Mitch Miller

Obecnie Mitch Miller stał się tematem ogólnego zainteresowania, który obejmuje wiele różnych aspektów, a jego implikacje wywarły znaczący wpływ na społeczeństwo. Od wpływu na kulturę popularną po znaczenie w nauce i technologii, Mitch Miller wywołał ciągłą debatę i wzbudził zainteresowanie ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W tym artykule zbadamy różne aspekty Mitch Miller i przeanalizujemy jego znaczenie w różnych kontekstach, zapewniając kompleksowy przegląd, który pozwoli czytelnikom zrozumieć jego znaczenie i możliwe konsekwencje w dzisiejszym świecie.

Mitch Miller
Ilustracja
Imię i nazwisko

Mitchell William Miller

Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1911
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

31 lipca 2010
Nowy Jork

Instrumenty

rożek angielski, obój, śpiew

Gatunki

Tradycyjny pop

Aktywność

1940” - 1960”

Mitchell William „Mitch” Miller (ur. 4 lipca 1911 w Nowym Jorku, zm. 31 lipca 2010 tamże) – amerykański muzyk, śpiewak, dyrygent i producent muzyczny. Miller był jednym z najbardziej wpływowych postaci w amerykańskiej muzyki popularnej w latach 50. XX wieku i początku lat 60. XX wieku. Ukończył Eastman School of Music University of Rochester na początku 1930 roku. Miller rozpoczął swoją karierę muzyczną grając na oboju i rożku angielskim, ale jest pamiętany jako dyrygent, reżyser i dyrektor nagrań.

Życie prywatne

Mitch Miller urodził się w Nowym Jorku, 4 lipca 1911 r., w rodzinie żydowskiej. Jego matką była Hinda Rosenblum Miller, krawcowa, a jego ojciec, Abram Calmen Miller, rosyjsko-żydowskim imigrantem. Miał czworo rodzeństwa, dwoje z nich, Leon i Józefa, przeżyło go.

Był żonaty przez sześćdziesiąt pięć lat. Miał dwie córki – Andreę Miller i Margaretę Miller Reuther, syna – Mitchella „Mike” Millera, dwóch wnuków i dwóch prawnuków. Mitch mieszkał w Nowym Jorku przez wiele lat i tam zmarł 31 lipca 2010 roku, po krótkiej chorobie.

Przypisy

  1. , Mitch Miller, Maestro of the Singalong, Dies at 99.
  2. Mitch Miller, Maestro of the Singalong, Dies at 99 – The New York Times , www.nytimes.com (ang.).