W dzisiejszym świecie Górne Łużyce stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym, Górne Łużyce generuje debatę, dyskusję i refleksję ze względu na swój wpływ na społeczeństwo. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Górne Łużyce, od jego historycznych początków po wpływ na teraźniejszość. Ponadto przeanalizujemy różne perspektywy i opinie istniejące wokół Górne Łużyce, aby zaoferować wszechstronną i wzbogacającą wizję na ten temat.
Ten artykuł od 2023-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
1635 – gdy prawie całe Łużyce Górne przyłączone do Elektoratu Saksonii, miasto Schirgiswalde czeską eksklawą. Łużyce Górne przestają być częścią Korony Czeskiej.
1691 – powołanie przez stany górnołużyckie komisji serbskich duchownych do stworzenia górnoserbskiego języka pisanego
1693 – przetłumaczenie na język serbski Małego Katechizmu przez proboszcza Michała Frencla
1697–1763 – Łużyce Górne jako część Elektoratu Saksonii w unii personalnej z Polską. Przez miasta Hoyerswerda, Königsbrück czy Lubań wiodą trasy częstych przejazdów królów PolskiAugusta II i Augusta III z Drezna do Warszawy i Wschowy. Pamiątką po tym okresie są m.in. liczne pocztowe słupy dystansowe ozdobione herbami Polski i Saksonii, monogramami królów Augusta II i Augusta III i polską koroną królewską w miastach łużyckich oraz kamienie milowe ozdobione monogramami królów w pomniejszych miejscowościach i dzielnicach
↑Miasto zaliczane także do Dolnego Śląska z racji na przynależność do prowincji Śląsk i Dolny Śląsk w latach 1825–1945.
↑Miasto początkowo stanowiło część Czech, następnie także Dolnego Śląska jako przynależne do piastowskiego księstwa jaworskiego w latach 1319–1346, związane z Łużycami Górnymi po 1346, choć w momencie zakładania Związku Sześciu Miast w 1346 wciąż formalnie uznawane za miasto niełużyckie, jedyne miasto czeskie w związku obok pięciu miast łużyckich. Nie odnotowano formalnego włączenia Żytawy do Górnych Łużyc, jednakże po 1346 dzieliła ich historię polityczną.
↑Miasto zaliczane także do Dolnego Śląska z racji na przynależność do piastowskiego księstwa jaworskiego w latach 1319–1337 i prowincji Śląsk i Dolny Śląsk w latach 1815–1945.
↑Osada wraz z okręgiem żytawskim początkowo stanowiła część Czech, następnie także Dolnego Śląska jako przynależna do piastowskiego księstwa jaworskiego w latach 1319–1346, związana z Łużycami Górnymi po 1346, choć w momencie zakładania Związku Sześciu Miast w 1346 okręg żytawski wciąż formalnie był uznawany nie za łużycki, lecz czeski. Nie odnotowano formalnego włączenia okręgu żytawskiego do Górnych Łużyc, jednakże po 1346 dzielił ich historię polityczną.
↑ abMiasto zaliczane także do Dolnego Śląska z racji na przynależność do prowincji Śląsk i Dolny Śląsk w latach 1815–1945.
↑Lech Leciejewicz: Słowianie zachodni. Z dziejów tworzenia się średniowiecznej Europy. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989, s. 234, 235. ISBN 83-04-02690-2.
↑ abcdefghiJasper von Richtohofen, Bieżuczanie – Milczanie – Serbowie, Słowiańskie osadnictwo na niemieckich i polskich Górnych Łużycach po obu stronach Nysy, Milicz. Gród na pograniczu, Wrocław 2008.