W tym artykule zbadamy Kasper Działyński z różnych perspektyw i przeanalizujemy jego wpływ na różne obszary społeczeństwa. Kasper Działyński to temat, który w ostatnich latach wzbudził duże zainteresowanie i debatę, a jego znaczenie stale rośnie. Zagłębimy się w znaczenie Kasper Działyński, jego historię, ewolucję w czasie oraz różne opinie i teorie, które istnieją na jego temat. Dodatkowo sprawdzimy, jak Kasper Działyński wpłynął na kulturę, ekonomię, politykę i inne aspekty życia codziennego. Ten artykuł ma na celu przedstawienie pełnego i obiektywnego spojrzenia na Kasper Działyński, aby czytelnicy mogli lepiej zrozumieć jego znaczenie i implikacje w dzisiejszym świecie.
| ||
Data urodzenia |
1597 | |
---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
19 marca 1646 | |
Miejsce pochówku | ||
Biskup chełmiński | ||
Okres sprawowania |
1639–1646 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Nominacja biskupia |
2 lutego 1631 | |
Sakra biskupia |
19 czerwca 1639 |
Data konsekracji |
19 czerwca 1639 |
---|---|
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Kasper Działyński herbu Ogończyk (ur. 1597, zm. 19 marca 1646 w Lubawie) – rotmistrz koronny, sekretarz królewski, dziekan włocławski, następnie biskup chełmiński od 1639.
Syn Michała wojewody brzeskokujawskiego i inowrocławskiego oraz Elżbiety Czemianki, wojewodzianki pomorskiej. Wykształcenie zdobył w kolegium jezuickim.
W 1621 był rektorem Uniwersytetu w Padwie.
Walczył jako rotmistrz pod Stanisławem Koniecpolskim ze Szwedami. Poseł na sejm 1629 z województwa inowrocławskiego, deputat do Trybunału Skarbowego Koronnego.
Studia teologiczne odbył w Rzymie, tam też otrzymał święcenia kapłańskie. Po powrocie objął dziekanię włocławską. W 1631 ufundował klasztor reformatów w Pakości, w 1641 r. jego staraniem przebudowano kościół Trójcy Świętej w Działyniu.
W 1639 otrzymał nominację na biskupstwo chełmińskie. Przeprowadził wizytację generalną biskupstwa, odbyła w 1641 r. synod diecezjalny w Lubawie regulujący szeroki wachlarz spraw diecezjalnych. W 1641 ustanowił urząd sufragana, wznowił w 1643 w Toruniu procesję Bożego Ciała. Za jego rządów w diecezji odbyło się także w Toruniu głośne Colloquium charitativum.
W czasie pełnienia posługi biskupiej, nosił się z zamiarem przeniesienia do Chełmna również rzeczywistej, nie tylko tytularnej, stolicy diecezji chełmińskiej, a kościół farny podnieść do rangi katedry biskupiej, jednak na skutek ostrego protestu kapituły chełmińskiej zamysł nie doczekał się realizacji. Pochowany w Chełmży.