W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Marcin z Opawy. Jest to temat, który na przestrzeni dziejów przykuwał uwagę milionów ludzi, a dziś budzi coraz większe zainteresowanie. Marcin z Opawy był przedmiotem badań, debat i refleksji w różnych obszarach, od nauki po kulturę popularną. Przy tej okazji zagłębimy się w jego różne oblicza, badając jego pochodzenie, cechy charakterystyczne i wpływ na współczesny świat. To będzie fascynująca podróż przez Marcin z Opawy, odkrywająca jego znaczenie i znaczenie w naszym obecnym społeczeństwie. Przygotuj się na zgłębienie tego ekscytującego tematu, który urzekł tak wielu!
biskup | ||
| ||
Data i miejsce urodzenia |
pomiędzy 1215 a 1220 | |
---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
krótko po 22 czerwca 1278 | |
Miejsce pochówku | ?↗ | |
Arcybiskup gnieźnieński | ||
Okres sprawowania |
1278 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Inkardynacja | ||
Sakra biskupia |
1278 |
Marcin z Opawy, Marcin Polak (łac. Martinus Oppaviensis, Martinus Polonus, niem. Martin von Troppau) herbu Boduła (ur. pomiędzy 1215, a 1220 w Opawie, zm. krótko po 22 czerwca 1278 w Bolonii) – arcybiskup gnieźnieński w 1278, kronikarz, dominikanin.
Pochodził z Opawy w diecezji ołomunieckiej. Wstąpił do jednego z konwentów dominikańskich prowincji polskiej (prawdopodobnie wrocławskiej). W klasztorze wrocławskim powadził działalność duszpasterską. Studiował zapewne w Studium Generalnym dominikańskim funkcjonującym w Paryżu, a od 1248 roku również w Kolonii, Bolonii, Montpellier i Oksfordzie. Nie uzyskał stopni uniwersyteckich. W 1261 został penitencjarzem i kapelanem papieża Aleksandra IV i jego następców. Na prośbę Klemensa IV napisał historię powszechną – Chronicon pontificum et imperatorum (kronika papieży i cesarzy – w późnym średniowieczu najpopularniejszy zarys dziejów od czasów Chrystusa do 1277 (mimo licznych fałszów historycznych). Był też autorem kompendium wiedzy kanoniczej Margarita Decreti, napisał także Sermones de tempore et de sanctis i zbiór kazań. Był jednym ze współautorów Liber Pontificalis.
Nominowany przez Mikołaja III na arcybiskupa gnieźnieńskiego w dniu 22 czerwca 1278 r. w Viterbo. Jego nominacja przerwała wakat, trwający od czasu śmierci arcybiskupa Janusza w 1271 r. Zmarł krótko po tej konsekracji, będąc w drodze do Gniezna (nie zdążył nawet dotrzeć do Polski), w Bolonii, gdzie został pochowany w bazylice św. Dominika.