazwa pochodziła od granicznego drzewa. Po 1309 roku Zakon Krzyżacki włączył Lipę w skład Komturii Elbląskiej.
Pod nazwą Kahlberg pierwszy raz wzmiankowana w dokumencie z 20 sierpnia 1424 roku elbląskiego komtura (Henryk Hold - 1416-1428) nadającego przywilej lokacyjny dla karczmy Mikołaja Wildenberga, która pełniła ważną rolę na wiodącym przez Mierzeję Wiślaną trakcie handlowym z Gdańska do Królewca. W karczmie nocowali i żywili się kupcy, rycerze i inni wędrowcy zmierzający tędy na Sambię.
W okresie polskim (1466–1793) należała do Gdańska, po 1842 przeszła na własność Elbląga. Po II rozbiorze Polski w 1793 r. Krynica Morska znalazła się pod panowaniem Królestwa Prus. Jeszcze na początku XIX wieku osada nie miała większego znaczenia, gdyż mieszkały w niej zaledwie cztery rodziny rybaków (1814 rok). W miejscowej karczmie mieściła się stacja poczty królewskiej wraz z oberżą i stajnią dla koni, przy wiodącej tędy drodze pocztowej z Berlina do Królewca.
24 sierpnia 1828 roku na pokładzie parowca Coppernikus do Krynicy Morskiej przybyli pierwsi turyści z Elbląga. W 1842 roku uruchomiono połączenia morskie z Elblągiem i Królewcem, 11 lipca 1843 roku otwarto pierwszy kurort, Kahlberg. W 1872 roku powołano do życia Spółkę Akcyjną Kąpielisko Morskie w Kahlberg, która przyczyniła się do dalszego rozwoju Krynicy Morskiej. Inwestycje, które podejmowała spółka na terenie kurortu, na przykład budowa lepszych dróg, założenie oświetlenia, wodociągów i kanalizacji zwiększały renomę uzdrowiska. 1 maja 1895 roku uruchomiono w Krynicy latarnię morską. Zaczęły kursować regularnie statki między Elblągiem i Krynicą Morską, między nimi s/s "Preussen", luksusowy parowiec, mogący zabierać na pokład 1500 pasażerów. Po wojnie pływał pod polską banderą na trasie Szczecin-Świnoujście pod nazwą s/s "Diana".
3 maja 1945 roku z miejscowości wyparto jednostki niemieckie. Dokonały tego oddziały 2 armii gwardyjskiej i 45 armii 3 Frontu Białoruskiego Armii Czerwonej.
Miejscowość znacznie rozbudowana po II wojnie światowej. Do końca 1972 roku Łysica należała do powiatu elbląskiego. Do 1954 roku była wsią w gminie Tolkmicko, w latach 1954–1958 stanowiła gromadę Łysica, a od 1959 roku – już jako Krynica Morska – posiadała status osiedla. 1 stycznia 1973 roku, w następstwie kolejnej reformy gminnej znoszącej gromady i osiedla, Krynica Morska utraciła status osiedla, stając się wsią sołecką w reaktywowanej gminie Sztutowo w powiecie nowodworsko-gdańskim w woj. gdańskim. Do funkcji administracyjnych Krynica Morska powróciła dopiero po ponad 18 latach, kiedy to 2 kwietnia 1991 roku z gminy Sztutowo wyłączono wsie Krynica Morska, Nowa Karczma i Przebrno, tworząc z nich miasto Krynica Morska (obecnie jest to gmina miejska w powiecie nowodworskim w woj. pomorskim).
Tymczasowo po II wojnie światowej, w latach 1945–1947, stosowano nazwę Łysa Góra, będącą tłumaczeniem niemieckiej nazwy. W 1947 roku wprowadzono polską nazwę – Łysica, zastępując przedwojenną niemiecką – Kahlberg-Liep. W 1958 roku ponowna zmiana nazwy na Krynica Morska.
Aktualna nazwa Krynica Morska odwołująca się do wyrazu ukraińskiego i regionalizmu południowopolskiego jest nazwą całkowicie obcą z punktu widzenia mowy rdzennych mieszkańców Pomorza.
Miejscowość posiada pola biwakowe, kempingi, ośrodki wczasowe oraz hotele. W sezonie połączenie statkami żeglugi przybrzeżnej z Tolkmickiem, Elblągiem i Fromborkiem.
W Krynicy Morskiej zorganizowano letnie kąpielisko morskie o długości 1950 m, którego sezon kąpielowy ustalono od 24 czerwca do 31 sierpnia.
Lista turystycznych miejsc w Krynicy Morskiej:
Na terenie Krynicy Morskiej (gmina miejska) istnieją port morski oraz 4 przystanie morskie:
Łodzie i kutry rybackie z tej miejscowości mają rejestrację „KRM lub Krm – ”.
W Krynicy Morskiej znajduje się placówka Straży Granicznej (Morski Oddział Straży Granicznej), ochraniająca odcinek granicy z Federacją Rosyjską na Mierzei Wiślanej (obwód królewiecki).
Krynica Morska jest gminą miejską. Organem uchwałodawczym jest Rada Miejska w Krynicy Morskiej, składająca się z 15 radnych.
Burmistrzowie Krynicy Morskiej:
Mieszkańcy Krynicy Morskiej wybierają radnych do sejmiku województwa z okręgu nr 5. Posłów na Sejm wybierają z okręgu wyborczego nr 25, senatora z okręgu nr 67, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu nr 1.
Władze gminy zostały wysoko ocenione w raporcie podsumowującym kadencję 2010–2014 opracowanym przez firmę Curulis. Krynica Morska zajęła pierwsze miejsce w kategorii gmin turystycznych o najwyższych zmianach w potencjale finansowym w latach 2010–2013.