Wariacje op. 2 (Chopin)
W dzisiejszym świecie Wariacje op. 2 (Chopin) to temat, który zyskuje coraz większe znaczenie w społeczeństwie. Z biegiem czasu znaczenie Wariacje op. 2 (Chopin) stało się ewidentnie kluczowe w różnych obszarach, od poziomu osobistego po profesjonalny. Coraz więcej osób jest zainteresowanych poznaniem Wariacje op. 2 (Chopin) i jego wpływu na ich życie. Dlatego w tym artykule szczegółowo przeanalizujemy wszystko, co jest związane z Wariacje op. 2 (Chopin), od jego początków po dzisiejsze wpływy. Dodatkowo przeanalizujemy jego rolę w różnych kontekstach i to, jak możemy dostosować się do zmian, jakie prezentuje Wariacje op. 2 (Chopin). Przygotuj się na podróż odkrywczą na temat Wariacje op. 2 (Chopin) i jego wpływu na nasze społeczeństwo!
Wariacje B-dur op. 2 na temat Là ci darem la mano z opery Don Giovanni W.A. Mozarta – wariacje na fortepian i orkiestrę napisane przez Fryderyka Chopina. Stworzone na przełomie lat 1827 i 1828. Dzieło dedykowane Tytusowi Woyciechowskiemu (à Mr Titus Woyciechowski).
(może zbyt śmiały) twoje nakreśliłem imię. (Serce tak chciało, przyjaźń nie wzbroniła, i Ty za złe nie bierz.)
W entuzjastycznej recenzji tego utworu, wydrukowanej w Allgemaine Musikalische Zeitung 7 grudnia 1831 roku Robert Schumann użył słynnego określenia
Hut ab Ihr Herren, ein Genie (Czapki z głów, panowie, to geniusz)
Wariacje były pierwszym dziełem Chopina, w którym kompozytor podjął się próby potraktowania orkiestry symfonicznej jako partnera fortepianu. Bardzo ważną partię otrzymały w utworze instrumenty smyczkowe, tworzące nastrojowe tło dla wirtuozyjnych fragmentów solisty.
Kompozytor wykorzystał temat ze znanego duetu Don Giovanniego i Zerliny. Chopin napisał:
Wariacje B-dur, na które odebrałem przed parą dniami z Kassel od jednego Niemca, zentuzjazmowanego tymi Wariacjami, dziesięcioarkuszową recenzję, gdzie po ogromnych przedmowach przystępuje do rozbioru onych, takt w takt – tłumaczy, że to nie są wariacje jak każde inne, tylko że to jakieś fantastyczne tableau.
Fragment wariacji podłożono pod tekst pieśni Gdy naród do boju.
Skład orkiestry
Oprócz fortepianu utwór napisany został na:
- 2 flety,
- 2 oboje,
- 2 klarnety,
- 2 fagoty,
- 2 rogi,
- Instrumenty smyczkowe:
- skrzypce I,
- skrzypce II,
- altówki,
- wiolonczele,
- Kotły.
Zachwyt Schumanna wobec op. 2 jest w pełni zrozumiały mimo skromnej, niemal schematycznej roli orkiestry.
Budowa utworu
1. Introdukcja: Largo
2. Temat: Allegretto
3. Wariacje:
- I wariacja: Brillante
- II wariacja: Velonce, ma accuratamente
- III wariacja: Sempre sostenuto
- IV wariacja: Con bravura
- V wariacja: Adagio
4. Finał: Alla Polacca
Na szczególną uwagę zasługuje Wariacja V (Adagio), porzucająca czysto popisowy ton brillant na rzecz zaskakującej i mrocznej dramaturgii. Dzieło zamknięte zostaje polonezem, o którym jeden z paryskich krytyków napisał:
Co się tyczy finału Alla polacca: nie znamy nic równie wspaniałego
Zobacz też
- Fryderyk Chopin
- Lista dzieł Fryderyka Chopina
- I Koncert fortepianowy e-moll op. 11
- II Koncert fortepianowy f-moll op. 21
- Rondo à la Krakowiak F-dur op. 14
Przypisy
- ↑ https://pl.chopin.nifc.pl/chopin/letters/detail/person_out/6308/id/444%7Cwidth=50%
- ↑ Informacje o dziele
- ↑ Chopin ma na myśli Schumanna
- ↑ Żyję w mieście rewolucji!, Krytyka Polityczna 2015
- ↑ Informacje na stronie Instytutu Chopinowskiego
