W dzisiejszym świecie Karaimizm staje się coraz ważniejszy w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na kulturę, politykę, gospodarkę czy codzienne życie ludzi, Karaimizm zdołał pozycjonować się jako istotny temat dyskusji i debaty. Jego wpływ rozciąga się na różne dziedziny, a jego obecność jest coraz bardziej widoczna w różnych aspektach życia. Dlatego ważne jest, aby w pełni zbadać zakres i implikacje Karaimizm dzisiaj, a także przeanalizować jego ewolucję w czasie i jego potencjalny wpływ w przyszłości. Artykuł ten ma na celu zagłębienie się w świat Karaimizm, aby zrozumieć jego znaczenie i znaczenie we współczesnym społeczeństwie.
Karaimizm, karaizm – kierunek w teologii żydowskiej, odrzucający Talmud i autorytet tradycji rabinów.
Karaimizm wyodrębnił się z judaizmu ok. VIII w. na terenie Mezopotamii, a następnie rozszerzył się na tereny Bizancjum, Egiptu i Imperium osmańskiego. Wyznawcy nazywani są karaimami. Pojęcie „karaimizm” pochodzi od hebrajskiego קרא (kar’a) – czytać, recytować. Za głównego kodyfikatora religii karaimskiej uznawany jest Anan, syn Dawida z Basry (urodzony ok. 754–755).
Karaimizm przyjęły oprócz Żydów niektóre ludy tureckie, których potomkowie zamieszkują w Rosji i na Ukrainie. Kultywują oni nieco odmienne, niż karaimi orientalni, obrządki religijne karaimizmu.
W swoim mniemaniu Anan nie był założycielem nowej religii, ale reformatorem i odnowicielem zasad wiary. Istota jego działalności polegała na propagowaniu powrotu do czystej nauki Mojżesza i proroków. Anan wystąpił przeciwko nauczaniu talmudystów. Skupił wokół siebie ludzi niezadowolonych z wprowadzenia porządku talmudycznego. Sedno nauki Anana można streścić w zdaniu: „Szukajcie dokładnie w Biblii i nie polegajcie na własnym zdaniu”.
Karaimizm przejął pewne tendencje od innych grup religijnych:
Podstawowymi źródłami Karaimizmu są:
Religia zasadza się na dwóch głównych podstawach: dziesięciorgu przykazaniach Bożych oraz dziesięciu artykułach wiary.
Artykuły wiary:
Modlitwa składa się z trzech części:
Podstawą liturgii są psalmy. Spowiedź jest powszechna, ale grzechy nie są wyjawiane przed innymi, także przed duchownymi.
W XIII i XIV w. powstały większe społeczności karaimskie w Haliczu oraz we Lwowie. W okresie rządów wielkiego księcia Witolda (1392–1430) Karaimi zostali osadzeni w obrębie pasa obronnego jako obrona przed Krzyżakami. Obecnie żyją w Izraelu, na Litwie, Ukrainie, Turcji, Egipcie oraz Polsce.
W Polsce funkcjonuje Karaimski Związek Religijny. W Warszawie istnieje jedyny czynny cmentarz karaimski w Polsce.