W tym artykule zbadamy wpływ Wieża książęca w Siedlęcinie na dzisiejsze społeczeństwo. Od dziesięcioleci Wieża książęca w Siedlęcinie jest tematem zainteresowania naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa. Jego znaczenie znalazło odzwierciedlenie w różnych obszarach, takich jak polityka, kultura, gospodarka i technologia. Z biegiem czasu Wieża książęca w Siedlęcinie udowodnił, że potrafi wprowadzać znaczące zmiany i prowokować pasjonującą debatę. W tym sensie niezbędna jest krytyczna i obiektywna analiza roli, jaką Wieża książęca w Siedlęcinie odgrywa w naszym społeczeństwie oraz tego, w jaki sposób nadal kształtuje naszą teraźniejszość i przyszłość.
nr rej. 87 z dn. 12.02.1949 | |
Wieża wraz z oficyną | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Typ budynku |
książęca wieża mieszkalna |
Styl architektoniczny | |
Kondygnacje |
4 |
Rozpoczęcie budowy |
1313 |
Ukończenie budowy |
1315 |
Ważniejsze przebudowy |
1532, 1575 |
Pierwszy właściciel | |
Kolejni właściciele |
książęta jaworscy, |
Obecny właściciel |
Fundacja "Zamek Chudów" (od 2001) |
Położenie na mapie gminy Jeżów Sudecki | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego | |
50°56′06″N 15°41′08″E/50,935000 15,685556 | |
Strona internetowa |
Wieża książęca w Siedlęcinie – zabytkowa wieża mieszkalna księcia jaworskiego Henryka I, która w późniejszym okresie stała się siedzibą rycerską.
Budowę gotyckiej wieży rozpoczęto najprawdopodobniej około 1314 roku na zlecenie księcia jaworskiego Henryka I. Pierwotnie wieża miała cztery kondygnacje, z czego dwie dolne przeznaczone były na pomieszczenia gospodarcze, natomiast trzecią i czwartą zajmowali właściciele.
Około roku 1346 powstały ścienne polichromie, zlokalizowane na trzeciej kondygnacji w wielkiej auli. Malowidła wykonane zostały w technice al secco – farba nakładana była na wyschnięty tynk. Wyjątkowa jest też ich tematyka, bowiem nawiązują do legendy rycerza sir Lancelota. W sierpniu 2006 roku rozpoczęto kompleksową renowację polichromii.
Wieża w 1368 roku została sprzedana przez wdowę po Bolku II, księżną Agnieszkę. Nowym właścicielem został rycerz Jenschin von Redern i do połowy XV w. wieża była w posiadaniu tego rodu. Przebudowa wieży miała miejsce w 1575 r., kiedy dobudowano najwyższą kondygnację. Od 1732 do 1945 roku budowla znajdowała się w rękach rodu Schaffgotschów.
Do niedawna wieża nie była objęta jakąkolwiek opieką. Od 2001 roku jest własnością fundacji „Zamek Chudów”.
Budowla jest udostępniona dla zwiedzających.
W 2006 roku Fundacja przeprowadziła konserwację średniowiecznych malowideł ściennych, natomiast w 2007 roku prace konserwatorskie objęły pozostałe ściany I i II piętra wieży oraz kominek, podłogi i stropy na tych kondygnacjach. W 2008 roku konserwacji poddano portal wejściowy (oraz dwa inne portale wewnątrz wieży), a także drewniane średniowieczne drzwi prowadzące do wieży, renesansowe drzwi na parterze i strop nad prawym pomieszczeniem parteru. Odtworzono również podłogę w lewej sali parteru. W roku 2009 wykonano kolejne prace zabezpieczające - tym razem objęły one konstrukcję dachu nad łącznikiem pomiędzy średniowieczną wieżą a stojącym przed nią późnobarokowym dworem.
W 2008 roku Wieża książęca w Siedlęcinie została laureatką konkursu na Perły w Koronie województwa dolnośląskiego. W 2009 roku otrzymała nagrodę „Liczyrzepa” za najlepszy produkt turystyczny powiatu karkonoskiego.
W latach 2008–2012 prowadzone były przy wieży badania archeologiczne. W 2011 roku na parterze wieży otwarto wystawę, prezentującą wyniki tych badań (w kolejnych latach wystawę rozwijano na bazie nowych znalezisk).
Książęca wieża w Siedlęcinie usytuowana jest na kilku ważnych szlakach turystycznych: