W dzisiejszym świecie Wyższa Szkoła Lotnicza to temat, który zyskał ogromne znaczenie i przykuł uwagę szerokiego grona odbiorców. Od swoich początków do dnia dzisiejszego Wyższa Szkoła Lotnicza odegrał kluczową rolę w społeczeństwie, wpływając na ludzi w każdym wieku i stylu życia. Jego wpływ był odczuwalny w różnych obszarach, od kultury i rozrywki po politykę i ekonomię. W tym artykule będziemy dalej badać znaczenie i wpływ Wyższa Szkoła Lotnicza, analizując jego aspekty historyczne, współczesne implikacje i przyszły potencjał.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1936 |
Rozformowanie |
1939 |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk dypl. pil. inż. obs. Stanisław Kuźmiński |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk |
Wyższa Szkoła Lotnicza (WSL) – samodzielny wydział Wyższej Szkoły Wojennej (WSWoj.) w latach 1936–1939.
Normalny dwuletni kurs Wyższej Szkoły Wojennej nie dawał absolwentom-lotnikom wszechstronnej wiedzy o nowoczesnym lotnictwie. W 1936 r. było a Siłach Zbrojnych tylko 21 oficerów dyplomowanych w lotnictwie. Ponadto brakowało oficerów starszych przygotowanych operacyjnie do kierowania jednostkami i sztabami lotniczymi, a szczególnie w razie mobilizacji na wypadek wojny. Powstała więc myśl utworzenia przy WSWoj. stałego kursu dla oficerów lotnictwa, który obok pogłębienia wiedzy taktycznej i operacyjnej dałby szerszą współczesną wiedzę o lotnictwie. Gen. Tadeusz Kutrzeba poruszył tę sprawę na posiedzeniu Komitetu WSWoj. 7 grudnia 1934 r. stawiając wniosek o utworzenie WSL, której kurs trwałby 9–12 miesięcy. Uzasadnianie propozycji trwało dwa lata i Departament Dowodzenia MSWoj. wydał zarządzenie nr. L. dz.2584/tj. z 3.VII.1936 r. o jej utworzeniu z rocznym kursem nauczania.
Utworzona na podstawie ww. zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych z 3 lipca 1936. Zadaniem Szkoły było przeszkolenie oficerów (kpt. mjr) przygotowując ich do roli zarówno dowódców na wypadek wojny jak i oficerów do sztabów lotniczych, a zdolniejsze jednostki do roli dowódców lotnictwa na szczeblu operacyjnym. Szkoła nie dawała jednak tytułu oficera dyplomowanego. Przygotowywała dowódców lotnictwa i artylerii przeciwlotniczej, oficerów sztabów różnych szczebli i oficerów OPL dla sztabów ogólnowojskowych. Utworzenie Szkoły miało duży wpływ na kształcenie kadr dla jednostek i sztabów lotnictwa i wypracowanie zasad użycia lotnictwa na polu walki. Kandydatów do Szkoły powoływał dowódca lotnictwa. Odbywali oni krótki staż w jednostkach oraz przechodzili przeszkolenie w Centrum Wyszkolenia Piechoty. Nauka trwała jeden rok, a od 1938 dwa lata. W 1938 Dowództwo Lotnictwa MSWojsk wysunęło wniosek o usamodzielnieniu uczelni oraz przedłużeniu szkolenia do 2 lat. Wniosek pierwszy nie przeszedł, drugi został wprowadzony. Komitet Wyższej Szkoły Wojennej odrzucił wniosek usamodzielnienia na skutek sprzeciwu szefa Sztabu Głównego i gen. J. Głuchowskiego.
