Szaptalizacja
Dziś chcemy skierować naszą uwagę na Szaptalizacja, temat, który w ostatnim czasie wzbudził zainteresowanie i ciekawość wielu osób. Dzięki szerokiemu zakresowi i znaczeniu w różnych dziedzinach Szaptalizacja wywołał wielką debatę i wzbudził niezliczone sprzeczne opinie. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na życie codzienne, Szaptalizacja okazał się tematem o ogromnej wadze i znaczeniu. W tym artykule postaramy się zagłębić w złożoność i różnorodność, jaką obejmuje Szaptalizacja, badając jego różne aspekty i zapewniając pełniejszy obraz tego, dlaczego Szaptalizacja zasługuje na uwagę i analizę, które przedstawimy poniżej.
,_comte_de_Chanteloup.jpg)
Szaptalizacja – proces stosowany w winiarstwie, polegający na dosładzaniu moszczu, by w trakcie fermentacji osiągnąć wyższy poziom alkoholu. Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego ministra spraw wewnętrznych i chemika Jean-Antoine’a Chaptala, który spopularyzował tę metodę, choć nie był jej wynalazcą.
W zależności od techniki uprawy, klimatu i pogody w danym roczniku winogrona mogą nie osiągnąć pożądanego stopnia dojrzałości, a więc cukru, który przefermentuje w alkohol. Szaptalizacja była wykorzystywana w północnej i środkowej Francji od przełomu XVIII i XIX wieku. Stosowana ilość cukru odpowiadała nie więcej niż 2% alkoholu, a sam cukier jest często pozyskiwany z innych winogron lub z trzciny cukrowej albo buraków cukrowych. Wcześniej używano także miodu. Cukier nie jest dodawany wprost, ale rozpuszczany w odlanym moszczu, a po całkowitym rozpuszczeniu roztwór jest wlewany do kadzi fermentacyjnej. Jeśli moszcz jest macerowany lub fermentowany wraz ze skórkami (przede wszystkim w produkcji wina czerwonego), ze względu na trudność pomiaru ciężaru właściwego i przez to ocenę potencjalnej mocy wina szaptalizacja może być przeprowadzana kilkakrotnie, ale na mniejszą skalę.
Ocieplenie lata, rozwój winogrodnictwa (m.in. przycinanie liści, ograniczanie zbiorów) pozwoliły na ograniczenie sztucznego dosładzania. Praktyka jest ograniczona do chłodniejszych regionów, gdzie wina mają pożądaną kwasowość, ale mogą nie osiągać wymaganego poziomu alkoholu.
Liczne apelacje definiują, czy wino oznaczane może być szaptalizowane, a jeśli tak, czy jest to praktyką dopuszczalną zawsze (np. większość Alzacji do 1,5%), czy też w przypadku pogody niesprzyjającej dojrzewaniu gron (np. Saint-Émilion). Regulacje prawne mają na celu skłonienie winiarzy, by nie przyspieszać niepotrzebnie zbiorów, a później nadmiernie szaptalizować produkt, a raczej pozwolić winogronom dojrzeć, na ile to możliwe, samodzielnie.
Do innych metod, które zwiększają koncentrację wina, należą m.in. dodawanie koncentratu winogronowego oraz zagęszczanie moszczu poprzez usunięcie wody w procesie wymrażania albo odwróconej osmozy.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Hélène Jaeger: W winnicy i wytwórni. W: André Dominé: Wino. Wyd. 2. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 112. ISBN 978-83-7626-712-8. (pol.).
- ↑ a b c d e f Hugh Johnson, Jancis Robinson: Wielki atlas świata win. Buchmann, 2008, s. 34. ISBN 978-83-7670-164-6. (pol.).
- ↑ Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. London: Dorling Kindersley, 2005, s. 50. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
- ↑ Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. London: Dorling Kindersley, 2005, s. 57. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
- ↑ Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. London: Dorling Kindersley, 2005, s. 187. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
- ↑ Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. London: Dorling Kindersley, 2005, s. 110. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).