Józef Eustachy Szembek

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Józef Eustachy Szembek, analizując jego pochodzenie, ewolucję i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Wprowadzając czytelników w historię i kontekst Józef Eustachy Szembek, zagłębimy się w jego wiele aspektów i wymiarów, od jego wpływów kulturowych po implikacje w życiu codziennym. Dzięki kompleksowemu podejściu zbadamy różne perspektywy i opinie na temat Józef Eustachy Szembek, zapewniając panoramiczny widok, który pozwoli nam zrozumieć jego znaczenie we współczesnej panoramie. Mamy nadzieję, że pod koniec tej lektury czytelnicy zyskają pełniejsze i wzbogacone zrozumienie Józef Eustachy Szembek, a jednocześnie poczują motywację do refleksji nad jego własnym znaczeniem i znaczeniem w ich życiu.

Józef Eustachy Szembek
Ilustracja
Herb duchownego
Data urodzenia

maj 1697

Data śmierci

1 kwietnia 1758

Biskup chełmski
Okres sprawowania

1736-1753

Biskup płocki
Okres sprawowania

1753-1758

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

31 marca 1737

Odznaczenia
Order Orła Białego
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

31 marca 1737

Miejscowość

Lidzbark Warmiński

Konsekrator

Krzysztof Jan Szembek

Współkonsekratorzy

Maciej Aleksander Sołtyk
Michał Remigiusz Łaszewski

Józef Eustachy Szembek herbu własnego (zm. 1 kwietnia 1758 w Pułtusku) – duchowny katolicki, biskup chełmski i płocki, kanclerz kapituły krakowskiej, kanonik warmiński, opat komendatoryjny w Wągrowcu.

Życiorys

Był synem Antoniego, jego pięciu stryjów było biskupami, w tym dwóch prymasami. Studiował na Akademii Krakowskiej oraz w Rzymie. Był kanonikiem warmińskim, opatem komendatoryjnym wągrowieckim oraz kanclerzem kapituły krakowskiej. W 1736 mianowany biskupem chełmskim. Sakrę przyjął z rąk Krzysztofa Jana Szembeka. Trzykrotnie, w latach 1740, 1743 i 1749, wysyłał relację o stanie diecezji do kurii rzymskiej, przeprowadził wizytację diecezji. W 1753 roku przeniesiony na biskupstwo płockie, którym rządził do śmierci w 1758 roku.

Pochowany w kolegiacie Zwiastowania NMP i św. Mateusza w Pułtusku.

Odznaczenia

Przypisy

  1. Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 321.
  2. Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 429.
  3. Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 140.
  4. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 183.