Piotr I (biskup płocki)
W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Piotr I (biskup płocki). Od swoich początków po wpływ na współczesne społeczeństwo, Piotr I (biskup płocki) był tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Przez lata Piotr I (biskup płocki) ewoluował i dostosowywał się do zmian społecznych, technologicznych i kulturowych. W tym artykule zbadamy różne aspekty Piotr I (biskup płocki) i przeanalizujemy jego wpływ na różne aspekty codziennego życia. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, zawodowym czy globalnym, Piotr I (biskup płocki) pozostawił swój ślad w naszym świecie na wiele sposobów i istotne jest zrozumienie jego znaczenia i zasięgu. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i refleksji na temat Piotr I (biskup płocki).
| ||
| Data śmierci |
ok. 1239 | |
|---|---|---|
| Miejsce pochówku |
Bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku | |
| Biskup płocki | ||
| Okres sprawowania |
1232–1239 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
Piotr (I) herbu Półkozic (zm. ok. 1239) – biskup płocki w latach 1232–1239, wcześniej kanonik płocki.
Był kanonikiem płockim już prawdopodobnie w 1207. Aktywny przy procesie fundacyjnym zakonu braci dobrzyńskich. W 1232 wybrany biskupem płockim przez kapitułę katedralną, według Długosza opowiedziała się za nim połowa tejże. Popierany przez księcia mazowieckiego Konrada I, u którego sprawował urząd podkanclerzego. Dzięki jego wsparciu uzyskał prowizję od papieża Grzegorza IX i prawdopodobnie jeszcze w roku elekcji występował już jako biskup. Prowadził szeroko zakrojoną działalność mediacyjną w sporach piastowskich książąt dzielnicowych. Zasiadał w utworzonej 6 października 1237 komisji papieskiej rozsądzającej spór między księciem wrocławskim Henrykiem I Brodatym a księciem wielkopolskim Władysławem Odonicem. Świadkował na dokumencie podziałowym Mazowsza i Kujaw między starszych synów księcia Konrada – Bolesława I i Kazimierza I w 1238. Wspierał rozwój gospodarczy swojej diecezji. W 1237 wydał przywilej lokacyjny dla miasta Płocka przyczyniając się tym do jego późniejszego rozwoju. Natomiast w 1239 uzyskał ze strony książąt mazowieckich: Konrada I i Bolesława I przywileje zwalniające dla Kościoła płockiego. Został pochowany w katedrze płockiej.
Przypisy
- ↑ Tak datuje śmierć Piotra P. Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce. w latach 965–1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 345–346, jednak już w indeksie terytorialno-chronologicznym dołączonym do tej publikacji opowiada się dokładnie za rokiem 1239; T. Żebrowski, Zarys dziejów diecezji płockiej, Płock 1976, s. 32–33 stwierdza, że Piotr zmarł dokładnie w 1239.
- ↑ a b T. Żebrowski, Zarys dziejów diecezji płockiej, Płock 1976, s. 32.
- ↑ Ioannis Dlugossii Vitae episcoporum Plocensium abbreviatae cum continuatione Laurentii de Wszerecz, wyd. W. Kętrzyński, , s. 604.
- ↑ T. Żebrowski, Zarys dziejów diecezji płockiej, Płock 1976, s. 32 – bez podania roku. Dokument wraz z omówieniem kwestii datacji: Zbiór ogólny przywilejów i spominków mazowieckich, wyd. J.K. Kochanowski, Warszawa 1919, s. 410–413 (dokument nr 361).
Bibliografia
- Nitecki P., Biskupi Kościoła w Polsce. w latach 965–1999. Słownik biograficzny, wyd. 2, Warszawa 2000, ISBN 83-211-1311-7, s. 345–346.
- Zientara B., Henryk Brodaty i jego czasy, Warszawa 2006, wyd. 3, ISBN 83-7436-056-9, s. 356.
- Żebrowski T., Zarys dziejów diecezji płockiej, Płock 1976, s. 32–33.