W obecnym kontekście Zygmunt Kęstowicz to temat, który przykuł uwagę dużej liczby osób na całym świecie. Jego znaczenie zostało zwiększone dzięki serii wydarzeń, które wzbudziły powszechne zainteresowanie i wywołały wszelkiego rodzaju debaty i refleksje. Celem tego artykułu jest przyjrzenie się Zygmunt Kęstowicz z różnych perspektyw, przeanalizowanie jego wpływu w różnych obszarach i zbadanie jego długoterminowych konsekwencji. Zygmunt Kęstowicz to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym i który zasługuje na szczegółowe i rygorystyczne podejście, aby zrozumieć jego zakres i znaczenie dzisiaj.
Data i miejsce urodzenia |
24 stycznia 1921 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 marca 2007 |
Zawód | |
Współmałżonek |
Janina Kęstowicz |
Lata aktywności |
1940–2007 |
Odznaczenia | |
Zygmunt Kęstowicz (ur. 24 stycznia 1921 w Szakach, zm. 14 marca 2007 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, działacz społeczny.
Syn Józefa. Dzieciństwo spędził w Postawach, gdzie jego rodzice mieli aptekę. W Wilnie zdał maturę i dostał się na uniwersytet, na studia prawnicze. Następnie wybuchła II wojna światowa, na początku której został statystą teatralnym. W maju 1941 zawarł związek małżeński z Janiną. W styczniu 1945 zostali wysiedleni z Kresów. Od 1950 mieszkał w Warszawie.
Zdobył wykształcenie aktorskie, zdając egzamin eksternistyczny w 1946 roku. Dużą popularność zyskał występując na scenach teatrów: Komedii Lutnia w Wilnie (1940–1945), Miejskiego w Białymstoku (1945–1947), Kameralnego T.U.R. w Krakowie (1947–1948), Dramatycznego w Krakowie (1948–1950), oraz warszawskich: Polskiego (1950–1952), Narodowego (1952–1956), Ludowego (1952–1957), Komedia (1957–1960), Polskiego (1960–1962), Klasycznego (1962–1965), Polskiego (1965–1966), Dramatycznego (1966–1985) i Ochoty (1985–1990).
W latach 60. wcielił się w postać Stefana Jabłońskiego w radiowym słuchowisku W Jezioranach. Za swoją pracę był wielokrotnie nagradzany. W 1976 roku otrzymał „Złoty ekran” za udział w telewizyjnym programie „Pora na Telesfora”. Wielu telewidzów zapamiętało go z programu dla dzieci „Piątek z Pankracym”. W 1995 roku marszałkowie Sejmu i Senatu uhonorowali artystę Orderem Wdzięczności Społecznej za pracę w słuchowisku „W Jezioranach”. Przez ostatnie dziesięć lat kariery grał Władysława Lubicza, nestora rodu Lubiczów, w jednym z najpopularniejszych polskich seriali telewizyjnych Klan.
Był Kawalerem Orderu Uśmiechu oraz członkiem Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu.
Aktor był żonaty z Janiną (1922–2018), nie mieli dzieci. W ostatnich latach życia zmagał się z chorobą nowotworową. Zmarł w Warszawie, spoczywa obok żony na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 21-3-18).