Tomasz Bogoria Skotnicki
W tym artykule omówimy Tomasz Bogoria Skotnicki, temat, który wywołał zainteresowanie i dyskusję w różnych obszarach. Tomasz Bogoria Skotnicki to temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i hobbystów, oferując różne podejścia i perspektywy warte poznania. Na przestrzeni historii Tomasz Bogoria Skotnicki wywarł znaczący wpływ na społeczeństwo, kulturę i życie codzienne, prowokując debaty i refleksje, które pozostają aktualne także dzisiaj. W tym artykule zagłębimy się w świat Tomasz Bogoria Skotnicki, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie i wpływ w różnych kontekstach.
| Biskup tytularny Lycopolis | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data urodzenia | ||
| Data i miejsce śmierci |
10 grudnia 1700 | |
| Biskup pomocniczy chełmiński | ||
| Okres sprawowania |
1686-1700 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia |
1 października 1685 | |
| Sakra biskupia |
13 stycznia 1686 | |
| Data konsekracji | |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Tomasz Bogoria Skotnicki (ur. 15 lutego 1654 roku w województwie sandomierskim – zm. 10 grudnia 1700 roku w Chełmży) – sufragan chełmiński, w latach 1694 - 1696 administrator sede vacante tej diecezji, biskup tytularny Lycopolis, archidiakon, kanonik i oficjał chełmiński, proboszcz w Zwierznie i Jasnej, kanclerz i sekretarz biskupa Kazimierza Opalińskiego.
Życiorys
Urodził się w Krakowie w rodzinie Skotnickich herbu Bogoria. Siedzibą rodową tej rodziny były Skotniki na Ziemi Sandomierskiej. W 1681 roku został studentem seminarium internum księży misjonarzy w Warszawie. W 1685 mianowany biskupem pomocniczym diecezji chełmińskiej oraz oficjałem generalnym. Był też dziekanem lubawskim. Pięciokrotnie był deputatem na Trybunał Główny Koronny. Po śmierci biskupa Kazimierza Szczuki, przez dwa lata administrował diecezją chełmińską. Zmarł w 1700 w Chełmży, pochowany w chełmżyńskiej katedrze, gdzie znajduje się jego epitafium, ze starannie rzeźbioną głową zmarłego.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Sufragani chełmińscy. Gazeta toruńska z 7 listopada 1905. Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa. .
- ↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 405.
- ↑ Krzysztof R. Prokop, Z dziejów seminariów warszawskich w dawnej diecezji poznańskiej. Biskupi oraz inni przedstawiciele znamienitych rodów doby staropolskiej w gronie wychowanków seminarium externum i seminarium internum Misjonarzy św. Wincentego à Paulo przy kościele Świętego Krzyża w Warszawie (1675/1676-1864/1865), w: Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski, 2016, Tom 11, s. 167.
- ↑ Kacper Niesiecki: Herbarz Polski. wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, (t. 8 s. 388-389). e-biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego. .
- ↑ Bolesław Makowski: Sztuka na Pomorzu. Jej dzieje i zabytki.. Wydawnictwo Instytutu Bałtyckiego, Toruń 1932, s. 162-163. Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa. .