W dzisiejszym świecie Pałac w Pakoszowie to temat, który przyciągnął uwagę i zainteresowanie milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w kulturze popularnej czy znaczenie w historii, Pałac w Pakoszowie zdołał przekroczyć granice i pokolenia, stając się tematem dyskusji i debat w różnych obszarach. Od chwili pojawienia się do chwili obecnej Pałac w Pakoszowie pozostawił swój ślad w życiu ludzi, zaznaczając przed i po sposobie, w jaki postrzegamy świat. W tym artykule zbadamy różne aspekty i wymiary Pałac w Pakoszowie, analizując jego wpływ na różnych polach i jego rolę we współczesnym społeczeństwie.
nr rej. 630/619 z 1 września 1959 roku | |
Pałac w Pakoszowie | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres | |
Styl architektoniczny | |
Kondygnacje |
2 |
Ukończenie budowy | |
Pierwszy właściciel |
Johann Martin Gottfried |
Kolejni właściciele |
• Georg Friedrich Smith |
Położenie na mapie Piechowic | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego | |
50°51′23,89″N 15°37′37,31″E/50,856636 15,627031 | |
Strona internetowa |
Pałac w Pakoszowie – barokowy zabytkowy pałac położony w pobliżu rzeki Kamienna w granicach miasta Piechowice w powiecie karkonoskim, w województwie dolnośląskim. Dnia 1 września 1959 roku pałac został wpisany do rejestru zabytków pod numerem 630/619.
Pałac wzniesiono w 1725 roku na zlecenie Johanna Martina Gottfrieda – burmistrza Jeleniej Góry. Wdowa po J. M. Gottriedzie w roku 1741 wyszła ponownie za mąż, a posiadłość przeszła w ręce Georga Friedricha Smitha. W 1771 roku włości w drodze mariażu przechodzą w ręce rodziny Hessów, w których pozostały aż do 1945. W tym czasie przeprowadzono niewielki remont oraz uzupełniono wyposażenie. W Pakoszowie dwukrotnie gościł król pruski Fryderyk Wielki. Po II wojnie światowej budowla była wykorzystywana przez różne instytucje, aż w 2004 roku stała się własnością potomków dawnych właścicieli.
W 2012 roku został zakończony remont pałacu. Rezydencja została odrestaurowana z przeznaczeniem na hotel. 1 kwietnia 2012 roku miało miejsce uroczyste otwarcie obiektu. Obiekt jest udostępniony do zwiedzania.
Pałac barokowy założony na planie prostokąta z bocznymi ryzalitami, nakryty dachem łamanym. Budynek jest murowany z kamienia i cegły, otynkowany. Główne skrzydło jest podpiwniczone, dwukondygnacyjne. Fasada jedenastoosiowa, zamknięta ryzalitami. Elewacje ożywiają tworzące podziały ramowe gzymsy i lizeny, kamienne obramowania otworów okiennych i podokienniki. Układ wnętrz dwutraktowy, w części pomieszczeń zachowane są sklepienia kolebkowe. Wnętrza parteru przekryte są sklepieniami ze skromną dekoracją stiukową. Salę balową, o powierzchni ponad 100 m.kw., do lat 60. XX wieku zdobił plafon z malowidłami przedstawiającymi sceny alegoryczne, których autorem był J. F. Hoffman (obecnie zrekonstruowany), ściany pomieszczenia zdobią portrety burmistrzów i patrycjuszy jeleniogórskich. Najcenniejszym pomieszczeniem jest salonik z kominkiem, który pokrywają fajansowe, XVIII-wieczne kafelki z Delftu.