W następnym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Anthony Quinn, badając jego najważniejsze aspekty i implikacje dla współczesnego społeczeństwa. Od jego pojawienia się po skutki na poziomie indywidualnym i zbiorowym, wyruszymy w podróż pełną odkryć i refleksji, która pozwoli nam lepiej zrozumieć Anthony Quinn i jego wpływ na nasze codzienne życie. Poprzez dogłębną analizę i studia przypadków będziemy starali się rzucić światło na mniej znane aspekty Anthony Quinn i jego znaczenie we współczesnym świecie. Dołącz do nas w tej podróży wiedzy i odkryć, podczas której mamy nadzieję otworzyć perspektywy i wygenerować refleksje wokół Anthony Quinn.
Anthony Quinn (lata 60.) | |
Imię i nazwisko |
Manuel Antonio Rodolfo Quinn Oaxaca |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
21 kwietnia 1915 |
Data i miejsce śmierci |
3 czerwca 2001 |
Zawód | |
Współmałżonek |
Katherine DeMille |
Lata aktywności |
1936–2001 |
Anthony Quinn (właśc. Manuel Antonio Rodolfo Quinn Oaxaca; ur. 21 kwietnia 1915 w Chihuahua, zm. 3 czerwca 2001 w Bostonie) – meksykańsko-amerykański aktor filmowy, teatralny, telewizyjny, reżyser, scenarzysta oraz malarz i rzeźbiarz.
Urodził się w Meksyku w Chihuahua. Jego matka (Manuela „Nellie” Oaxaca) była Indianką pochodzącą z Azteków, a ojciec (Francisco) był mieszanego pochodzenia meksykańsko-irlandzkiego. Po rewolucji Pancho Villi rodzina wyemigrowała do USA.
W dzieciństwie dorabiał, pracując jako pucybut i roznosiciel gazet. Przed rozpoczęciem kariery aktorskiej pracował m.in. jako rzeźnik, był również bokserem.
Do Hollywood trafił w 1936, a drogę do kariery otwarło mu małżeństwo z córką reżysera Cecila B. De Mille’a. Wylansowali go twórcy europejscy – Federico Fellini rolą Zampano w La stradzie i Michalis Kakojanis tytułową rolą w Greku Zorbie, która przyniosła mu międzynarodową sławę. Przez prawie cztery lata grał Zorbę również w sztuce teatralnej wystawianej na Broadwayu. Rzadko grał klasycznych Amerykanów, za to często wcielał się w postaci Indian, Greków, Chińczyków, Turków, Meksykanów, Ormian, Francuzów, Włochów czy Arabów.
Największe kreacje aktorskie stworzył w filmach: Krew na piasku, La strada, Dzwonnik z Notre Dame, Działa Navarony, Lawrence z Arabii, Dzieci Sancheza, Lew pustyni i Stary człowiek i morze. Chociaż najbardziej znany jest z ról ludzi twardych i bezkompromisowych, potrafił również – w takich filmach, jak 25. godzina, Trzewiki rybaka, Stradivarius – kreować nacechowane głębokim humanizmem postacie ludzi wrażliwych, z trudem radzących sobie z brutalnością otaczającego ich świata. Fanem Quinna był reżyser David Lean. Ostatni film z udziałem Quinna, Słodka zemsta wszedł na ekrany już po śmierci aktora.
Zmarł w Bostonie w wyniku komplikacji oddechowych związanych z rakiem krtani.
Dwukrotnie był nominowany do Oscara za role pierwszoplanowe w filmach Dziki jak wiatr (1957; reż. George Cukor) oraz Grek Zorba (1964; reż. Michalis Kakojanis). Jednak nagrody zdobył za role drugoplanowe w filmach: Viva Zapata! (1952; reż. Elia Kazan) i Pasja życia (1956; reż. Vincente Minnelli). 5 razy był nominowany do nagrody Złotego Globu.
Był trzykrotnie żonaty.
Miał również dwóch nieślubnych synów ze związku z Friedel Dunbar: Seana (ur. 7 lutego 1973) i Alexandra (ur. 30 grudnia 1976).
Pod koniec życia wstąpił do zielonoświątkowej wspólnoty chrześcijańskiej Kościoła Poczwórnej Ewangelii.
Rząd Grecji podarował Anthony’emu Quinnowi zatokę na wyspie Rodos w podziękowaniu za rolę w filmie „Działa Navarony”, czym przyczynił się do promocji wyspy. Zatokę nazwano imieniem i nazwiskiem aktora. Późniejszy, demokratyczny rząd unieważnił tę decyzję, jednak nazwa zatoki przetrwała do dziś. Zamykająca cypel skała została wykorzystana w filmie „Działa Navarony”, to w jej wnętrzu mieściły się działa.