W tym artykule szczegółowo zbadamy Dwór w Radomierzu i jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Dwór w Radomierzu jest tematem zainteresowania od dawna, a jego wpływ obejmuje wiele aspektów współczesnego życia. Przez lata prowadzono szeroko zakrojone badania nad Dwór w Radomierzu, w wyniku czego zgromadzono pokaźną wiedzę na ten temat. W tym artykule przeanalizujemy różne perspektywy i podejścia przyjęte w stosunku do Dwór w Radomierzu, a także jego ewolucję w czasie. Dodatkowo omówimy praktyczne i teoretyczne implikacje Dwór w Radomierzu w różnych obszarach, od polityki, przez naukę, po kulturę popularną. Mamy nadzieję, że pod koniec tego artykułu udało nam się przedstawić kompleksowy przegląd Dwór w Radomierzu i zapewnić lepsze zrozumienie jego znaczenia w dzisiejszym świecie.
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Typ budynku | |
Ukończenie budowy |
XVI w. |
Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie gminy Janowice Wielkie | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego | |
50°53′52″N 15°53′20″E/50,897778 15,888889 |
Dwór w Radomierzu – zabytkowy dwór położony 3 km od Jeleniej Góry przy trasie Jelenia Góra – Wrocław na skraju wsi Radomierz, na dziedzińcu, pośrodku zabudowań podworskich.
Dokument źródłowy z 1372 r. wspomina o właścicielu wsi rycerzu Clericusie Boltze. Rycerz otrzymał Radomierz wraz z dobrami lennymi należącymi do zamku Sokolec od Agnieszki Świdnickiej. W wiekach kolejnych dobra przechodziły parokrotnie w ręce wielu rodzin m.in. Reymbabe, Wiltberg, Schindel, Nimptsch. Początkiem XVI w. wsią zaczęli rządzić Schaffgotschowie, z przerwami do połowy XVII. Prawdopodobnie byli fundatorami dworu, który wzniesiono ok. połowy XVI. Około roku 1650 właścicielami posiadłości były rodziny Benchel i Vechtritz, którzy posiadali dwór do 1876 r. Po pożarze w roku 1776 obiekt przebudowano. Na początku XX w. majątek kupił Bruno Kaffler, który prawdopodobnie był zleceniodawcą ostatniej przebudowy dworu – obniżenie górnej kondygnacji, nowe nadokienniki.
Pierwotnie dwór otoczony był fosą. Obiekt założony na planie prostokąta, z dwoma 1-kondygnacyjnymi cylindrycznymi alkierzami w narożu południowo-zachodnim. Dwór nakryty dachem 2-spadowym. Na osi fasady portal zwieńczony gierowanym naczółkiem. Otwory okienne ujęte w renesansowe fascjowe obramienia. Do dzisiejszych czasów zachowały się sklepienia krzyżowe na parterze.