W tym artykule szczegółowo zbadamy i przeanalizujemy Pete Seeger, temat, który przykuł uwagę osób z różnych środowisk i o różnych zainteresowaniach. Mając na celu przedstawienie kompletnej i pouczającej wizji, zajmiemy się różnymi aspektami związanymi z Pete Seeger, od jego pochodzenia i ewolucji po wpływ na obecne społeczeństwo. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zbadamy jego znaczenie w różnych kontekstach i to, jak ukształtowało sposób, w jaki postrzegamy i rozumiemy otaczający nas świat. Podobnie oddamy głos ekspertom i bohaterom w tej dziedzinie, których doświadczenia i wiedza wzbogacą dzisiejsze zrozumienie Pete Seeger i jego znaczenia.
 Seeger podczas Clearwater Festival 2007 | |
| Imię i nazwisko |
Peter Seeger |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 maja 1919 |
| Data i miejsce śmierci |
27 stycznia 2014 |
| Instrumenty | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód |
piosenkarz, autor tekstów |
| Aktywność |
1939–2014 |
| Wydawnictwo | |
| Powiązania |
The Weavers, The Almanac Singers, Woody Guthrie, Arlo Guthrie |
| Instrument | |
| gitara dwunastostrunowa, banjo | |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
 |
Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Pete Seeger, właśc. Peter Seeger (ur. 3 maja 1919 w Nowym Jorku, zm. 27 stycznia 2014 tamże) – amerykański piosenkarz i aktywista. Dzięki niemu rozwinęła się muzyka folkowa, był także pionierem protest songu w latach 50. i 60. Jest najbardziej znany jako autor lub współautor utworów „Where Have All the Flowers Gone”. „If I Had a Hammer” i „Turn, Turn, Turn”, które zostały nagrane przez wielu artystów, zarówno tych spod znaku muzyki folk, jak i tych, którzy nie mają z nią nic wspólnego, i są śpiewane do dziś na całym świecie. „Flowers” były przebojem The Kingston Trio (1962), Marleny Dietrich, która śpiewała ten utwór po angielsku, niemiecku i francusku (1962), i Johnny’ego Riversa (1965), a w Polsce Sławy Przybylskiej (pod tytułem „Gdzie są kwiaty z tamtych lat”). „If I Had a Hammer” okazał się hitem w wykonaniu zespołu Peter, Paul and Mary (1962) i Trini Lopeza (1963). Amerykański zespół The Byrds spopularyzował zaś „Turn, Turn, Turn” w połowie lat 60. W 1996 roku Pete Seeger został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.
Rodzina wywodziła się z Niemiec. Jego ojciec Charles Seeger był muzykologiem i badaczem muzyki niepochodzącej z Zachodu. Rodzeństwo przyrodnie, Mike Seeger i Peggy Seeger, również osiągnęli sukces jako muzycy. – Mike założył zespół New Lost City Ramblers. Sam Seeger uczył się w Avon Old Farms w Connecticut, a następnie w Harvard College, lecz porzucił naukę w 1938 roku. W 1943 roku ożenił się z Toshi-Aline Oshtą (zm. 9 lipca 2013), której wsparcie – zdaniem samego Seegera – pozwoliło przeżyć artyście resztę życia. Z tego związku miał trójkę dzieci – Danny’ego, Mekę i Tinyę.
W późnych latach 30. i 40. – po tym jak opuścił Harvard, na którym studiował dziennikarstwo – Seeger spotkał i uległ wpływom wielu ważnych piosenkarzy, Woody’ego Guthriego czy Leadbelly'ego. Guthriego spotkał podczas „Gron gniewu”, koncertu zorganizowanego dla robotników-imigrantów i niedługo po tym wydarzeniu dwójka zaczęła ze sobą współpracować.
Seeger był jednym z założycieli grupy folkowej The Almanac Singers z Woodym Guthrie i The Weavers z Lee Haysem i Ronniem Gilbertem. The Weavers odnosili znaczne sukcesy we wczesnych latach 50. zanim zostali wpisani na czarną listę podczas makkartyzmu. W 1954 Seeger został wezwany przed oblicze Komitetu do spraw ruchów antyamerykańskich, a potem, przez następne 17 lat, był bojkotowany przez publiczne media.
Seeger rozpoczął karierę solową w 1958 roku, znaną z utworów „If I Had a Hammer” (napisanym wspólnie z Lee Haysem), „Turn, Turn, Turn” (inspirowanym Księgą Koheleta) i „We Shall Overcome”. zaczerpniętym z murzyńskich pieśni religijnych, który w latach 60. (z nowym już tekstem) stał się hymnem amerykańskiego ruchu praw obywatelskich.
W latach 60., Seeger napisał klasyczną już książkę Jak grać na pięciostrunowym banjo, która sprawiła, że wiele osób zaczęło grać na tym instrumencie. Artysta wynalazł również tak zwane Seeger Banjo, które jest dłuższe od normalnego o trzy progi i nieco dłuższe od gitary basowej, posiada też nieco niższy dźwięk.
Początkowo Seeger był gorącym poplecznikiem Boba Dylana, lecz w 1965 roku, podczas Newport Folk Festival, gdy Dylan zaczął wprowadzać do muzyki folk dźwięki instrumentów elektrycznych, wpadł w furię i podobno wkroczył na scenę z siekierą, by porozcinać kable; sam Seeger wyjaśniał natomiast, że gdy odmówiono mu ściszenia aparatury, powiedział „Niech to wszyscy diabli, gdybym miał topór, poprzecinałbym te kable”.
Seeger był członkiem Clearwater Group, organizacji założonej w 1966 roku, mającej na celu zwrócenie uwagi na zanieczyszczenie rzeki Hudson i podjęcie działań zmierzających do jego ograniczenia. W ramach tych działań, w 1969 po rzece zaczął pływać slup Clearwater, który raz służy jako sala lekcyjna, scena lub laboratorium, a jego załoga jest złożona z wolontariuszy. Seeger był znany ze swoich komunistycznych przekonań. Początkowo wysławiał nawet stalinowski Związek Radziecki, jednak po ujawnieniu zbrodni tego systemu, zaczął się od niego odżegnywać.
Na swoim banjo umieścił hasło „This machine surrounds hate and forces it to surrender” (ang. „Ta maszyna okrąża nienawiść i zmusza ją do kapitulacji”), które miało być nawiązaniem do hasła „This machine kills fascists” (ang. „Ta maszyna zabija faszystów”), jakie w latach 40. namalował na swojej gitarze Woody Guthrie.