Pierwszy rok nauki był kursem eksperymentalnym, w którym kładziono większy nacisk na przedmioty lotnicze. Całość wykładanych przedmiotów można było podzielić na dwie grupy: przedmioty ogólne i lotnicze. Rok szkolny obejmował trzy okresy: zimowy – trwający około trzech miesięcy i poświęcony studiom taktycznym dywizji piechoty i brygad kawalerii oraz lotnictwu organicznemu. Uczono słuchaczy taktyki ogólnowojskowej i taktyki poszczególnych rodzajów lotnictwa i służby sztabów lotniczych; wiosenny około 4 miesięcy poświęcony był studium związków operacyjnych oraz działania lotnictwa w ramach tych związków, a także Lotnictwa Naczelnego Wodza, oraz lotnictwa samodzielnego. Omawiano działanie lotnictwa bombowego i myśliwskiego w walkach. Pod koniec okresu oficerowie brali udział w grach wojennych WSWoj.; okres jesienno-zimowy – około 5,5 miesiąca przeznaczony był na podróże operacyjne wspólnie z drugim rocznikiem WSWoj. oraz udział w ćwiczeniach międzydywizyjnych. W toku studiów słuchacze zapoznawali się z zasadami walki lotniczej i sprzętem bojowym oraz zasadami współdziałania lotnictwa z wojskami lądowymi na polu walki. Główne szkolenie zawierało zaznajomienie słuchaczy z zasadami dowodzenia na szczeblu operacyjnym i na użyciu w walce większych jednostek lotniczych. Zapoznawano też z zasadami obrony plot i rolą w niej lotnictwa. Słuchacze studiowali taktykę ogólną i rodzajów wojsk oraz operacyjną służbę sztabów, armie obce, historie i geografię wojenną. Prowadzono gry wojenne i manewry międzydywizyjne oraz podróże terenowo-krajoznawcze. W II promocji 1937–1939 – dwuletni okres szkolenia obejmował 664 godz. przy czym przemysł wojenny i techniczne urządzenia kolejowe obejmowały 239 godz., taktyka lotnictwa, OPL i balonów, służba sztabów lotnictwa, technika i przemysł lotniczy, lotnictwo obce i inne 379 godz., gra wojenna 24 godz., rezerwa 22 godz. W dwuletnim okresie szkolenia na przedmioty ogólne przeznaczono 239 godz. (w jednorocznym 248 godz), na przedmioty lotnicze 425 godz. (w jednorocznym 286 godz).
Program wychodził znacznie poza ramy obowiązującego Regulaminu Lotnictwa z 1931 r., w którym były pominięte rozwijające się na Zachodzie i w ZSRR lotnictwo szturmowe, lotnictwo nurkowe itd. (mimo że w Polsce nie istniały wprowadzono do gier wojennych, weszły nowe przedmioty jak geografia lotnicza, studium urządzeń kolejowych itd.).
W sumie trzy kursy WSL ukończyło 79 absolwentów ), w tym 4 z artylerii przeciwlotniczej (plot.), w tym: kurs 1936/1937 – 22 absolwentów, w tym 14 pilotów i 8 obserwatorów; kurs 1937/1938 – 24 absolwentów, w tym 15 pilotów i 8 obserwatorów i 1 oficer artylerii plot.; kurs 1938/1939 – 33 absolwentów, z tego 17 pilotów i 3 oficerów artylerii plot. i 13 obserwatorów. Absolwenci obsadzili stanowiska dowódcze – zasadniczo dywizjonów i weszli w skład sztabów lotniczych.
Szkołę odtworzono w Wielkiej Brytanii w 1943 roku. Jej komendantami byli: płk pil. Michał Stefan Bokalski, a następnie płk dypl. pil. mgr Olgierd Tuskiewicz. W sumie cztery kursy WSL ukończyło 118 absolwentów.
W grudniu 1982 na łamach organu prasowego Stowarzyszenia Lotników Polskich w Wielkiej Brytanii „Skrzydła” ppłk dypl. Oskar Marian Grzeczkowski, w imieniu Koła Oficerów Dyplomowanych w Londynie, poinformował aboslwentów pełnych kursów Wyższej Szkoły Lotniczej w Warszawie, w Szkocji i Anglii (Weston-super-Mare), że zostały im przyznane pełne prawa, tytuł i odznaki oficerów dyplomowanych. Pułkownik Grzeczkowski poinformował czytelników „Skrzydeł”, że wspomniana decyzja podjęta została na podstawie następujących pism: