W świecie Anatolij Gołownia znajdujemy ogromną różnorodność podejść, opinii i perspektyw. Niezależnie od tego, czy z punktu widzenia nauki, literatury, polityki czy jakiejkolwiek innej dziedziny, Anatolij Gołownia był przedmiotem badań, debat i refleksji na przestrzeni dziejów. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Anatolij Gołownia, od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Przeanalizujemy różne teorie, badania i odkrycia, które przyczyniły się do poszerzenia naszego zrozumienia Anatolij Gołownia, a także kontrowersje i wyzwania, przed którymi obecnie stoi. Poprzez tę wszechstronną analizę postaramy się rzucić światło na ten istotny i intrygujący temat oraz zobaczyć, jak ukształtował on i nadal kształtuje nasz świat.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
|
Anatolij Dmitrijewicz Gołownia, ros. Анатолий Дмитриевич Головня́ (ur. 20 stycznia?/1 lutego 1900 w Symferopolu; zm. 25 czerwca 1982 w Moskwie) – radziecki operator filmowy, czołowy przedstawiciel szkoły radzieckiej. Pedagog, wykładowca WGIK w Moskwie.
Wcześnie stracił ojca, był wychowywany przez matkę i wuja, wiejskiego nauczyciela. Uczył się w szkole wiejskiej w obwodzie chersońskim, później w gimnazjum w Chersoniu, gdzie 1915-1916 związał się z rewolucyjnym kółkiem "Liberta". Po ukończeniu gimnazjum studiował na Wydziale Agronomicznym Chersońskiego Instytutu Politechnicznego, przemianowanego w 1921 na technikum rolnicze, w związku z czym, w celu uzyskania wyższego wykształcenia, udał się do Moskwy, gdzie studiował na Wydziale Mechanizacji Gospodarki Rolnej Pietrowskiej Akademii Rolniczej. Następnie do 1926 studiował na Wydziale Operatorskim Państwowego Technikum Kinematografii, od 1925 pracował w kinie, od 1934 wykładał we Wszechzwiązkowym Państwowym Instytucie Kinematografii, m.in. jako kierownik katedry sztuki operatorskiej. Od 1944 należał do WKP(b). Był stałym współpracownikiem reżysera Wsiewołoda Pudowkina i autorem zdjęć do większości jego filmów. Jego zdjęcia wyróżniały się bogatym wykorzystaniem światła ze szczególnym uwzględnieniem światłocienia. Te zabiegi inspirowane były rosyjskim malarstwem realistycznym. Tworzył obrazy zindywidualizowanych jednostek, na tle monumentalnej architektury lub natury. W roku 1944 stanął na czele aktorsko-reżyserskiej klasy we Wszechzwiązkowym Państwowym Instytucie Kinematografii w Moskwie, kształcąc wielu radzieckich operatorów. Działalność pedagogiczną prowadził również poprzez stworzenie podręcznika sztuki operatorskiej oraz kilku książek o tej tematyce.
I medale.